Cultuurpaus
Alweer een stukje
‘leukheid’ weg. Hij was al een poosje ziek maar ach, dat zijn we
allemaal wel eens. Arnold van der Heijde, ik mag Arnold zeggen, is er om
gezondheid reden mee gestopt; het besturen van ons woelige Hoogvliet.
Ik heb helemaal niks tegen vernieuwingen of opvolgingen, zo gaat het in het
leven en zo hoort het ook, maar toch gaat het nu wel allemaal erg snel.
Eerst Hans weg, toen Eric weg nu Arnold weg en straks misschien heel
Hoogvliet weg? Natuurlijk is het huidige bestuur ook in goede handen, Kees,
Marianne en onze eigen trouwe laatste der Mohikanen Jaqueline zullen heus
Hoogvliet wel op koers houden, trouwens waar moet je heen?
Ik betreur het vertrek van Arnold bijzonder. Niet alleen omdat hij politicus
was, want ach, dat was maar 90% van zijn leven, de overige 10% deed hij
leuke dingen waar ik ook nog wel eens deelgenoot van mocht zijn. Zo weet ik
nog dat hij dacht stiekem jarig te kunnen zijn, maar op het moment dat hij
50 werd moest hij in Westerstein een winkeltje openen. Nou geloof me, die
oude ‘bessie’s’ daar wisten echt wel dat Arnold een jaartje ouder was
geworden! En dan zijn resolute stoppen met roken, daar werd hij op laatst
gewoon goed in. Ik zie hem nog lopen met een kunstkop vol met sigaretten in
de bibliotheek, het hoofd moest aantonen hoe je er uit kunt gaan zien als je
niet stopt. Als (helaas) verstokte roker hoorde ik met weemoed aan hoe
Arnold het roken had afgezworen. Toch was het ook voor hem niet gemakkelijk
want ineens zag ik hem in een grote meute weer voorzichtig, zo onopvallend
mogelijk een filterpeuk verbergen onder zijn van achteren overhellende
colbert. Op woensdag ging Arnold naar Hermandad, lekker musiceren met andere
ex agenten die thuis geen cd speler hadden. In die tijd maakte ik met
ondermeer Roel Azaro en onze langharige dorpskunstenaar Marcellus Hoornweg
nog een radioprogramma. Op de terugreis van zijn muzikale missie naar het
Rotterdamse kwam hij regelmatig bij ons de studio binnenvallen. Onderweg had
hij op de autoradio al gehoord waar het allemaal weer over ging en dan had
hij vaak nog een welkome aanvulling op ons gebakkelei. Het maakte het net
nog even leuker als Arnold langs kwam. En dan ‘zijn’ Koffieconcerten.
Heel enthousiast kon hij soms vertellen welke rasartiesten hij dit keer weer
had gearrangeerd om in onze dorpkerk op te treden. Soms noemde hij namen die
mij verbaast deden reageren en waardoor ik hem van harte feliciteerde met
deze aanwinsten, al had ik eigenlijk nog nooit en te nimmer van die 'top’
artiesten gehoord, maar dat zal wel komen omdat ik het niet wil snappen. Het
kerstconcert was ook zoiets, alles met koren, zang en cultuur was voor
Arnold het summum. Ook weet ik nog dat hij vrolijk reageerde op de pagina
over het Koffieconcert dat ik op mijn site had (www.hoogvliet.org).
Op een speciale pagina was het kerkje afgebeeld, dat is trouwens nog zo, met
het dak er af, de noten vlogen de vrije hemel in. Hij kon trouwens snel
enthousiast zijn als het initiatieven van anderen betrof, iets wat een
politicus enorm siert mijns inziens. Soms was het een deugniet, dan weer een
heer en als het er tijd voor was de formele politicus. Daarnaast heb ik
gezien dat Arnold ook nog een gewoon mens was die lekker met een dochter
door ons dorp flaneerde en als vader samen met haar genoot van alles wat
Hoogvliet bood. Ik mocht het meemaken dat hij spontaan een bongo pakte
tijdens de actie tegen de bouwval van de vaste Burghtkerk, hij deed niet
onder voor de andere drummers die verbaast keken hoe deze deelraad
bestuurder het juiste ritme wist te vinden. Arnold praatte ook graag over
zijn verleden bij de politie, over hoe het toen was en hoe slecht het nu
eigenlijk gaat met de ‘sterke’ arm der wet. Hij had een eigen mening
over veel dingen maar stond immer open voor andere ideeën, iets wat niet
elke bestuurder of politicus kan opbrengen. Speelwereld, ook zo iets, Arnold
liep daar soms rond met het rode speelwereld T shirt aan, trots dat hij er
een had gescoord en als kindervriend werd hij menigmaal aangezien voor
vrijwilliger. Arnold is een gelovig iemand die gelukkig daaruit veel kracht
kan halen zijn moeilijke strijd te strijden. En al zit ik niet bij de zelfde
‘club’ ik ben nu eenmaal Neerlands Hervormd en hij ‘Rooms’, samen
weten we toch dat we nooit alleen zijn en als mensen je laten vallen je
altijd nog een thuis hebt. Arnold, het ga je goed en blijf onder ons zodat
we je hier en daar nog eens heerlijk kunnen zien triangelen, drummen,
koperen en misschien zelfs wel toeteren!
Jan
Koopmans
|