Jootje
Als
afsluiting van al het tikwerk voor deze krant maak ik altijd als laatste
deze column. Dat is lekker na al dat objectieve gedoe en ik sluit dan meteen
daarna de computer uit om even letterloos iets anders te gaan doen. De krant
'vullen’ is de ene keer meer werk dan de andere dus echt plannen wanneer
ik even lekker kan uitpuffen is niet mogelijk. Deze week viel het al met al
toch nog mee want al zie je hier en daar al weer wat komkommers opdagen, er
is ook nog wat te melden zo nu en dan. Je gaat soms de straat op om eens
rond te neuzen in je werkgebied, gewoon leuk en mijn vrouw zou zeggen:
‘dan beweeg je tenminste nog eens een beetje.’ Op uitnodiging ben ik de
afgelopen week ook maar eens een kijkje gaan nemen bij de Hoogvlietse
‘guppenclub’ ook wel Vijver en Aquarium Vereniging Hoogvliet genoemd.
Waanzinnig leuk clubgebouw hebben die waterlanders, echt wel! Bakken vol met
vissen, had ook niet anders verwacht, een prachtige vijver en vooral een
gezellige bar, die zitten er mooi bij daar. Maar ja, er iets over schrijven
gaat nog niet want er was verder niets te melden.
Maar dat komt vast wel weer als er straks weer lezingen beginnen over
de seksuele voorkeur van guppy’s of over de duiktechnieken van de
voorzitter.
Over vis gesproken, een Hoogvlieter zag kans een karper van maar liefst 95
cm te vangen met zijn hengeltje, dat is mij de laatste 30 jaar nog niet
gelukt. Maar ach, je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Echt groot nieuws
was wel het wijkfeest in mijn wijkje Tussenwater. De ‘jongens’ van het
bewonersplatform hadden er echt een spektakel van gemaakt en eerlijk is
eerlijk, ze kunnen er wat van. Eigenlijk hadden ze het beter de komende
zaterdag kunnen doen want dan ben ik twaalf en een half jaar getrouwd, mijn
vrouw overigens ook. Ja, zolang hebben we de officiële status als gehuwd
stel maar we wonen reeds twintig jaar samen in één huis, twee zou te duur
worden. De ellende is echter dat we zes kinderen hebben en kennelijk hebben
ze snode plannen voor die trouwdag. In tegenstelling tot meestal heb ik er
deze keer geen idee van wat de krengen van plan zijn met ons. Ik hecht
behoorlijk aan de ochtendrust dus hoop niet dat ik voor dag en douw iets
moet gaan beleven wat inbreuk maakt op mijn traditionele hoestbuien voor en
na de koffie, de stoelgang, de twee boterhammetjes en even lekker teletekst
lezen. Maar ik wacht het allemaal maar gelaten af, mijn eega zegt ook niks
te weten van de plannen maar ik ken dat wicht al 20 jaar dus betwijfel ik
dat ernstig. Dus mocht volgende week in uw en mijn krant wat minder inbreng
zijn mijnerzijds dat ligt dat aan de kids die me uit het ritme hebben
gehaald. Ik weet ook niet of we nog een presentje krijgen, zal vast wel maar
ook daar heb ik zo mijn ideeën bij want we hebben alles al wat binnen de
betaalbare klasse zit. Zo kreeg ik twee weken geleden van mijn eega, die
trouwens ook zaterdag mee mag naar de viering, een Senseo koffiezetfabriek.
Nu staat er dus op mijn peeskamertje een apparaat waar ik regelmatig een
‘pad’ (spreek uit: pèt) in
kan prakken om zodoende een kersverse slok heerlijke prut te consumeren.
Waar is de tijd gebleven van de pruttelpot waar je urenlang naar kon staren
als deze op een klein oliestelletje de prut stond in te dikken. Trouwens
alles is anders geworden, gewoon thee zetten gaat ook heel anders, je hangt
een zakje in een kopje en giet er wat water bij en klaar! De tijd van
theemutsen is helemaal voorbij, althans als we het hebben over die gevoerde
koffertjes waar een theepot in kon, theemutsen op zich bestaan nog wel, maar
dan anders. En zo kom je van een guppenclub bij theemutsen en uiteindelijk
heb ik zo deze week weer een a- viertje gevuld. Het was een bewogen week met
veel variatie en een kleine afspiegeling leest u deze week in ons lijfblad.
Voor mij blijft het nog even tot zaterdag spannend maar daarna hoop ik te
gaan werken aan de volgende mijlpaal; 25 jaar huwelijk, want het is me prima
bevallen omdat samen de pieken en dalen doorstaan nu eenmaal veel leuker is
dan alleen, bedankt Jootje.
Jan Koopmans
|
