Ouwe rakkers week

Hoogvliet was vorige week behoorlijk in beweging, en als dit ‘durp’ beweegt dan wiebel ik mee natuurlijk. Programma aan het begin van de week: 20 jaar IBP, Elemans werpt boek op tafel, Sportzeskamp is jarig en er komt een nieuwe Hoogvlieter van het jaar! Natuurlijk smul je als journalist of redacteur (je zal toch beide zijn) van deze heerlijke gebeurtenissen, je bent weer van de straat. Het nadeel van al deze spannende zaken is dat ik de afgelopen week meer aan hapjes, drankjes en weer hapjes binnen heb gekregen dan mijn eega thuis in de magnetron klaar kon stomen. Bij de boekpresentatie van Hans Elemans, overigens een echte aanrader (dat boek bedoel ik), kregen we gevulde eieren, toastjes met een soort gehakt en nog wat culinaire minihoogstandjes. Maar ja wat wil je met zo’n man die de Franse keukens graag bezoekt. Bij de boottocht die Sportzeskamp maakte met genodigden, ik mocht ook mee als ex Hoogvlieter van het jaar (2002), kregen we alweer te maken met versnaperingen en niet te vergeten een onvergetelijke lunch in Neerlands oudste tunnel onder de Maas. Later die dag kregen we in de Flamingo alweer heerlijkheden voorgeschoteld, wat het was weet ik nog niet maar er zat een bot ik dat ik maar niet op heb gegeten, lekker was het trouwens wel. En zo heb ik de week goedkoop doorgebracht, ‘Bas’ zal het wel aan zijn omzet merken denk ik. Elemans, tja, wat moet je met die man, hij is al twee jaar weg maar je komt hem toch steeds weer tegen. Hij is uit de politiek, zegt hij, maar ik verdenk hem van het Heintje Davids syndroom, die was ook niet weg te branden. Gelukkig was zijn opvolger Kees van Pelt aanwezig om in te grijpen tijdens de boekpresentatie anders had Hans nu nog staan prevelen achter het spreekgestoelte. En ja, er werd ook nog even stil gestaan bij het jarige IBP waar bij de oprichting Hans aan de wieg had gestaan. Maar goed, ik kreeg een prachtig boek, met een leuke persoonlijke tekst er in van Hans, dus ik zal niet meer mopperen over hem en zijn gasten die vele kilometers tekst bij zich hadden. Dan ga je later in de week aan boord van een partyschip en zit daar met vele bestuurders en mensen die het ooit waren geweest. Gelukkig was de beste bestuurder die dag ook aan boord, die stond boven in de stuurhut aan wat handeltjes te rukken met zijn schipperspet fier op het hoofd. Nog later die dag, wat was het een lange, zaten we weer met de hele kliek in de Flamingo. Daar werd Arnold van der Heijde, alweer een ex bestuurder, gekozen tot Hoogvlieter van het jaar. Het was dan ook niet zo gek dat Hans Elemans, want die was er natuurlijk ook weer met zijn Toos, me die avond toefluisterde dat het wel een beetje leek op de week van de oude politiek. Eigenlijk heeft hij wel gelijk, maar gezien zijn vroegere uitlating over een vernieuwend Hoogvliet lijkt het me beter het de week van het politieke oud en nieuw te noemen want anders kunnen we ons aller Kees van Pelt weer nergens kwijt! En Kees willen we ook niet kwijt want zonder zijn straffe hand zouden we uit koers geraken en bovendien heb ik zelden met zoveel verve iemand ‘Hoogvlieter van het jaar’ trofeeën zien uitdelen, zelfs Elemans deed dat niet zo mooi. Nou Kees, tevreden nu? Het was ook de week van Joop, nee niet die van de geurtjes maar van de Hor. Hij is mijn opponent die in zijn krant ook leuke stukjes schrijft, maar waar ik die man het meest om bewonder is zijn apathische doorzettingsvermogen als het gaat om organiseren. Goed, ik weet dat de een hem verwenst en de ander hem lief heeft, maar al met al zou onze stad zonder hem toch heel wat missen. Met zijn activiteiten steunt hij talrijke goede doelen, dus Joop, ga door! En dan zit je zoals nu je wekelijkse column te maken, en ineens bellen mensen je tijdens het schrijven op om te vragen of je dingen wilt vermelden in je stukje. Zo vroeg Gerard Asselman me of ik wilde vertellen dat Speelwereld 2005 op 22 augustus alweer het levenslicht zag omdat de eerste sponsors zich toen aanmelden. Ook Edwin Smid van het IBP wilde nog graag dat ik de foto van de verjaardagstaart in de krant zet, maar ja Edwin, ik kan alleen mijn best doen. En trouwens wat heb ik nu aan zo’n digitale taart? U ziet het vast al, een bewogen week waarin ik mee bewoog, want zo hoort het, Hoogvliet in beweging houden en gewoon genieten van het ‘ons kent ons’ gevoel, een gevoel dat nooit mag wegebben uit onze mooie stad!

Jan Koopmans