Donders!

De regen klettert naar beneden, de wind waait door de bomen en de temperatuur is weer heerlijk Hollands, ik heb het helemaal naar de zin! Langzaam klauter ik weer op na een aanval van verzengde hitte en droogte en als het zo door gaat dan voel ik me met de kerst weer perfect! Dat ik de afgelopen week tot driemaal alle computers en randapparatuur heb moeten uitzetten vanwege de knetterende onweersbuien neem ik op de koop toe, de laatste inslag van drie jaar geleden heb ik nog vers in het geheugen.
Tussen de buien door hebben we onze dochter, een van de drie, vanuit Poortugaal naar Tussenwater verhuist. Zelf heb ik me beperkt tot het denkwerk en de ‘jongens’ en mijn eega deden het fysieke werk. Omdat wij een grote tuin hebben mochten we alles uit hun oude tuin overnemen, want zelf maken ze een kindvriendelijke tuin met rubberen tegels en speelobjecten. Mijn eega sjouwde dapper mee en nu hebben we een berg Maaskeien in de tuin liggen, voldoende om een dijkdoorbraak bij Tholen op te vangen. Van de zes kids die we hebben wonen er nu drie in Tussenwater, vlakbij ons nestje dus. Het is met kinderen net als met de nomaden vroeger, je gaat daar wonen waar wat te halen is. Nu kunnen ze nog sneller bij ons zijn om een boormachine, grasmaaier, hamer, grondboor, kettingzaag, steeksleutel, soldeerbout, koekenpan, radiobode, ingevroren brood, auto, fiets of kinderzitje te lenen. We hebben al een ‘uitleenrooster’ in ontwikkeling want als het zo doorgaat moeten we straks van alles ‘teruglenen’. Ook hebben we een aantal mooie schuttingen overgehouden aan deze verhuizing van onze dochter en schoonzoon, die kunnen we best gebruiken. De oude schuttingen van bijna twee meter hoog zijn vanwege de verzakkingen in Hoogvliet gedegradeerd tot opstaand randje zodat we de nieuwe er zo bovenop kunnen plaatsen.
Ja het gaat allemaal weer goed komen in huize Koopmans, laat de winter maar komen! Eerst nog even het najaar, dan kan de tuin klaar worden gemaakt voor de winter, dat doet Jolanda omdat die dat graag doet, dus ik mag niet helpen, erg jammer. De vijver moet ook worden uitgemest want er zitten nu zoveel planten in dat de vissen kapmessen moeten gebruiken om een rondje te varen. De reigers zien het zelfs niet meer zitten om een duik te nemen, het zou hun snavels in een complete bondage zetten. Ook moet er nog een afzetting worden gemaakt tussen het ‘recreatieve’ en het natuurgedeelte van onze vrij grote tuin. Met een berg van zeven kleinkinderen moeten we voorkomen dat er een bij de vijver kan komen en zelf willen we een plekkie in de tuin waar we ook zonder textiel van Hans kunnen vertoeven. Persoonlijk zou ik graag nabij ons recreatieve hoekje ook een stopcontact willen voor de Senseo en koelkast, maar mijn eega vindt dat overdreven (is een zuinige krent!). En zo stomen we straks vast op naar een mooie winter. Wie die Maaskeien op z’n plaats gaat leggen weet ik niet en hoe en wat die schuttingen moeten is me ook nog niet geheel duidelijk, maar ja, ik ben alleen maar een denker en schrijver he, kan ik het helpen? Ik las dat we weer  mensen kunnen aanmelden voor de kandidaatstelling van Hoogvlieter van het jaar. Onze Joop doet het nog twee jaar en dan moet iemand anders het gaan doen. Ik denk dat ik Ome Jo Rolandus maar voordraag, die man heeft zo enorm veel als vrijwilliger betekend, dat verdient die stokouwe baas dik. Maar ja, wat heeft dat nou allemaal met onze tuin en dochter te maken? Ik zal het u zeggen: niets! Maar soms heb zelfs ik moeite om 50 regels vol te tikken.

Jan Koopmans