'Vooruitgang….zucht'

Het is inmiddels meer dan acht jaar geleden dat ik in een van mijn columns het heb gehad over verpakkingen. In die tijd erna is er ontzettend veel ten nadele van de kwaliteit veranderd, eg wel. Het is zeker met de pakken limonade en andere sapjes een ware crime geworden. Als ik zo’n twee liter pak meergranen vruchtensap probeer te openen waarop zo’n pienter rechthoekig plastikje zit, wat men schenktuit noemt, dan kan ik daarna meteen douchen en dweilen. Waar is die goede ouwe tijd dat een melkpak nog een opschrift had: ‘zijkleppen opzij trekken, middenstukje naar voren trekken en schenktuit vormen’, dat ging altijd goed en de melk kwam in het glas in plaats van op het plafond of in je linker oog. Heeft u wel eens een CD uit de verpakking weten te krijgen volgens de voorschriften? Er zit ergens, niet te zien voor een doorsnee leesbril gehandicapte zoals ik, een dun ‘dingetje’ waar je aan moet trekken en zo kun je dan het folie van het doosje halen. Ik zie zelden of nooit het beginnetje en als ik het al tegenkom dan breekt het af als je er aan trekt. En mocht dat toch een keer goed gaan dan scheurt het de verkeerde kant op zodat je toch nog een mes uit de keukenlade moet pakken om het karwei af te maken. Laatst kocht ik een setje gereedschapsmessen, u kent ze wel, hard plastik als verpakking en het zag er keurig uit, dat wel natuurlijk. Thuis gekomen wilde ik enthousiast mijn nieuwe aanwinst, ik heb er zeker 60 maar kan die nergens meer vinden, uitpakken……..vergeet het maar! Je hebt er echt eerst een los mes bij nodig om die verpakking te beslechten. Ik probeerde het met een schroevendraaier en na een kwartier zat ik met ernstige bloedingen op de keukenkruk te wachten op hansaplast. Wel eens een pakje crackers van een bepaald merk gehad dat niet open wilde? Nou ik wel! Je hebt er echt een schaar bij nodig want doe je het zoals ik dan hou je paneermeel over. Trouwens bijna alle verpakkingen zijn tegenwoordig symbolen van de achteruitgang der techniek. Neem nou een pak toiletpapier. Vroeger zaten er vier rollen in een papieren verpakking en als je die openscheurde had je meteen de rollen gebruiksklaar in je hand. Tegenwoordig zitten ze in een plastik zak, lekker milieuvriendelijk, en als je die hebt open getrokken, wat soms gewoon lukt, dan zitten de rollen ook nog eens vastgeplakt! Je zal toch snel een toiletpapiertje nodig hebben zeg, wat een gepeuter en wat een ellende die rol die maar schuin blijft afscheuren, je krijgt gewoon heimwee naar het dagblad van vroeger op het ‘huuske’ van opoe en opa. Nee de moderne ontwerpers hebben echt geen kaas gegeten van ergonomie. Ik kreeg laats van de apotheek een nieuw model inhaler, ja, je wordt ouder en soms heb je die dan nodig. Nu ben ik gelukkig nog behoorlijk vindingrijk maar geloof me, dat ding is absoluut niet te gebruiken voor de grootste doelgroep; de ouderen. Voor je het weet zit je met drie losse onderdelen in je hand en ligt de capsule die er in moet ergens onder het vloerkleed. Met wat puzzelen lukt de herbouw van dat kreng nog wel maar zonder leesbrilleke en loep is het zelfs voor mij niet te doen. Ik zie dat een bejaarde met bibberende tengels en starende ogen zeker niet doen. Het is allemaal zo klungelig en ondoordacht gemaakt, wat was er mis met de uitgekiende systemen? Laat de wijn in de fles en niet in een pak verpakken, een kurk is zo verwijderd. Kuipjes margarine waren ooit zo open, tegenwoordig heb je er algebra voor nodig. Sommige vleeswaren zitten zo fanatiek verpakt dat het bedorven is tegen de tijd dat je het open hebt. U kent ze wel, dat ritselpapier waarbij je ook nog moet oppassen dat er geen stukjes van op je boterham terecht komen, wat een drama. Kinderspeelgoed, ook zoiets. Je geeft een kind iets leuks maar uitpakken mag en kan het wurm niet eens zelf. Nee opa en oma alsmede de overige bezoekers van een verjaardag, moeten gezamenlijk een aanvalsplan ontwikkelen om ‘barby’ uit haar isolement te bevrijden zodat de jarige dezelfde dag nog de knuffel kan omarmen.
Ik heb heimwee naar de ‘kwatta reep’ die trok je voor een duppie uit de automaat, trok het wikkel er af en genoot van de heerlijke chocolade. Tegenwoordig zitten ze per vijf of meer verpakt in een complete isoleercel. Lang leve de vooruitgang!

Jan Koopmans