Pechvogel

Vorige week was ik bij de introductie van de Hoogvlietse leskisten. Er kwam een minister de zaak officieel in gebruikstellen en bij elkaar werd het een leuke middag want er waren ook gebakjes voor de pers! Zo’n kist is best nog vernuftig in elkaar gezet hoor, veel laatjes die open kunnen en het heeft wel iets, net een fraai meubelstuk. Ik ben best handig met mijn handen maar echt iets heel moois maken laat ik graag aan anderen over. Ik had vroeger een buurman die altijd riep dat hij zo handig was, we woonden toen nog in Schiedam, dat is bij de SHELL schuin overzwemmen. Maar de werkelijk was dat alles wat hij beetpakte onmiddellijk tot stof verging. Zo stonden we eens op het schuine dak van zijn woonhuis om een paar pannen recht te leggen. Hij wist het natuurlijk weer beter en stapte om me heen om zich vervolgens aan de schoorsteen vast te klampen. Deze bleek echter wat zwakjes en donderde met een enorme klap om, dwars door het pannendak, de zoldervloer en helemaal beneden door het aanrecht. Verbaast stond hij in het enorme gat van het dak te staren en stamelde de woorden; ‘ik deed helemaal niets’. De schade is door een aannemer hersteld en de verzekering wilde het voor deze éne keer nog wel vergoeden. Een paar weken later liep hij samen met zijn zoon door de straat met een enorme glasplaat, deze was bestemd voor de voorgevel. Voorzichtig zetten zij het transparante ding tegen de gevel waarna bleek dat mijn buurman lekte als een vergiet. Hij had kans gezien bij het dragen zijn beide handen, een voet, zijn nek en een oor te doorklieven met het scherpe glas. De GGD moest er aan te pas komen en weldra was mijn buurman omgetoverd in een mummie vanwege kilometers verband. Er van overtuigd dat hij best nog het glas in het kozijn kon zetten samen met zijn zoon begon hij de werkplek te ontruimen. Een fiets werd wat verplaatst maar toen hij de brommer die ook net even in de weg stond van de standaard trok verloor hij het evenwicht en knalde samen met het rijwiel door de glasplaat. Voor de tweede maal binnen een kwartier moest de GGD ter plekke komen, nu echter met toeters en bellen want er waren maar liefst twee slagaderlijke bloedingen bij mijn buurman ontstaan. Na een dag of drie mocht hij weer naar huis, gelukkig maar want we begonnen zijn attracties al wat te missen. We hebben hem toen maar op de koffie uitgenodigd, het is toch je buurman natuurlijk. Wel waren we zo slim om de man een plastic beker koffie te geven, je weet maar nooit met zo’n breekbare kop en schotel. Helaas, we hadden het kunnen weten, de buurman kneep te hard in de beker en zijn pas herstelde kostuum liep zware averij van de koffie op. Gelukkig werd het een paar dagen rustig, we hoorden niets en dachten dat het allemaal goed ging met hem. En of u het nu gelooft of niet, het volgende is allemaal echt waar, net als het vorige overigens. Buurman vertelde ons dat hij een dagje naar het strand ging. Wij gaven nog een beetje cynisch aan dat hij dan beter maar een zuurstoffles kon meenemen, maar goed dat was niet aardig van ons. Hij liep naar zijn auto en bleef met zijn broekspijp hangen aan een trapper van een fiets. Deze fiets maakte een enorme kras op zijn wagen, maar dat zou niet meer opvallen na 5 minuten. Toen hij de deur van zijn ‘koets’ opende moest een andere auto uitwijken en veroorzaakte een deuk in de wagen van de overbuurman. Omdat ze elkaar kenden zou dat later wel met de verzekering worden geregeld. Opgelucht haalden we adem, nu kon eindelijk mijn buurman naar het strand, veilig en vooral ver weg! Netjes tufte hij de straat uit zonder iets te raken. De meeste mensen rijden dan voorzichtig de kruising op maar buurman gaf juist wat extra gas. Ik kan u vertellen dat een Fiat nergens is als er een Mercedes aankomt……..ze hebben buurman uit zijn Fiat moeten zagen, gelukkig had hij wonderbaarlijk helemaal niets. Dit verhaal is inmiddels 25 jaar oud, vorige week kwam ik hem tegen achter een rollator, ik heb hem maar niets gevraagd, je weet maar nooit. Ik had die avond een Benefietavond, stel je voor dat hij ook had willen komen!

Jan Koopmans