De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 6

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

‘Klereweek’

Nee, ik hou me in en bedoel bovenstaande kop zeker niet als stuitend voor de beschaafden onder ons. Toch was het weer een week om op te schieten. Niet dat ik dat zou doen want mijn vergunning voorziet er slechts in om op roosjes van papier te knallen. We hebben zowat alles meegemaakt in deze week waar je normaal zeker een jaar over doet. Eerst de één ziek, toen de ander en nu ik hier de laatste hand aan de krant zit te leggen begin ik me ook al niet erg lekker te voelen. Klap op de vuurpijl was wel dat de GGD met een ambulance binnen vijf minuten twee keer voor onze familie moest uitrukken. Een van onze kleinkinderen, we hebben er tegenwoordig hele bossen van, Maroussia was over een bal gestruikeld op het schoolplein en was via een salto achterwaarts met schroef op het met betonnen tegels geplaveide schoolplein gevallen. Mijn eega en oma van het slachtoffer snelde meteen ter plekke om zowel lichamelijke als geestelijke bijstand te verlenen, dat laatste vooral aan onze dochter die dus ook nog eens de moeder van de gewonde is. Ja, van de constructies van hoe families in elkaar zitten snap ik nog steeds niks. Het zag er niet best uit en dus kwam er een ambulance met mooie strepen en een blauw lichtje bovenop. Terwijl Maroussia op de brancard werd vastgesnoerd kreeg ik een telefoontje van de werkgever van één van onze kinderen, ook daar hebben we bossen van, dat er een ongeluk met hem was gebeurd. Hij was inmiddels op transport naar Ikazia en wat de oorzaak was kon men nog niet zeggen. Snel mijn eega, die tevens ‘regelneef’, ‘allesdoener’, ‘aanwijsstok’ en moeder- oma en dus ook nog echtgenote is ingeseind. Zij regelde ‘even’ dat kleinkind ook naar Ikazia gebracht zou worden vanwege efficiëntie in verband met familiebezoek tijdens de openingstijden van het bezoekuur. En zo vetrokken er vanuit twee ver uiteen gelegen plaatsen ambulances om onze familie voor uitsterven te behoeden. Beide zijn inmiddels weer thuis, onze zoon ziet er weliswaar uit als een flamingo met voorhoofdsholteontsteking maar verder doet alles het nog. Hij was tijdens grote inspanning op zijn werk oververhit geraakt en door een apenflauwte ter aarde gestort waardoor hij tijdelijk buiten gebruik raakte. Ons kleinkind heeft een gecompliceerde breuk aan het dijbeen en ze heeft nu boutjes, moertjes en wat ijzerwerk in haar jeugdig lijf zitten. Maar alles komt vast goed hoor, ze gaat revalideren en voor we het weten loopt ze weer met de lippenstift te emmeren, want je moet toch een beetje netjes zijn he? Zelfs voor een zevenjarige geldt dat! Al met al een bewogen week, maar we hebben hem overleeft. Door mijn griepjes en al die voornoemde zaken heb ik veel gemist van de dingen die er verder nog gebeurden in ons durp. Zo miste ik een afscheidsreceptie, dus wéér geen lekkere hapjes, maakte ik vorige week ook nog een fout met het uitdelen van fotonummers in de krant, dus kreeg een speeltuin ineens een heel ander onderkomen, maar ja, ben mens en zelfs ik kan fouten maken al hoort dat eigenlijk niet he? Over fouten gesproken. Zoals u allen vast weet beheer ik ook Hoogvliet Digitaal, tien jaar geleden opgericht en deze stichting probeert Hoogvliet positief te promoten. Daarop staat een forum dat een soort eigen leven binnen de gemeenschap heeft. Het mooie is dat je daar de roep van de burger hoort, een roep die je normaal niet zou herkennen. Men kaart er misstanden aan en ook wijst men op fouten en domme beslissingen. Onderwerpen waar je nooit iets over leest kom je daar tegen en men heeft er vaak heel ongezouten meningen over. Wellicht goed om er eens aan mee te doen, want ik weet dat er stiekem ook bestuurders van onze mooie ‘stad’ meekijken. (zie: www.hoogvliet.org) Trouwens op die website kunt u ook mijn epistels, zelfs van tien jaar geleden, nog eens teruglezen. Maar wel weer genoeg reclame zo, straks moet ik op het matje komen! Ik wens u nog een heel fijne week met hopelijk weinig ongelukken. En geloof nooit die slogan dat een ongeluk vaak in een klein hoekje zit, want een doodgewone speelgoedbal op een ruim speelveld kan er ook wat van!

Jan Koopmans


TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org