Dooie boel

Soms heb je dat wel eens, het weer is somber, een paar kids komen langs voor een bakkie en zelf heb je ook even nergens zin in. Zo ook afgelopen zondag, het gespreksonderwerp kwam via onze oudste, die zit in de verzorging, op ouder worden en de pijp aan Maarten geven, wie die man dan ook moge zijn. ‘Smeuïge’ verhalen over oudjes die ineens geen verzorging meer behoefden omdat ze reeds ten hemel waren gestegen en over een gsm mee in de kist voor het geval je toch nog wakker zou worden daar onder de grond, kortom opwekkende gesprekken op een uitzichtloze zondagochtend. Van de één zijn dood wordt een ander groot, dat was het logische vervolg op de macabere gespreken die steeds spannender werden. Zo kwamen de verzekeringen aan de orde die de hele uitvaart voor je verzorgen, ‘omdat je wel andere dingen aan je hoofd hebt.’ Nu weten wij inmiddels, helaas uit ervaringen, dat die complete verzorging meer kost dan je verteld wordt want zo compleet zijn ze nu ook weer niet. Alles is gebaseerd op standaard, één kist (is ook meestal wel voldoende), een paar dragers, een lijkwagen, een kuil en wat onkosten vanwege de grafrechten. De praktijk is echter heel anders, je hebt een auto meer nodig, je wilt een toespraakje, er moet een dominee wat prevelen, je wilt een kopje koffie en na de plechtigheid bij het graf nog een kopje thee met cake. En natuurlijk wil je ook het klokgelui van dat leuke kerkje bij de begraafplaats wel horen, dat kan, voor 80 euro drukt een vrijwilliger gaarne op het knopje dat de elektromotor aandrijft om de klepel te bewegen. Nee, die klok zit net als de cake en de thee en de extra wagen en de vijf minuten spreektijd van de dominee niet in het pakket. En zo kost een geheel verzorgde begrafenis, waar jaren premie voor is betaald, ondanks een aanvullende verzekering toch nog 1200 eurotjes extra, maar ja………wat is nou 2500 gulden, het was toch je dierbare he? Het is met die uitvaartverzorgingsverzekeringen net als met het ziekenfonds, het werkt goed zolang je er geen aanspraak op wenst te maken. Het gekke is dat als er geen verzekering is of de overledene geen familie heeft die het kan betalen de hele santenkraam maar een paar honderd euro kost voor de sociale dienst die het dan betaald? Het lastige in het hele verhaal is dat je bij een ‘compleet’ verzorgde uitvaartverzekering niet weet tot welk een bedrag je ‘mag’ gaan. Maar reken er maar op dat het altijd te laag is zodat je zeker moet bijbetalen, dat heb ik na de vijf begrafenissen de laatste jaren nu wel gezien en gemerkt.
Leuk onderwerp he? En zo kun je tegenwoordig haast wel stellen dat het leven duur is maar doodgaan nog duurder! Ik ken mensen die nog lang niet dood kunnen gaan omdat ze er nog geen geld voor hebben. Ik ben verzekerd voor een bepaald bedrag, dat moet voldoende zijn, al zal tegen die tijd de kist, de thee en de klokkenluider wel het meervoud kosten natuurlijk.
Overigens werd het gesprek op deze gedenkwaardige zondag toch nog wel leuk hoor. Want via de doodskisten gingen we naar de erfenissen en schulden van de langslapers om vervolgens te eindigen bij de ruzies om beeldjes en televisies van de ter aarde bestelden. Maar goed, uiteindelijk gingen de gesprekken weer gewoon over het weer en de naderende zomer die vast weer heerlijk gaat worden. We zagen de koolmeesjes en de merels alweer takjes sprokkelen in onze tuin, die hebben er dus alweer zin in. Maar verder was het een dooie boel.

Jan Koopmans