Zachte
dokters……..
Terwijl wij nog zitten na
te verwerken heeft onze dochter er een hond bijgenomen. Nou ja hond, het
lijkt er een beetje op maar in de ogen van mij is het meer een hamster die
zijn neus verbrand heeft aan een platte buiskachel. Wij waren natuurlijk
gewend aan New Foundlanders en dat ‘ding’ van haar is nog kleiner dan de
kop van onze overleden Wodan, dus is het even wennen. Grappig is wel dat
onze kleinzoon, het ‘hondje’ meer ziet als een pluzen beest dan
huisdier. Hij lacht zich een ouwe vent als het beestje zijn neus likt en
rent er achteraan als ‘het’ gaat lopen. Moet voor zo’n kind van
anderhalf ook een hele beleving zijn toch? Een speelgoedbeest moet je steeds
opwinden of er batterijen in doen, deze loopt vanzelf! Toch ontdekte hij
afgelopen week dat de nieuwe aanwinst meer kan dan blaffen, nou ja blaffen,
en lopen. Het beestje was het zat almaar achterna gezeten te worden en hapte
spontaan in de enkel van ons kleinkind. Zeer verontwaardigd en vooral enorm
huilend wees hij op het mormel in de hoop dat zijn moeder strenge
maatregelen zou nemen. Natuurlijk bleef het bij een reprimande naar beide,
want er waren twee schuldigen. En trouwens je mag in huiselijke kring geen
corrigerende tik meer geven van Minister Donner dus zul je het met een goed
gesprek moeten doen. Lullig is wel dat de moeder van het hondje zijn kroost
zelfs mag bijten als het niet luistert! Zouden wij mensen dan toch iets
verkeert doen?
Ik zat daar de laatste week eens over te piekeren. Bij de opvoeding van ons
kroost mag er steeds minder. De strakke hand is vervangen door zalfachtige
pluzen tengels van waarschuwende zielknijpers. De bekende draai om de oren
is verboden, leeraren mogen niks meer doen of zeggen en zelfs als ouders
krijg je nog regels opgelegd van regeringswege hoe je kinderen moet
opvoeden. Dus bij de opvoeding vinden regeerders dat een zachte hand beter
werkt dan de harde. Wat ik me dan afvraag is waarom men buiten eigen huis en
haard dan juist het omgekeerde doet. Steeds meer en strengere straffen voor
voornamelijk verkeersovertreders, helpen doet het niet, maar het brengt wel
wat op. Zou het misschien, gezien hun eigen mening, niet beter zijn om dan
ook daar de zijden handschoenen aan te trekken? Een ‘roodlichtrijder’
niet meteen fors bestraffen maar aanspreken en met een goed gesprek in de
berm hem er van overtuigen dat het niet wenselijk is om door te rijden als
het relais in de schakelkast aangeeft dat je moet stoppen. Moordenaars en
criminelen niet meer opsluiten maar gewoon vriendelijk vragen om het niet
meer te doen, heus dat moet helpen volgens het concept van onze 'regering'.
Onzinnig he? Maar mensen, en ook dieren, zullen pas dingen afleren of juist
aanleren als ze een duidelijke correctie krijgen. Vooral jonge kinderen zijn
nog niet gevoelig voor een goed gesprek of boos gezicht, een lichte tik op
hun vingers werkt gewoon beter. Ja, ik weet het, het hele RIAGG gaat me nu
mailen, maar wat weten die nou van opvoeden? Ik heb het ook niet over
bewusteloos slaan maar gewoon een tik die net hard genoeg is om niet als
prettig te worden ervaren. Heel gewoon in de dierenwereld, daar corrigeren
de ouders van welpjes of andere aankomende mormels hen gewoon met een trap
of beet. Maar ja, een paard kan niet naar een praatgroep of ‘blijf van
mijn staart huis.’
Ik ben zeker tegen ongeoorloofd huiselijk geweld, maar als kreten als ‘lik
op stuk’ en ‘zachte dokters maken stinkende wonden’ wel gewoon zijn
begrijp ik niet dat we bij de opvoeding ineens zeggen; ‘een zijige
opvoeding maakt een kerel van je’. Ik moet vaak terug denken aan de oude
Hoogvlietse politieman Huisman, die gaf een volwassen kerel gewoon een
opdonder als deze wreed te keer ging, dat hielp, de man is later een keurige
burger geworden. De huidige agent is veel strenger, men pakt veel sneller
het bonboekje, dus wekt ook meer agressie op. Daar kan de agent niks aan
doen, hij doet wat hij krijgt opgedragen van wetgevers die geweld bij
anderen schuwen maar het zelf propageren. Streng op straat, maar thuis
moeten we kweetjes worden en kweken.
Jan Koopmans
|