Week 48 | ||
eerdere columns: Weekblad Hoogvliet Maaspost Radio Overige |
Knokken Straks in mei van het
volgend jaar maak ik voor deze krant gedurende vijf jaar elke week een
‘stukje’ in deze rubriek. Daarvoor deed ik het een langere periode voor
een ander ‘merk’. Nimmer heb ik het af laten weten, zelfs niet tijdens
mijn hartoperatie, toen schreef ik vanuit het ziekenhuisbed toch elke keer
mijn epistels. In mijn ‘columnperiode’ is er heel veel gebeurd,
schoonvader overleden, mijn moeder, veel problemen met de kids, ziek gek of
onderweg. En niet te vergeten onze beide honden die naar de foundlander
hemel vertrokken. Daarnaast hebben we bijna alles tegen gekregen wat maar
mogelijk was, ons ideaal om ooit nog eens samen lekker in een landhuisje uit
te rusten van een woelig leven hebben we maar vergeten want we mogen al blij
zijn dat we nog te eten hebben. Toch klaag ik niet echt, want geloof me er
zijn mensen die het duizend maal slechter hebben. Maar ja, als het dingen
betreft die je zelf aangaan of zich afspelen in je directe omgeving dan is
dat voor je gevoel erger dan dat van een ander. Zo ook het ernstig ziek zijn
van onze jongste kleinzoon Ravi. Vorige week heb ik hem zelf met mijn
dochter naar Sophia gebracht. Het was paniek in het vooronder want het
knulletje, amper 9 weken oud, had het heel zwaar. Ik heb uren in het
ziekenhuis gezeten, zo nu en dan met hem tegen me aan en de zuurstof tegen
zijn gezicht drukkend. Mijn dochter, de moeder dus, bleef onvoorstelbaar
rustig, een compliment waard. Als je dan kijkt hoe zo’n klein mormeltje
vecht voor zijn leven, en dat duurt op dit moment van schrijven nog voort,
en je denkt daarna aan jezelf, dan is het eigenlijk allemaal erg oneerlijk.
Ik ben een keertje opengesneden om wat reparaties te ondergaan aan mijn
hart, ik heb de kans op een ziekte in
mijn leven vergroot door te roken, drinken en achter de ‘wijven’ aan te
rennen. Hoewel dat drinken en ge- ren achter dames meer iets uit mijn jonge
wilde jaren is. Kijk je dan naar een baby van negen weken oud dat te grazen
is genomen door een eng virus dan kun je slechts constateren dat zo’n
kruimel niets heeft gedaan waardoor hij deze ziekte heeft verdient. We weten
nog niet hoe het af gaat lopen, natuurlijk zijn we hoopvol, maar je zit er
wel mee. Jan Koopmans |