De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 2

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

Frustratie

Je kunt je een leuker onderwerp voorstellen als er een nieuw jaar is begonnen, maar helaas moest ik in mijn vorige column reppen over de slechte tijden in Azië. ‘Gelukkig’ heeft iedereen zijn beste beentje voor gezet en is er massaal gehoor gegeven aan de oproep om hulp, fantastisch!
Natuurlijk is de wereld er een van tegenstellingen, dat is onvermijdelijk en wellicht hoort het ook zo. En zo kan het dus gebeuren dat er aan de andere kant van de wereld iemand doodsberichten zit uit te typen en ik hier in alle rust een verhaaltje kan maken om mensen te vermaken. Ik zei het eerder; humor kan ook mensen (even) uit de ellende trekken, daarvan zijn de bare oorlogsjaren die mijn ouders hebben meegemaakt een voorbeeld. En wat is leed? Bestaat er groot en klein leed? Als we naar onze eigen omgeving kijken dan denk je ogenschijnlijk dat alles mooi en prachtig is. Maar achter die mooie vitrage en bloempotten kan soms ook waanzinnig veel ellende zijn. Terwijl de één een dure vakantie kan nemen zit de ander spaarpotjes te ontdoen van muntjes om een brood te kunnen kopen. Er worden miljoenen uitgegeven aan luxe, vuurwerk, reizen, duurzame goederen, dus het gaat goed met de economie? Giro 555 heeft gelukkig een vermogen binnengehaald, maar ondertussen ‘denken’ onze regeerders: ‘Zie je wel, de mensen hebben het goed, ze stikken van het geld’. Helaas is de werkelijkheid anders. Het is een cliché, ik weet het, maar er komt een steeds groter verschil tussen arm en rijk. Als je naar de welstandsmeter zou kunnen kijken (men sluit er liever de ogen voor) dan zie je hoge pieken en lage dalen, daartussen zit steeds minder. Ook, en dat is mijn mening op basis van wat ik zie en hoor, is rijkdom en inkomsten niet meer gekoppeld aan prestatie en werklust. Hard werken is geen garantie voor een hoog inkomen, lanterfanten niet voor een laag. Sterker nog, hoe hoger het inkomen hoe minder men werkt voor de centen. Je laten afbeulen voor het minimumloon is heel gewoon, een beetje met stropdas rond paraderen met een ton op de bank ook. Er zal vast nu wel iemand roepen dat ik hier mijn eigen frustratie te berde breng, het antwoord is volmondig ja! Want wat is er op tegen? O, ik heb een topsalaris verdiend hoor, zolang je gezond was en presteerde kreeg je dat toen nog. Nu is dat anders, ik kon na mijn hartinfarct nog slechts een aalmoes krijgen om net niet van dood te gaan. Dat ik 38 jaar lang de economie mede draaiende heb gehouden met al mijn vergaarde kennis en ervaring is nu niet meer belangrijk. En ja, het steekt als ik zie dat mensen die net komen kijken drie maal zoveel verdienen dan ik terwijl ze nog geen lucifer aan kunnen strijken. Ik heb waanzinnig veel opleidingen gehad, mij vang je niet met een probleem. Ik los ze wel op, met handen of hersens. De moderne mens is echter geheel afhankelijk van goed werkende apparatuur en vooral een eenvoudige inlog methode om bij de bank naar het saldo te kijken. Maar goed, ik klaag wel maar ik doe tenminste dingen in het leven die ik niet hoef te doen maar toch doe omdat ik het leven wil verrijken, ook zonder er steenrijk van te worden. We leven in een maatschappij waar we best even via internet bankieren wat aan een hulpbehoevende over willen maken, als we maar niet hun rolstoel hoeven te duwen. Het sociale gevoel naar elkaar is aan het omslaan in het overmaken van een gewetensgiro, emotieloos en uit automatisme. Is er dan niks hoopvols meer? Hoop is er altijd zolang er leven is en er mensen zijn die aan bellen trekken. Dat doe ik soms op kleinschalige wijze en anderen trompetten het van torens en flats, maar alles is afhankelijk van de toehoorders. Ik ben daar soms best somber over want zolang iemand nog het lef heeft te roepen vanaf een ligbed op een door een ramp getroffen gebied: ‘Ik heb toch betaald, ik heb dus recht op lekker genieten’, dan sla je toch wenend de handen voor de ogen? Nog een tip voor de driemaal ‘modaal’ mensen: een ei kook je door hem in koud water in een pannetje water op het gas te zetten, en zodra het kookt nog vier minuten door laten koken. Daarna laten ‘schrikken’ door er koud water overheen te gieten. Zo, en dan als de bliksem naar de pc om naar het banksaldo te kijken.

Jan Koopmans


TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org