Oude beelden

Een bewogen week in huisje Koopkracht is het geweest. Een week waarin we maar niet konden wennen aan het ontbreken van ons zwarte ‘woefding’ beneden in de gang. Talloze malen gooiden we vergeefs de kaasrandjes of oude plakjes worst in de gang. Het is best lastig zonder hond, je moet nu zelf de kruimels opruimen en dat laatste plakje kaas wat je niet lekker meer vindt kun je nu gewoon weggooien. Die ‘berekop’  met de eeuwige trek in iets lekkers is inmiddels als as uitgestrooid in de Noordzee en zal vast wel ergens weer aanspoelen bij de resten van al die andere overleden huisgenootjes van overal vandaan. Mijn eega, ja zij alweer, had gezworen nooit meer honden te nemen.  ‘Nee hoor, we worden een daggie ouder en jij laat ze toch niet uit’ was steevast het argument. Toch zie ik vanuit mijn ooghoeken regelmatig op haar pc scherm New Foundlanders verschijnen, van bruine puppies tot volwassen beren, zou ze dan toch? Maar goed, ik wacht maar gelaten af, al stuur ik natuurlijk wel heel subtiel aan op een nieuwe Foundlander, jammer dat ze zo duur zijn, maar ja, wellicht komen we iemand tegen die een jeugdig beestje kwijt moet of wil. Ook ben ik de afgelopen week maar eens begonnen met het uitzoeken van onze oude videofilms. Ik heb nog banden van 30 jaar oud, ja heus, toen had ik al video. Wat was ik vroeger lelijk! Gelukkig worden mannen knapper als ze ouder worden, vraag me alleen af wanneer dat bij mij ook begint. Mijn Jootje echter, een vrouw dus, is er wel beter op geworden. Wat was dat een lelijke griet zeg voordat ze met mij trouwde! Toen ze 20 was leek ze wel 50 en nu ze 50 is lijkt ze wel 20, heb ik dat! Ook leuk om te zien hoeveel schoonzonen je bent misgelopen, tjonge wat hadden die meiden van ons vroeger vaak verkering zeg. Op elke band staat een andere spetter, van dik tot dun en van chagrijn tot lolbroek. Gelukkig hebben we er nu een paar die wel meevallen (moest ik zeggen van Jootje). Ja het is best leuk om dat weer eens terug te zien, al die ouwe honden van toen, onze familie feestjes uit de tijd dat de gulden nog een daalder waard was en niet te vergeten toen ik nog niet met opoe naar bed hoefde. Ik zat toen nog op een Commodore 64 teksten te schijven en Boulderdash te spelen, dat waren nog eens tijden. Zelfs mijn oude IBM kogelkop typemachine kwam nog in beeld, wat was ik toch modern he? Toch hebben we nu ook wel een opwindend leven hoor, we doen van alles en hebben beslist geen tijd om achter de geraniums te gaan zitten. Ja, je bent wat ouder geworden en dus maak ik geen vogelnestje meer aan de ringen in het gymnastieklokaal, maar als de shoarmaboer aan de deur komt kan ik nog super snel naar beneden rennen hoor. Ik moet van de dokter, ja ook die komt veel te vaak in deze stukjes voor, meer gaan bewegen, lopen met de hond of zo suggereerde hij. Maar ja, ik heb gekeken, in de ABWZ verzekering is geen hond opgenomen dus die krijg ik niet op recept en vergoed. En mijn fiets is lek, de spade gebroken en mijn hometrainer staat onder een te laag schuin dak, dus wat kan ik nu doen om te bewegen? Ik heb overwogen om een caviabak te gaan timmeren en daarmee op braderieën te gaan staan om het publiek te vermaken, dan beweeg je ook toch. Maar wat schetst mijn verbazing; er is geen cavia meer te vinden! Zouden ze uitgestorven zijn?
Ik stond afgelopen week voor de spiegel en dacht ‘hier moet wat aan gebeuren, die dikke pens er af, scheermes over m’n gezicht en dan valt het nog best mee’. Want weet u wat zo lastig is, mijn pantalons en colbertjes groeien niet met hun tijd mee en passen me gewoon niet meer. Met de sokken en onderbroeken gaat het wel, die passen perfect, maar zelfs de overhemden en T shirts krimpen volgens mij als de raven. Ik denk dus dat ik toch maar mijn Jootje wat moet opporren een nieuwe Foundlander (ik wil geen ander merk) aan te schaffen want dan kan ik eindelijk eens gaan bewegen. En als de dokter het zegt moet je het ook doen toch?