Hobbelvast  

Het was weer een onstuimig weekje voor mij en nog wat figuren die zo stom waren mij te leren kennen. Vorige week vrijdagavond was weer de jaarlijkse talentenjacht die ik samen met mijn lotgenoot (hoewel hij stukken rijker is dan ik) Hans Eindhoven had georganiseerd. We liepen heel de week al op ons tenen want je moet niet alleen werken aan de programmering en zorgen dat de deelnemers er op tijd zijn, je moet ook bidden dat er publiek komt, want een lege zaal is net zoiets als voetballen zonder bal. Gelukkig viel het met het publiek wel mee, dat was er, maar sommige dingen gingen ondanks de planning toch hier en daar fout. Niet dat het dramatisch was, eigenlijk maakte het de sfeer er nog mooier door, maar de muziekjes die de kandidaten hadden meegebracht lieten het soms aardig afweten. Het zingen was niet het probleem, dat konden ze allemaal min of meer best wel, maar die glimmende schijfjes hadden er die avond wat minder trek in. Enkelen hadden hun ‘orkest’ (begeleidingsmuziek) op een cd ingebrand en dat werkte dan thuis op de computer prima maar op een professionele afspeel machine niet meer. Als grootverbruiker weet ik al eeuwen dat hoe sneller je een cd kopieert hoe minder goed deze wordt, maar helaas weten velen dat kennelijk nog niet. Als je op lage snelheid een cd brand is de branddiepte veel intenser en zal de cd ook vele jaren langer bruikbaar zijn. Bovendien zullen dan veel meer cd-spelers het schijfje ‘slikken’,  waardoor je zonder muzikale onderbreking zelfs in je auto nog naar muziek kunt blijven luisteren terwijl je over de zoveelste hobbel rijdt. Maar evengoed werd het toch een mooie avond, met wat kunst en vliegwerk kreeg toch elke kandidaat het muziekje wat nodig was. De uitslag staat elders in deze krant dus die ga ik hier niet nog eens vertellen. Moe en voldaan keerden we allen in de late uurtjes weer huiswaarts om eens heerlijk lekker lang te gaan slapen. De volgende dag, die voor mij behoorlijk laat begon, stond er weer een aardig bergje werk op me te wachten. Natuurlijk in de eerste plaats deze krant, want er moeten wel stukjes worden geschreven om u te verwennen en dat gaat niet vanzelf. De boodschappen moesten nog in huis worden gehaald, maar gelukkig (ik heb weer mazzel gehad) hebben we wat kids met rijbewijzen, dus ik hoefde niet mee met moeder de vrouw naar de winkelwagentjesmarkt. Hoewel ik niks tegen supermarkten heb ga ik er zelden of nooit naar binnen, ik vind het meer pakhuizen dan plaatsen om je dagelijkse eten en andere noodzakelijke dingen te halen. Geef mij maar weer de buurtwinkel, daar kennen ze je nog en krijg je alles nog vers van het mes. Dat laatste zie je steeds minder gebeuren, alleen een enkele kaasboer op de markt laat je nog wel eens een plakje van het mes halen, voor de rest wordt alles in enorme fabrieken ‘doorslik klaar’ gestampt. Alles wordt in een aardolie residu verpakt (plastic) en soms moet je de smaak er zelf maar bij denken of toevoegen met wat kruiden uit alweer plastic potjes- of zakjes. Niet dat ik moderne ontwikkelingen afkeur hoor, want het heeft ook voordelen, maar alles is zo onpersoonlijk aan het worden. Er zijn al mensen die niet eens meer weten hoe producten ontstaan! Als je aan een kind vraagt waar melk van gemaakt wordt dan zijn er die antwoorden; dat komt toch uit een soort boom? Als je ze dan vertelt dat men dat verkrijgt door flink sjorren aan de uiers van een koe dan gaan ze ineens over op cola. En dan heb ik nog niet eens uitgelegd waar eieren vandaan komen, maar dat durf ik ook niet meer zo vlak voor de Pasen. Waarschijnlijk zou ik toch te horen hebben gekregen dat eieren door paashazen worden geleverd. De supermarkt zorgt er eigenlijk een beetje voor dat we een stukje kennis van de natuur kwijtraken, de betrokkenheid bij producten is er niet meer, we eten alles waar een houdbaarheidsdatum op staat zonder te weten waar het vandaan komt. We eten eigenlijk nog het meeste de ‘E- nummers’, want geur- smaak en kleurstoffen, emulgatoren en conserveringsmiddelen zitten in bijna alles. Maar ja, wat zeur ik nou, ze zijn toch allemaal als ‘eetbaar’ getest? Net als die cd, je kunt hem best branden op 52 maal de normale snelheid, als je maar geen hobbels tegen komt, zo is het met fastfood niet anders, zolang je gezond bent is het te eten.

Jan Koopmans