Gratis

Heeft u wel eens een pestbui?  
Ik heb die op gezette tijden in ieder geval wel. Ook op dit moment zit ik me achter de pc te bezinnen en mijn leven eens op een rijtje te zetten. Ik ben over een half jaartje alweer zestig, gut wat heeft dat lang geduurd eerdat het zover was. Ik heb mijn vader overleeft, die werd maar 53. Ik kom uit een groot gezin met een ingewikkelde constructie omdat ziekten en overlijden de gangbare samenstelling niet toestond. Als zoon van een redelijk grote aannemer zat het er voor mij niet in om de zaak over te nemen. Mijn geboortedurpje Kuinre, in de kop van Overijssel werd verruild voor Rotterdam alwaar, volgens mijn vader, de toekomst lag, de wederopbouw enzo. Het mocht niet baten, hij overleed aan een hersenbloeding en mijn zusje en broers moesten het met mijn moeder maar verder zien te rooien. Een krantenwijkje, kolen jatten bij de heimachines die de palen voor Pendrecht de grond in sloegen was onze overleving. Het was creperen en nog eens creperen. Er volgde een enorm aantal verhuizingen, van Balkbrug naar Apeldoorn en van Schiedam naar Rotterdam en uiteindelijk Hoogvliet. 26 maal van huis veranderd, het ging ons niet in de kouwe kleren zitten. Ik had gelukkig een redelijke opleiding en kon heel aardig aan de slag, ben nooit ook maar één dag zonder werk geweest in mijn leven. In mijn jonge jaren deed ik naast mijn normale werk nog een beetje meer. Ik werkte voor Radio Veronica, was diskjockey, had een kleine geluidsstudio, monteerde geluidsbanden, zat bij ziekenomroepen, fotografeerde voor Jan en alleman en zat ontzettend in de muziek en entertainment wereld. Door mijn enthousiasme en drang om mensen te helpen zijn velen meer geworden dan ikzelf. Een vriend van toen heeft nu een internationaal concern, een jochie dat bij mij een spreektest kwam doen om als omroeper te mogen werken is nu de hotemetoot van de NOS, een bekende Nederlander die later ondermeer als ‘Willempie’ successen boekte klopte ooit bij mij aan om te helpen een tape te maken voor zijn bandparodie en dan heb ik het nog niet eens over al die andere artiesten en ‘gewone’ mensen die wat van me wilden en die ik gewoon hielp. Ik leefde in een mooie wereld, de glamour deelde ik soms maar meestal scheidden de paden weer en was ik weer gewoon Jan, die hard moest werken om de huur en gas en licht te betalen. Ik heb mijn levenlang aan de weg getimmerd, ik maakte uithangborden voor anderen……gratis. En als je dan beseft dat je op je zestigste nog geen steek verder bent kun je wel eens balen. Ik timmer nog steeds aan de weg, iedereen kent me en zoals immer, ze willen ook nog steeds wat van me. ‘Goh, je stukkie was weer leuk’ ja, ik hoor het vaak, al denk ik daar zelf soms wel anders over, je kunt niet elke column leuk maken, zeker niet als je er al 15 jaar er elke week een schrijft. Waarom nou deze klaagzang? Dat zal ik u uitleggen. Hoge bomen vangen veel geld en de wat mindere de wind. Toch zijn het vaak, en dan bedoel ik zeker niet alleen mezelf, de even wat minder hogen die het werk doen. Dat gaat vrijwel overal op, de onopvallende vrijwilligers die bergen verzetten en de ‘bonzen’ die er trots bovenop gaan zitten. Natuurlijk ben ik rijk, ‘natuurlijk’ dan wel he! Ik heb een dijk van een vrouw, zes kids en zeven van die heerlijke kleinmormels, daar is niks mis mee! Alleen jammer dat iedereen om me heen stinkend rijk aan geld is geworden en ik niet, dat kwam vast omdat ik zo’n lul ben die alles gratis deed en doet…….