Frustratie
Je kunt je een leuker
onderwerp voorstellen als er een nieuw jaar is begonnen, maar helaas moest
ik in mijn vorige column reppen over de slechte tijden in Azië.
‘Gelukkig’ heeft iedereen zijn beste beentje voor gezet en is er massaal
gehoor gegeven aan de oproep om hulp, fantastisch!
Natuurlijk is de wereld er een van tegenstellingen, dat is onvermijdelijk en
wellicht hoort het ook zo. En zo kan het dus gebeuren dat er aan de andere
kant van de wereld iemand doodsberichten zit uit te typen en ik hier in alle
rust een verhaaltje kan maken om mensen te vermaken. Ik zei het eerder;
humor kan ook mensen (even) uit de ellende trekken, daarvan zijn de bare
oorlogsjaren die mijn ouders hebben meegemaakt een voorbeeld. En wat is
leed? Bestaat er groot en klein leed? Als we naar onze eigen omgeving kijken
dan denk je ogenschijnlijk dat alles mooi en prachtig is. Maar achter die
mooie vitrage en bloempotten kan soms ook waanzinnig veel ellende zijn.
Terwijl de één een dure vakantie kan nemen zit de ander spaarpotjes te
ontdoen van muntjes om een brood te kunnen kopen. Er worden miljoenen
uitgegeven aan luxe, vuurwerk, reizen, duurzame goederen, dus het gaat goed
met de economie? Giro 555 heeft gelukkig een vermogen binnengehaald, maar
ondertussen ‘denken’ onze regeerders: ‘Zie je wel, de mensen hebben
het goed, ze stikken van het geld’. Helaas is de werkelijkheid anders. Het
is een cliché, ik weet het, maar er komt een steeds groter verschil tussen
arm en rijk. Als je naar de welstandsmeter zou kunnen kijken (men sluit er
liever de ogen voor) dan zie je hoge pieken en lage dalen, daartussen zit
steeds minder. Ook, en dat is mijn mening op basis van wat ik zie en hoor,
is rijkdom en inkomsten niet meer gekoppeld aan prestatie en werklust. Hard
werken is geen garantie voor een hoog inkomen, lanterfanten niet voor een
laag. Sterker nog, hoe hoger het inkomen hoe minder men werkt voor de
centen. Je laten afbeulen voor het minimumloon is heel gewoon, een beetje
met stropdas rond paraderen met een ton op de bank ook. Er zal vast nu wel
iemand roepen dat ik hier mijn eigen frustratie te berde breng, het antwoord
is volmondig ja! Want wat is er op tegen? O, ik heb een topsalaris verdiend
hoor, zolang je gezond was en presteerde kreeg je dat toen nog. Nu is dat
anders, ik kon na mijn hartinfarct nog slechts een aalmoes krijgen om net
niet van dood te gaan. Dat ik 38 jaar lang de economie mede draaiende heb
gehouden met al mijn vergaarde kennis en ervaring is nu niet meer
belangrijk. En ja, het steekt als ik zie dat mensen die net komen kijken
drie maal zoveel verdienen dan ik terwijl ze nog geen lucifer aan kunnen
strijken. Ik heb waanzinnig veel opleidingen gehad, mij vang je niet met een
probleem. Ik los ze wel op, met handen of hersens. De moderne mens is echter
geheel afhankelijk van goed werkende apparatuur en vooral een eenvoudige
inlog methode om bij de bank naar het saldo te kijken. Maar goed, ik klaag
wel maar ik doe tenminste dingen in het leven die ik niet hoef te doen maar
toch doe omdat ik het leven wil verrijken, ook zonder er steenrijk van te
worden. We leven in een maatschappij waar we best even via internet
bankieren wat aan een hulpbehoevende over willen maken, als we maar niet hun
rolstoel hoeven te duwen. Het sociale gevoel naar elkaar is aan het omslaan
in het overmaken van een gewetensgiro, emotieloos en uit automatisme. Is er
dan niks hoopvols meer? Hoop is er altijd zolang er leven is en er mensen
zijn die aan bellen trekken. Dat doe ik soms op kleinschalige wijze en
anderen trompetten het van torens en flats, maar alles is afhankelijk van de
toehoorders. Ik ben daar soms best somber over want zolang iemand nog het
lef heeft te roepen vanaf een ligbed op een door een ramp getroffen gebied:
‘Ik heb toch betaald, ik heb dus recht op lekker genieten’, dan sla je
toch wenend de handen voor de ogen? Nog een tip voor de driemaal
‘modaal’ mensen: een ei kook je door hem in koud water in een pannetje
water op het gas te zetten, en zodra het kookt nog vier minuten door laten
koken. Daarna laten ‘schrikken’ door er koud water overheen te gieten.
Zo, en dan als de bliksem naar de pc om naar het banksaldo te kijken.
Jan Koopmans
|