Zoolslijtage

Soms zie je dingen in kranten en op de tv waarvan je denkt; ‘het zal wel’… Zo zag ik op teletekst dat de Europese ministers in Brussel voortaan een schoenzoolslijtage vergoeding kunnen aanvragen. Ambtenaren die te voet of met openbaar vervoer gaan verslijten eerder hun schoenzolen dan de automobilist dus wil men er een vergoeding voor gaan geven. Eerst dacht ik dat ik aan vervroegde ouderdomsverschijnselen ging lijden en de dingen anders las dan ze er stonden, maar nee, het stond er echt! Nog afgezien dat dit complete idioterie is slijten de zolen van een in de file rijdende automobilist ook snel hoor op de gas, rem en koppelingspedalen. Als we zo gaan beginnen dan is snel het eind zoek lijkt me. Straks komen ze nog aan met een brillenglazenvergoeding voor ambtenaren die meer dan anderen in de stukken moeten lezen. Maar goed, we weten nu waar onze bijdrage aan Europa blijft en waardoor we telkens weer verder aan de lagere financiële wal geraken in ons land. Ook irritant was de opmerking van de gefaalde wethouder Pastors van Leefbaar Rotterdam deze week op tv Rijnmond. Hij blameerde de bestuurders van deergemeenten met de opmerking dat die zich uitsluitend mogen bezighouden met wipkippen en zandbanken en dat het echte besturen gewoon in Rotterdam moet gebeuren. Natuurlijk moet je zo’n man serieus nemen, want uiteindelijk heeft zijn partij kans gezien om in vier jaar tijd zichzelf bijna van de kaart te vagen. Centralisatie staat deze partij voor, terug naar het logge onbestuurbare van een stad die niet eens in staat is zijn eigen (centrum) boontjes te doppen. Rotterdam is slechts groot geworden door annexaties van vele kleinere zelfstandige gemeenten zoals ondermeer Hoek van Holland, Hoogvliet, Overschie, Delfshaven en noem maar op. Hoogvliet heeft meer aan het welzijn van hun woonplaats gewerkt dan Rotterdam, daar gaat veel fout door miscommunicatie en vooral ruzieachtige kinderspelletjes op de Coolsingel. Ik vind het gewoon heel arrogant zoals sommige Rotterdamse bestuurders over Deelgemeenten denken, zou het jaloezie zijn? Voorbeelden van slechter werk bij centralisatie zijn er volop. Hoe groter de organisaties worden hoe minder kantoren er overblijven en hoe meer en verder dat de klanten moeten informeren over hun rechten. De postkantoren deden het ook, de service aan de klant is ver te zoeken en je moet soms heel ver lopen om er nog ergens een te vinden want die op de hoek van de straat is door de centralisatie verdwenen. En als de deelgemeente straks nog alleen maar gaat over wipkippen en zandbanken dan betekend dat dat we voor elk wissewasje naar de Coolsingel moeten, krijgen we daar dan ook schoenzoolslijtage-  vergoeding voor? Als Pastors en kornuiten hun zin krijgen komen hier straks gebouwen te staan die we niet willen, betalen we ons groen en geel aan het parkeren en zal het Ruigeplaatbos snel verdwijnen omdat een penthouse op die plek veel meer geld opbrengt. Slimme jongens wel hoor, want als je een ‘wipkippen- bestuur’ laat voortbestaan kun je heel snel de zaak weer omdraaien en dit bestuur de schuld geven als er wat fout gaat. Wie zou nu toch om de drommel beter weten hoe een dorp of stad werkt dan de mensen die er wonen? Natuurlijk maken ook plaatselijke bestuurders wel eens fouten, dat is een teken dat ze werken! Maar goed, ook Pastors zal wel goeie kanten hebben, maar of ik die ooit zal zien? Ik ben nu eenmaal van oorsprong een jochie uit een gehucht en ik hou nog steeds van de intimiteit van een niet al te grote woonomgeving, daar waar ons kent ons nog geldt. Ik vergelijk dat opheffen van deelgemeentes wel eens met het ontruimen van een leuke wijk waarbij alle bewoners samen worden gepakt in een groot grijs gebouw zodat ze makkelijker onder de plak gehouden kunnen worden. Geloof me, dat zal Hoogvliet niet laten gebeuren! Al moeten we de A15 slopen en de Groene Kruisweg opheffen! Op de barricaden mensen, we kunnen best zonder die vreemde snuiters uit onze buurgemeente,  aan het eind van de Groene Kruisweg links. (mocht u dit wat kort door de bocht vinden; met korte bochten ben je er sneller)

Jan Koopmans