Dom gedoei

Het is weer echt komkommertijd, er gebeuren alleen maar kleine dingen en voor de rest is het zoeken naar nieuwtjes die wetenswaardig zijn. Op zich is dat niet zo erg want geen nieuws is goed nieuws he? Maar ja, je wilt toch een volwaardige inhoud aan je lijfblad geven dus ga je de hort op en speurt met een loep naar bijzonderheden. En dat is ook dit keer natuurlijk weer gelukt! Hoewel ik geen komkommers lust, wie eigenlijk wel, heb ik er al talrijke doorgemaakt en overleeft. Juist die tijd is zo leuk om naar dingen te kijken die anders geen aandacht krijgen. Ik had voor deze week ook een ‘Jan de Wandelaar’ verhaal gepland maar die krijgt u de komende week pas te lezen want we moeten voorkomen dat de krant zo dik wordt dat hij niet meer door uw brievenbus past. Met het weer wil het ook maar niet vlotten, de door mij gewenste hagel, sneeuw en stormbuien blijven maar weg en heel het huis staat hier vol met wappers, waaiers en ventilatoren. En dan te bedenken dat mijn eega, die van die fiets weet u nog, heel de week al met een verfkwast door het huis kart omdat ze van mening is dat alles een ‘kwassie’ nodig heeft. Dus naast de brijdikke warmte hangt er nu ook nog een verflucht waar de muggen zelfs van op de vlucht slaan. U ziet, het leven van een toetsenist gaat ook niet altijd over rozen. Trouwens over rozen gesproken, die staan er in onze tuin weer fleurig bij, ook al kregen ze maar weinig te drinken de laatste weken. Want als mijn eega niet aan het schilderen is dan bengelt ze wel in de tuin of ergens op zolder achter haar naaimachine. Maar goed, ik ga niet weer over haar vertellen want u weet toch al genoeg van ons ‘gesticht’. Collega Joop van ‘die andere’ heeft het in zijn column over die wapperende oranje vlaggetjes die nu maar eens uit het straatbeeld moeten verdwijnen, dus daar zal ik het verder maar niet over hebben, hij krijgt eindelijk eens gelijk van me. Voetbal interesseert me eigenlijk helemaal niet, al leef ik wel mee als Oranje speelt hoor. Toch keek ik zo nu en dan wel en ik moet eerlijk zeggen dat als je het spel als leek bekijkt je toch niet ontgaan kan zijn dat Portugal het meest smerige spel heeft neergezet. Ze zijn volgens mij terecht geen winnaar geworden want met die vieze overtredingen en geniepigheden zouden ze de sport nog verder in het verdomhoekje hebben gedreven. En dat is zonde want de Portugezen die ik ken zijn allemaal heel aardige mensen. De finale liet me overigens zien wat een simpel spelletje het eigenlijk is. Toen de bal in het publiek verdween zag je een poosje de spelers wezenloos en met verbaasde blikken in het niets staren, ze stonden er maar een beetje klungelig bij zonder die ‘leren knetter’. Dat Italië nu wereldkampioen is mag triest en oneerlijk genoemd worden want als Oranje niet die engerds tegen was gekomen waren wij het natuurlijk. Maar ach, het is maar sport, je kunt niet overal mee winnen. Sport is trouwens helemaal niet zo gezond als men steeds maar roept hoor. Als je ziet hoeveel mensen er door gewond raken begin je er niet aan. Je herkent een voetballer aan de reeks pleisters en ritsluitingen op zijn lichaam, een paardensporter aan de tulband om het hoofd, een wielrenner aan de krukken onder de armen en een zwemmer aan het eczeem tussen de tenen, nee sport is niks voor mij (sorry dokter).
Trouwens wat is sport of beter gezegd; voetbal? Wekenlang is er gemodderd op de Duitse velden en dan moet er door een paar man tegen man balletjes met strafschoppen worden beslist. Men had zo de hele WK in een uurtje of twee kunnen ‘spelen’. Zo kun je elke sport wel degraderen met een dobbelsteen of tos stokje. Wat mij betreft heeft Italië niet gewonnen maar de drie spelers die goed gokten en de juiste hoek vonden. Eigenlijk begin ik nu de Franse speler Zidane te begrijpen, ik zou ook gaan bokken als het zo moet gaan. Voetbal? Ik zal het wel nooit helemaal begrijpen, maar of ik dat erg vind?

Jan Koopmans