Stemmen

Eigenlijk zou ik het nu, zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen, moeten hebben over politiek. Maar ja, kan ik dat wel doen zonder meteen het wijzende vingertje te krijgen omdat partijen dan weer gaan vinden dat ik hen te weinig noem in mijn epistel.
Ik denk daarom dat het toch maar beter is dat ik op deze plaats maar geen partij trek en het gewoon ga hebben over de vier die we hier in Hoogvliet hebben. Of wellicht is het nog beter het ook maar niet over hen te hebben want je weet maar nooit of ik dan toch niet  weer parttijdig ga worden. De laatste jaren is Hoogvliet leefbaar gehouden door de ploeg die er nu zit, ze deden het zonder meteen leefbaar in hun vaandel te plaatsen, best knap eigenlijk. In Rotterdam was de laatste jaren het stuivertje gewisseld tussen bepaalde partijen, het werd er zeer beslist niet beter op, en dan druk ik me nog zacht uit. De partij die vier jaar geleden in Rotterdam zo enorm uit de grond schoot doet me altijd een beetje denken aan die boon die we op de basisschool, toen nog GLO genoemd, in een potje moesten opkweken tot een plantje. Het schoot in korte tijd enorm snel omhoog, soms werd het wel 30 cm groot, maar na een poosje viel het om en zonder vruchten te hebben gedragen kon het de compostbak in. Ik prijs elke initiatief om politiek goed te gaan uitoefenen, dus ook voor die partij had ik wel begrip, niet dat ik er op stemde, maar ik kon wel begrijpen dat hij ontstond. Maar ja, zoals met alle dingen die snel gaan; vlug en goed gaan zelden samen. Hoewel de politiek vaak wordt gezien als een log instrument waar alles van één kant af komt vind ik wel dat traag maar doordacht toch beter werkt.
Wat erg opvalt in deze tijd, het electoraal moet worden overgehaald, is dat partijen nu met duidelijke kreten naar buiten komen. Daar is niks op tegen want ook organisaties en actiegroepen (mis) gebruiken deze tijd om de politieke partijen te bewerken, soms zelfs met oproepen maar niet te stemmen. Wat ik jammer vind is dat vaak de goede beloftes na de verkiezingen wegebben als nat zand naar de Noordzee. Daarom viel mij van één partij zo de opmerking op ‘wij worden door onze kiezers beoordeeld op wat we vier jaar lang hebben laten zien, en niet op wat we ze nu gaan beloven’. Dat is best een goede gedachte want iedere partij roept alleen maar goede voornemens, net als 60% van de ‘gewone’ man doet tijdens de jaarwisseling. Je kunt niet gaan belonen voordat je iets hebt gekregen, dus kies niet op beloftes maar op wat je reeds ontving. Hoogvliet verkeert in een moeilijke periode vanwege de zeer noodzakelijke stadsvernieuwing waar oud deelraadsvoorzitter Hans Elemans zich ooit voor warm liep en het startschot loste. We zijn een soort bouwput en waar gewerkt wordt vallen spaanders. Het is niet netjes om iemand aan te vallen op deze spaanders terwijl men vaak zelf als stuurman op de kade met de handen in de zakken stond toe te kijken. André Hazes zong eens voor zijn vrouw, die hem altijd maar trouw bleef: ‘zij gelooft in mij’, mooi he? Blijven geloven in die partij waar je ooit eerder mee in zee ging geeft aan dat je ook in mindere tijden je trouw vast blijft houden. Stemmen op een andere partij omdat je denkt dat die het beter gaat doen is uitvaren zonder kompas. Natuurlijk zou je ook niet kunnen gaan stemmen, dan maken anderen wel voor je uit wat de nieuwe koers wordt, want er komt toch echt wel weer een partij in het bestuur. Zou je niet gaan stemmen dan kan de winnaar wel eens de partij worden waar je buurman op stemt, waar je juist zo’n hekel aan hebt. Nogmaals; Hoogvliet is rommelig, het zit vol met gaten (bouwputten) en hier en daar gaan er veel dingen mis met de herhuisvesting, maar straks als alles klaar is en Jeanne en haar Bomenridders weer alle bomen hebben gepland kunnen we weer massaal roepen: ‘Hoogvliet is zo gek nog niet!’ Er zijn hier en daar nog problemen, maar laten we niet vergeten dat er enorm veel zijn opgelost de laatste tien jaar, reken daar op af tijdens het indrukken van het knopje in het stembureau op zeven maart.

Jan Koopmans