De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 12

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

IJsthee
 

Zit u al aan de ijsthee? Ik wel, wat is dat spul lekker zeg! Ik ben een notoire koffiedrinker en frisdrankjes heb ik niks mee, allemaal bakjes kleurstof met veel te veel zoet er in, niks voor mij. Maar ja, tot diep in de nacht koffiedrinken is ook niet gezond, dus zocht ik een alternatief voor mijn dagelijkse bom cafeïne. Bier lust ik niet echt, vind ik meer iets voor voetbalkantines en niet voor gezellig thuis. Na middernacht mag ik graag een borreltje nemen, u weet wel een ‘jonkie’. Tot voor kort dronk ik dus tot middernacht koffie, koffie en nog eens koffie, er ging dagelijks een hele stapel koffiepads door mijn helse koffiepruttelaar. Alleen bij die ijsthee krijg in nu een beetje dezelfde gemengde gevoelens als die ik al heb bij ‘thee met een smaakje’. Thee is normaal gesproken een aftreksel van theebladeren, die weer afkomstig zijn van het thee- plantje. Maar tegenwoordig kun je aardbeienthee, frambozen thee en weet ik veel thee krijgen, het heet thee maar volgens mij is het gewoon warm vruchtensap. Toch is die ijsthee die ik drink wel beter dan de cola’s en andere prikkelsapjes, minder calorieën en de smaak is toch nog steeds Raak, al bestaat dat merk al lang niet meer. Alleen die verpakkingen weer he, hopeloos! Nog steeds kan men geen fatsoenlijke verpakkingen maken voor vloeistoffen. Je thee spuit alle kanten op behalve in je glas. Vooral als het een vol pak betreft, dek je dan maar in want het gutst er uit.
Volgens mijn eega helpt ijsthee tegen dikke buiken en dus zit ik met smart te wachten tot ik weer de dunne Jan ben van weleer. De rest van de dag drink ik overigens met veel genoegen gewoon mijn bekende slootje koffie. Met zoetjes, een druppeltje melk en zeker geen slagroom er op!
Ik schijn er van op te knappen zegt men en dus heb ik aan onze fotograaf gevraagd om nu eindelijk maar eens een nieuwe foto van me te maken bij dit stukkie. Die er tot nog toe stond was bijna 6 jaar oud en ik ben inmiddels een stuk knapper geworden, want dat worden mannen als ze ietsje ouder worden. Onze Aad koos voor een buitenlocatie zodat de natuurlijke lichtval mijn markante kop ook natuurlijk uitlichtte. De fotograaf had het idee om mij maar een pen te laten vasthouden die ik tegen de mond moest houden, dat leek hem zo sprekend voor een schrijver. De goede man weet kennelijk nog niet dat een beetje schrijver op een toetsenbord werkt, maar ach, dat was ook lastig geweest zo tegen je lippen. De pen gebruik ik voor korte notities als ik ergens een interview doe of een telefoonnummer moet noteren, verder heb ik mijn computer. De nostalgie is wel een beetje weg natuurlijk nu de pen zijn glans verliest, maar ja, een paard en wagen was om te zien ook mooi, maar een moderne vrachtwagen kan heel wat meer. Ik kan me nog herinneren dat mijn eerste ervaringen met schrijven was het gekleurde schoolkrijtje van de juffrouw op mijn lagere school, de GLO in mijn geboortedorp Kuinre. Later kreeg iedereen een lei met een griffel en al krassend en piepend verschenen mijn eerste, Chinees lijkende letters. Weer veel later, ik zat toen al op de CLO aan de Slinge in Rotterdam, mochten we met een kroontjespennetje op een blaadje met lijntjes kalken. Elk lessenaartje had een inktpotje en al dopende kon je met zo’n pennetje toch leuke dingen schrijven, al zaten hier en daar wel mooie spetters de boel te verzieken. Het was dan ook een mirakel dat we op het voortgezet onderwijs gebruik mochten maken van een vulpen! Wel van een bekend merk natuurlijk want de schooldiscipline was reeds in opmars. Uiteindelijk gingen we allemaal aan de ‘BIC’ en toen was het hek van de dam. Nu is schrijven bijna een virtueel gebeuren geworden, je pen kan in het archief en op papier schrijven is uit de tijd, een mooi of slecht handschrift maakt niet meer uit, de prutsers van ‘toen’ schijven nu net zo mooi als de kanjers op dit moment. Toch is het nog steeds leuk om een gelukwens per post te ontvangen, gewoon met ouderwetse krabbels er op en een beetje doorgelopen adres vanwege de regen. Zonder die ijsthee waar ik over begon was ik nooit zo stom over pennen gaan schrijven, denk dat er toch iets in die ‘thee’ zit dat je emoties beïnvloed, morgen toch maar weer aan de koffie.

Jan Koopmans

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org