De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 11

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

Zonnend konijn

Soms is het best grappig als je heel veel werk doet wat op elkaar lijkt. Zelden zal ik op deze plaats ingaan op wat er elders in de krant staat maar dit keer moet het maar even. Zo had ik dit keer aardig wat, zoals we dat noemen, commerciële artikelen. Ik kwam zelfs op één dag bij een dierenspeciaalzaak, een vloerenbedrijf en een kruidenier. Eerder had ik ook nog een bezoek gebracht aan een zonnecentrum. Dan heb je vier interviews gedaan en in het schrijfblokje evenveel korte notities van al die bezoekjes. Ik werk vaak en veel met de ‘zachteschijf’, de weke hersencellen dus. Ik noteer meestal alleen maar namen en nummers of jaartallen, de rest van het verhaal onthouw ik wel. Maar de moeheid sloeg zijn slag vorige week en mijn hersens hadden hier en daar wat gehusseld. Toen ik de interviews begon uit te werken, ik doe dat vaak pas een paar dagen later, werd het wel een heel vreemde mengelmoes. Zo bleek bij nalezen dat er een konijn onder de zonnebank lag en een onsje rookvlees was komen vast te zitten in de naad van een natuurtegel. Ook de zin waarin ik het had over gekloofde bergen waarop een nagelstyliste zat met een poesenmand, waarin een halfje wit en een wit konijn, haalde mijn eigen goedkeuring niet. Toen ik ook nog een ‘opvanghoer’ beschreef die bij de brandweer een certificaat ging halen en daarna een cavia tennisles liet nemen bij LTC begreep ik dat ik beter te bedde kon gaan om eerst maar wat uit te rusten. Gelukkig kam het allemaal weer in orde en heb alles netjes herschreven, want u verwacht natuurlijk wel duidelijke berichtgeving.
Best een leuk vak om te doen dat kranten maken, je komt overal en leert er zelf ook veel van. Ik weet nu veel van natuursteen, spinazie en rookvlees, van hagedissen en hondenriemen en zelfs van zonnestralen en linedance. Ik zal u besparen wat ik nog allemaal meer heb gezien en gehoord, dan heb ik niet genoeg aan dit a-viertje in de rechter bovenhoek (zal je zien dat hij dit keer elders staat). Aanstaande vrijdagavond ben ik samen met mijn vriend Hans Eindhoven de presentator van de door ons georganiseerde talentenjacht in de Flamingo, ik ben nu al zenuwachtiger dan de talenten! Er komen veel kanjers op het podium en wedden dat er weer een superkanjer bijzit? Ik heb, net als Hans, nooit eerder zoiets gepresenteerd dus ik vrees dat het publiek beter de Depent mee kan nemen om de onderwaartse lachtranen op te vangen. We wilden in een deftig pak komen maar dat hebben we afgeblazen omdat mijn deftige pak sinds de laatste keer is gekrompen of in ieder geval niet met me mee is gegroeid. En een stropdas staat me ook al niet, dus zal het wel weer mijn dagelijkse plunje worden.
Het was trouwens heel de week al een hectisch gedoe, eerst de Oudeland perikelen omtrent de komst van ex- prostituees, we waren net bekomen van sneeuwpoppen- en kastelen en toen gebeurde er van alles in ons durp, maar dat leest u vast wel elders in deze krant. Thuis is het bij mij ook zo langzamerhand aan een opknapbeurtje toe. De stapel memos op het bureau is hoger dan de monitor en als het een beetje waait buiten dan dondert het tuinhek weer op het plaveisel van de voortuin. De vijver is meer een oerwoud en de vermeende salamanders zullen het wel naar de zin hebben tussen al die staken. Mijn hometrainer is inmiddels steeds verder naar achteren geschoven op zolder, nu kan ik er helemaal niet meer opzitten! En dat terwijl ik dat zo enorm graag doe. Maar ja, we hebben een echt ‘leef huis’, een plek waar we ons lekker voelen en waar onze kleinkids graag komen. Mijn Jootje zorgt gelukkig dat het altijd keurig netjes is hoor, want vaak krijgen we onverwachts visite. Het staat zo slordig als een keurig gemeenteraadslid via een achterwaartse salto met schroef in de krantenbak flikkert omdat er een speelgoed auto op de grond was achtergebleven. Maar gelukkig hoef ik niet elke week naar zoveel verschillende bedrijven zodat er vast wel tijd overblijft om eens een goed gesprek met mezelf te voeren. Ik zal dan voorstellen om wat eerder de memos weg te gooien en het rookvlees uit de zon te halen want de hondenriem waarin geen hond meer zit is aan het verstenen….Geloof dat ik maar ga slapen, tot volgende week.

Jan Koopmans

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org