Gezondheid zonder
zorg
Al heel wat jaren maak ik
wekelijks een column voor de krant en daarnaast ook nog voor internet of
organisaties die ze leuk vinden. Meestal is de inhoud afhankelijk van wat
ik, op het moment dat ik de eerste letter aantik, voor stemming heb. Veelal
is dat een vrolijke bui want meestal tik ik de krantencolumn als ik klaar
ben met alle andere teksten die u in uw lijfblad aantreft, dus de druk is
dan van de ketel. Op dit moment heb ik eigenlijk helemaal geen reden om
vrolijk te zijn, zeg maar gewoon dat ik een pestbui heb. Ik werk momenteel
aan een artikel dat u vast en zeker binnenkort in deze krant zult
aantreffen. De zorg voor mensen die zorg nodig hebben is het onderwerp en
helaas is dit ontsproten uit een bericht over een zeer schrijnend geval,
waarover dus later meer. Feit is dat ons land langzaam afglijdt naar een
situatie waarin er geen enkele zorg meer is en waar slechts de sterken
zullen overleven. Wachtlijsten voor mensen die acuut hulp nodig hebben, een
rolstoel, een verhoogd toilet of zomaar een paar krukken, we laten de
‘gebrekkige’ gewoon creperen. Enorme wachtlijsten voor spoedeisende
psychische hulp, ze laten mensen in een crisissituatie gerust wachten tot
het spreekuur er op maandag ochtend is. Men heeft te weinig mensen om het
allemaal op te vangen is dan het argument. Ik denk persoonlijk dat dat gelul
is want als je het al zo druk hebt moet je niet ook nog eens werk gaan
zoeken in Marokko of Turkije! En
dan de dokters- en apothekershulp. Het is in onze woonplaats al niet echt
ideeaal, vaak moeten zieken een behoorlijk eind worden versjouwd omdat de
dienstdoende arts een ‘stukje verderop’ woont, maar volgende maand is
het helemaal raak want dan kun je maar beter je hartinfarct of gebroken nek
niet in het weekend plannen, dan is er namelijk nauwelijks nog hulp in de
buurt. Apothekers gaan dicht in de avond en weekenden, je moet dan voor je
noodzakelijke geneesmiddel de brug over en in Spijkenisse aankloppen bij een
collectief. Ach ik begrijp het van die artsen best nog wel, die werken zich
al vier keer in de rondte, maar een apotheek is in wezen een commercieel
bedrijf dat naar mijn gevoel best in staat is er een 24 uurs service op na
te houden, net als een taxibedrijf, bewakingsdienst, politieagent,
liftmonteur, havenarbeider en noem maar op. Ouwe mensjes die hun levenlang
een premie hebben betaald om goede zorg te krijgen zijn gewoon opgelicht,
want de beloofde zorg is er niet meer. Als je een radio koopt en later
blijkt dat het apparaat niet aan de eisen voldoet die de verkoper had
verteld dan kun je je geld terug krijgen, als je zorg koopt die je niet
krijgt dan kun je doodvallen! Ja er moet bezuinigd worden, dat weet zelfs ik
nog wel, maar moet dat op het product? Zolang mensen in dure instituten
moeten worden opgenomen omdat zorginstellingen niet de benodigde
voorzieningen kunnen leveren om een thuisbehandeling mogelijk te maken
geloof ik nog steeds dat het zorgsysteem zieker is dan hun patiënten. De
verschillende ziekenfondsen in ons land hebben vaak grote en fraaie gebouwen
met marmeren trappen en een inrichtingen die meer kost dan het
buitenverblijf van Michel Jackson. Dus geld is er wel maar zit op de
verkeerde plek! Want dat marmer heb ik ook deels betaald maar niet om het
daar aan uit te geven, ik zou liever straks als het nodig is een beroep
willen doen op dat waar ik voor betaald heb: zorg. Voor mij is het (nog) wel
allemaal te doen, ik heb een auto en genoeg kinderen die kunnen rijden, dus
ik kom wel bij een dokterspost of apotheek.
Maar hoe zit het met dat ouwe zieke baasje dat niet door zijn eega op
de nek genomen kan worden om ‘even’ bij de dokter langs te gaan? Zien we
straks op de Spijkenissebrug een colonne van rollatorgangers stranden achter
de slagboom? Een pizza of broodje shoarma wordt netjes bij je thuisbezorgt,
maar een arts of apotheek even langs laten komen is alleen mogelijk voor
mensen met een inkomen van meer dan twee ton. Ik ken een geval van iemand
die met een baby naar een artsenpost moest komen omdat de dokter niet langs
wilde komen, daar vertelde de dienstdoende arts dat het onverantwoord was om
zo met dat kind over straat te gaan, kunt u het nog volgen? De
gezondheidszorg is ziek, doodziek. En daar kan ik soms ook behoorlijk ziek
van zijn!
Jan Koopmans
|