De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 23

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

Bloempjes en bijtjes 

Heeft u dat nou ook wel eens, je koopt iets en het ziet er thuis ineens allemaal anders uit? U weet ondertussen als u mijn epistels de laatste 15 jaar heeft gelezen alles over  mij en ons gezin, dus nogmaals vertellen dat er regelmatig kleinkinderen bijkomen hoef ik niet meer. Mijn eega en ik zijn op een leeftijd gekomen dat je uit de kinderen hoort te zijn, eindelijk genieten van dat wat je ging missen toen het eerste mormel je vrijheid kwam roven. ‘Ach dat uitgaan en stappen doen we wel weer als ze groot zijn’, denk je dan. Wij hebben er nu nog steeds twee thuis wonen en geloof me, die potverteren liever op onze goedheid en de kook en wasdriften van mijn eega in plaats van dat ze zelf eens op zoek gaan naar een leuk deerntje. Maar goed, we gaan door met wegpesten en ooit lukt het een keer! Ondertussen schaft mijn eega ook van alles aan om de toenemende stroom kleinkinderen te kunnen opvangen. Een speciaal hekje in de tuin om te voorkomen dat de allerkleinsten te water kunnen geraken in onze vijver, een aantal hekwerken bij de trappen in ons huis en natuurlijk overal snoeren en scherpe voorwerpen van de vloer gehaald om het allemaal zo kindvriendelijk te maken. We zijn ook een soort ‘dumpstation’ geworden voor overlastgevende kleinkinderen en vriendjes daarvan. Tussen de middag zijn we hier een soort overblijflokaal en na schooltijd een wachthok tot de ouders ze weer terug willen hebben.
Er zijn ook een paar hele kleintjes bij dus daarvoor moeten bedjes beschikbaar zijn met tralies. Er staat er een boven, vlakbij ons eigen stiltegebied, en in de woonkamer staat er nog een. Maar mijn Jolanda wilde een bedje dat je omhoog kunt zetten om zo de pindakaas in de babyluiers makkelijker te kunnen verwijderen. Niet getreurd, in een advertentie van een particulier had ze er een gezien. Het koste maar weinig en nog vlakbij af te halen ook! Trots kwam ze met het hekwerk thuis en meteen werd er met reconstrueren begonnen. Het koste wat moeite en vooral wiskundige berekeningen maar uiteindelijk stond er iets dat met een beetje fantasie leek op een box. Het ding zou een in hoogte verstelbare bodem hebben, maar de enige manier om die bodem omhoog te krijgen is via de trap naar de eerste verdieping sjouwen want andere mogelijkheden bevat het spijlenbakkie niet. Dus zitten we op onze leeftijd van boven de 50 nog steeds met kinderen om ons heen. Wel leuk overigens hoor, het zijn stuk voor stuk schatten (ik kan niet anders zeggen want hun ouders lezen deze krant ook). Maar ja, je bent als opa en oma nu eenmaal het uitgelezen adres waar je als jonge moeder of vader terecht kunt als je even van je mormels verlost wilt zijn, daar moet je je bij neerleggen. Soms geeft het wat hinder maar heel vaak is het heerlijk om met dat kroost samen te zijn, lekker naar ‘tik tak’ of de ‘fabeltjeskrant’ op DVD kijken, de tweede jeugd breekt voor ons aan! Het oudste kleinkind zit al jaren op voetbal en presteert heel goed, misschien moeten we daardoor in de toekomst wel mee naar een stadion. Al met al dus een best drukke bedoening hier in huisje ‘Koopkracht’ maar ja, eigen schuld, we hebben ze nét iets te veel geleerd van de bloemetjes en de bijtjes.
Touwens ook op onze leeftijd vermaken we ons nog steeds met die bloemetjes en bijtjes hoor, al is de snelheid er wat uit en lopen we wat meer kans op een blessure tijdens de ‘onderzoeken’. Maar ja, dat moetje je je kinderen nooit vertellen natuurlijk want die denken dat mensen van onze leeftijd alleen maar suf een krantje lezen en met een lange jaegeronderbroek te bedde gaan om 10 uur. Geloof me, dat is niet waar!
Kinderen zijn een zegen zij mijn grootmoeder altijd, ik vind dat wat overdreven, maar een beetje gelijk heeft ze wel want hoeveel mensen zijn er die ze niet (meer) hebben en wel wensen? Toegegeven dat het soms best moeilijk is als je net iets met bloempjes en bijtjes wil gaan doen en er ligt een mormel te brullen, maar goed, het went vast wel tegen de tijd dat ze groot genoeg zijn. Jammer dat mijn ouders niet meer leven, ik kan nergens kinderen afschuiven. Maar ja zo erg is het ook weer niet hoor, als het gaat vervelen roep ik mijn vrouw en zij krijgt ze wel stil, al kost het wel weer veel koekjes en snoepjes en ook mijn dierbare Zwitserse kaas die de oudste ook lust! Kinderen? Leuk toch?

Jan Koopmans 

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org