Dooie boel

Waar is die goeie ouwe tijd van kantoorklerken die nooit fouten maakten en waar zijn de kaartenbakken die nooit vastliepen? Wij kregen vorige week een brief van een incassobureau, ja erg he? Op zich schijnen dergelijke bureaus lucratiever te zijn dan een sekstent, dus vreemd is het allang niet meer voor de postbode. Het ging om het enorme bedrag van maar liefst 43 euro en een paar cent, echt iets om meteen mee naar ‘Leen’ te stappen. De brief sommeerde om dit aanzienlijke bedrag over te maken binnen 8 dagen anders volgen er ernstiger dingen. Het was een openstaande rekening ten gevolge van verzonden adreswijzigingen door vadertje post. De datum van het delict was ergens 5 jaar geleden en dus werd het tijd om te betalen. Knap ook dat men er bij ‘Justitia’ al na vijf hele jaren achter kwam! Nooit eerder iets van ze vernomen dus kennelijk waren ze het vergeten of had de computer de zoveelste panne. Maar het mooiste komt nog.…… De rekening was bestemd voor mijn moeder die vijf jaar geleden is verhuist naar Siloam en inmiddels al dik vier jaar in hogere sferen vertoeft bij haar Heer. Ik heb de zaak maar dichtgeplakt en op de enveloppe gezet: ‘verhuist naar de begraafplaats van de Dorpskerk, vak z, graf 89.’ Wat zal mijn moeder met me mee hebben gelachen daar achter die mooie witte wolken!
En zo gaat het met alles tegenwoordig, de automatisering neemt het van mensen over en maakt meer fouten dan mensen kunnen verzinnen. Bestel een GSM en laat je zoon dat ook doen want het is een leuke aanbieding. Wat gebeurt er? De computer loopt vast daar in den verre want twee bestellingen op één adres moet haast wel een fout zijn, ook al zijn de voorletters, geboortejaar en het bestelnummer anders. Elke kantoorklerk had het meteen begrepen maar een computer staat met een bek vol floppies. Ik zal het maar niet hebben over uitkeringsinstanties want daar krijg ik zoveel berichten over dat je broek, als je die nog kunt betalen, er van afzakt. Je mag tegenwoordig wel eerst een rituele dans gaan maken voordat je je centen ziet, een veel gehoorde kreet. Sinds al die diensten bijeen zijn geschraapt is de administratie daar ongeveer vergelijkbaar met een bal van tien miljoen elastiekjes. De kantoorklerk hield nog een beetje rekening met de mens achter een nummer, voor de computer en de daar achter zittende ‘vleesautomaten’ zal het worst zijn of je wel of niet crepeert van de honger.
Ik ben erg blij met de automatiseringen hoor, zolang het maar blijft bij slagbomen, verkeerslichten, tuinverlichting, ABS bij de treinen, in vliegtuigen en bij mijn koffiezetmachine, maar niet als een zooi blondjes (uit een potje) dingen moeten gaan invoeren zonder dat ze weten wat ze doen.
Ja ik weet dat ik nu weer meteen e-mails krijg van blondines, maar ach, die zijn overwegend wel leuk om te zien, dus met foto accepteer ik ze graag. Mooi voorbeeld van ‘terug naar de degelijkheid’ is de oproep van de organisatie van de Hoogvlieter van het jaar om met de hand te gaan stemmen, want eerlijkheid krijg je niet automatisch, daar moet je toch echt nog mens voor zijn. Het bedenkelijke is natuurlijk wel dat ik het in 2002 werd, zouden ze dat wel eerlijk hebben gedaan toen? Gelukkig moet ik elke letter nog zelf aanraken eerdat hij op mijn scherm verschijnt en bij u in de krant, je moet er toch niet aan denken wat er voor tekst zou komen als automatisch alles wat ik dacht hier zou verschijnen………

Jan Koopmans