Sportknakkers
U leest natuurlijk elke letter in deze
krant, maar goed ook want anders zitten we hier voor niks te rammen op een
toetsenbord dat al bijna ‘kaal’ is getikt. Maar staat u er wel eens bij
stil wat er soms achter de schermen allemaal plaatsvindt? Soms moeten we
door sloten, over bergen en door dalen om ons nieuws te vergaren. Vorige
week zaterdag, ik dacht dat onze ‘sportknakker’ er niet was, zou ik de
huldiging van de Olympische medaille winnaars Mark Huizinga en Edith Bosh
bijwonen in de vorm van escorte in de praalwagen. Ik kon dan ook mooi
informatie verkrijgen om een ‘leuk stukkie’ te schrijven. Gelukkig kwam
onze sportrakker toch ter plekke en dus hoefde ik niet over deze huldiging
te schrijven, dat deed hij, zoals u op de voorpagina kunt zien.
Ik moest op die gedenkwaardige zaterdag om 14.00 uur bij garage Eindhoven
zijn want aldaar zou de praalwagen, een bergingsvoertuig, gereed staan. Hans
Eindhoven, ik noem die naam nog één keer, had samen met zijn Manny, Peter
en Willeke van de deelgemeente allemaal leuke ballonnen aan het voertuig
bevestigd. Willeke had een knalrode kop want vele ballonnen waren opgeblazen
met haar longinhoud. Een fraai bloemstukje op de neus van de bolide en klaar
was het. Na een verkoelend ‘frisje’ kon de reis naar Chris de Korte
aanvangen, want aldaar zouden de kampioenen zich bevinden. Hans links achter
het stuur, voorlichter Peter in het midden en ik rechts, wat kon er nog mis
gaan? We reden stapvoets want de ballonnen moesten heel blijven en niet
wegwaaien. Voor de rit naar het huis van de Korte was een half uur
uitgetrokken maar zelfs met de slakkengang die we reden zouden we nog veel
te vroeg aankomen. Dus maakten we een toeristische route door Hoogvliet, wat
is deze stad mooi zeg! Uiteindelijk kwamen we ter plekke en daar bleek dat
de brassband de weg kwijt was en Mark Huizinga zoek. Gelukkig was Edith er
wel, die zat heerlijk bij Chris de Korte in de woonkamer en zich van geen
kwaad bewust. Natuurlijk wist ze nergens van, maar heel toevallig had ze wel
haar medaille bij zich, merkwaardig toch eigenlijk. Gelukkig kwam even later
ook Mark aangesneld zodat we aan de hulderit konden beginnen. Chris de
Korte, de uiteindelijke oprichter van het naar hem genoemde sport en fitness
instituut, wilde graag bij zijn parels achterop de praalwagen staan, hetgeen
na spoedoverleg werd toegestaan door de plaatselijke autoriteiten. Ik voelde
me helemaal belangrijk worden toen we gingen rijden. Iedereen zwaaide naar
ons! Natuurlijk was die eer
voor de kanjers achterop de wagen bedoeld, maar ik zat wel lekker voorin,
zij moesten staan! Halverwege kwam de brassband voor ons lopen, ze hadden
het gelukkig toch weten te vinden. Heerlijk dat ‘drummetje’ van ze, ik
houd daar wel van. Half Hoogvliet liep uit want trommels op zondag betekenen
vast iets bijzonders. Drie kwartier rijden over een afstand van drie
kilometer, waar maak je dat nog mee, behalve dan op de ‘snelweg’? De
aankomst bij het de Korte domein was overweldigend, een enorm applaus klonk
uit een enorme menigte. Ik maakte nog gebaren dat het wel genoeg was maar
kennelijk keken ze ver over me heen naar die twee supersporters achter me,
jammer nou weer. De rest ga ik maar niet verslaan want dat leest u
natuurlijk liever van onze Chris de sportboy. Maar het was wel een hele
beleving, al droop ik na het hele gebeuren van het zweet. De Korte had de
kachel niet aan maar honderden en nog eens honderden in zijn grote sporthal
zorgden voor een temperatuur van ongekende omvang. Wie nu nog zegt dat de
Korte geen sauna heeft kan van mij het dak op. Moe maar met een voldaan
gevoel kwam ik later thuis waar mijn Jootje me opwachtte met een heerlijke
Senseo koffie en een gevulde koek. Kans om even lekker bij te komen van al
die hulde kreeg ik niet want zondag is voor mij de ‘krantenpeesdag’
(drie maal woordwaarde plus bonus). Zo ziet u maar dat krantenwerk zwaar is,
al dat wuiven, knikken, hapjes eten en drankjes drinken gaat echt niet in je
kouwe kleren zitten hoor! Maar ja, ik was van de straat en heb weer wat te
tikken op de toetsen, gelukkig zijn deze regels de laatste voor vandaag,
morgen ga ik weer op zoek naar ander inspannend nieuws, ik lijk wel een
masochist!
Jan Koopmans
|