Boerenkar

Dat een krakende boerenkar met houten wielen en metalen band degelijker en betrouwbaarder is dan een computer hoef ik u vast niet te vertellen. Ook de kans dat die boerenkar over het karrenpad ooit aankomt op zijn bestemming is groter dan dat een e-mailtje komt waar het moet zijn via de elektronische snelweg die men internet noemt. Goed ik geef toe dat er wat dingen mank gaan in dit verhaal, je kunt nu eenmaal geen boerenkar in je diskettesleuf prakken om te verzenden en een e-mailtje achter in die kar leggen is ook niet echt de ultieme vondst. Toch denk ik vaak terug aan ooit. Ooit waren mensen namelijk heel creatief en maakten dingen die deden wat ze moesten doen en waakten er enorm voor dat het niet kapot kon gaan. Neem de automobiel. Een auto uit de vijftiger jaren had bij een looptijd van 50.000 kilometer drie keer een garage gezien, een modern voertuig heeft bij die kilometerstand 60 keer een daadwerkelijke reparatie genoten. Het oude telefoontoestel op het tafeltje in de woonkamer, een T65 of ouder, ging nimmer naar de reparateur, de moderne mens staat in lange rijen te wachten in de winkels met hun defecte telefoon onder de arm. Niet dat ik iets tegen moderne ontwikkelingen heb hoor, ik geniet er zelfs van, maar de kwaliteit? Het kan allemaal van alles, maar O wat kort! Ik begon al over het bekende e-mailtje, een prachtig medium waarmee je berichten en afbeeldingen wereldwijd kunt verzenden naar andere internet gebruikers. Maar wat is het allemaal kwetsbaar, soms zelfs heel erg. Ik heb daar enkele weken lang last van gehad, mijn internet provider had problemen met een van de servers (een server is een soort opslagmedium voor software, en wat dat nou weer is vraagt u maar aan uw kleinkind). Als iets stuk gaat dan hou je nog de brokken over en die kun je meestal nog wel lijmen, als een e-mailtje stuk gaat heb je alleen lucht. En door de problemen met de server kon ik een paar weken geen e-mail ontvangen op een aantal van mijn adressen, gelukkig het ik er vele. Het ontdekken duurde al een poosje, ik vond het al zo rustig, maar het repareren, zeg maar vervangen, van de kapotte server koste veel tijd, althans dat bleek uit het … verhaal van mijn provider. En zo ziet u maar weer eens hoe kwetsbaar en feitelijk onbetrouwbaar de digitale wereld is. Laatst zei iemand nog gekscherend over mijn memoblaadjes die op mijn pc zitten geplakt dat dat ouderwets en achterhaald was, wat een lulkoek, mijn blaadjes kunnen er hooguit afwaaien maar de tekst blijft leesbaar, ook als de pc vastloopt! Wil je meer zekerheid dan moet je een tweede systeem neerzetten die automatisch backups (kopieën)  maakt, dat hoefde ik met handgeschreven teksten nooit te doen (behalve dan die keer dat ik 50 maal van de juf moest schrijven: ‘Ik moet beter opletten als de juf wat verteld’). Natuurlijk is het wel allemaal een stuk gemakkelijker geworden, daar ben ik wel eerlijk in. Neem nou deze tekst, die tik ik heerlijk bij het genot van een Senseo en straks ram ik op wat knoppen en het ligt meteen bij de drukkerij, 30 kilometer verderop. We hoeven ons een stuk minder druk te maken dan pakweg 40 jaar geleden toen de Arbo nog niet verbood om te werken. Toen had je zware arbeid en voor sommigen stond daar om de vijf jaar een weekje vakantie tegenover. Tegenwoordig heeft vrijwel niemand het met werk nog zwaar en gaat men twee, drie of meer keren per jaar op vakantie ‘om uit te rusten’. Eigenlijk kun je zeggen dat de mens met de apparatuur mee evalueert, ze worden zwakker en zwakker en zwakker. Sportscholen moeten het gemis aan zware arbeid compenseren, maar dat moet dan weer wel op een makkelijke en vooral leuke manier. Maar ook daar komt vast een einde aan want meer dan 20 kilo heffen is ongeoorloofd straks. In een maatschappij waar sommigen nog te besodemietert zijn om met hun hand een tandenborstel door hun mond te halen en dit met een elektrisch dingetje doen, is het moeilijk terugkijken naar degelijkheid en vooral betrouwbaarheid. Nogmaals; ik heb niks tegen moderne dingen, echt niet! Want volgende week ben ik, na jaren niet gekund te hebben, zes dagen op vakantie, naar een buurland, de labtop moet mee zodat ik daarvandaan kan voorkomen dat u merkt dat ik er niet ben. Lang leve de ontwikkelingen!

Jan Koopmans