Ouwe krakers

Zoals u vast nog wel weet ben ik een liefhebber van muziek. Mijn interesse daarin is heel breed, van het ‘Zwanenmeer’ tot Beethoven en van Mozart tot The Beatles en van daarna tot Techno en zelfs soms Mellow. Als ouwe knar in muziekland heb ik natuurlijk meer grammofoonplaten in huis dan alle dakpannen in de straat (onze straat is erg lang). Vroeger nam je de platen op op een band- en later op de cassetterecorder. Tegenwoordig doe je dat natuurlijk op een cd of dvd, want ja, je moet mee in de tijd he. Zo ben ik al weken bezig met het telkens opnemen van een plaat en digitaliseer ik die op de computer tot MP3. Maar ja, daar kwam vorige week ineens een einde aan want mijn platenspeler begaf het, en dat pas na 38 jaar! Mijn oude vertrouwde DUAL is niet meer, en dat nog zo jong. Zou een cd speler ook 38 kunnen worden? Ik maakte veel tam tam en onmiddellijk kwam iemand met een aanbieding. Ik kon voor een appel en een ei een prima platenspeler ophalen bij schatten van mensen die er vast altijd goed voor hebben gezorgd want het lijkt wel een nieuwe. Ik kreeg er ook nog aardig wat fraaie langspeelplaten bij, in het genre waar ik ook van hou.
En zodoende zit ik hier tussen het ‘krantenwerk’ door de hits van weleer op te nemen om ze te bewaren voor het nageslacht. Of die er blij mee zijn weet ik niet maar dat zouden ze ook niet zijn met al die vinylschijven op zolder. Er zijn echt waanzinnige krakers bij hoor, Leo Kuyster bijvoorbeeld met zijn nummer ’10 cm boven de knie’, een tekst die gaat over het schandalig korte rokje van een deerntje in de tijd dat de minimode opgang kreeg. Nu kijken we inmiddels al niet meer op van 30 cm!
Ik kwam ook unieke platen tegen die nooit in grote hoeveelheden werden uitgebracht, ik breng ze weer tot leven, voor wie? Ach, niet zeuren, ze staan nu op cd en of ze ooit nog gedraaid worden is maar bijzaak, het gaat om het gevoel hoor. En wat dacht u van Sophietje die met haar rietje op een Amsterdams terras ranja zat te drinken samen met de Jumping Jewels? Of Thijs van der Molen met ‘drinken tot we zinken’ gevolgd door Sjakie Schram met ‘Glaasje op laat je rijden’? Ja het waren mooie tijden toen ik nog wat jonger was, de Flower power en Hare krisna’s schalmden uit de Geloso versterkers en we dansten ons een hernia. We vreeën onder bruggen en bomen maar ook achter de dansschool waar de nooduitgang ook voor andere noodsituaties open kon. En alles draaide om muziek, het maakte een belangrijk deel uit van je leven. Het is trouwens bewezen dat muziek je stemming beïnvloed, ben je treurig en triest dan kan een vrolijk deuntje je er weer bovenop helpen. Anderzijds kan ook hoor, je kunt compleet in de put raken van sommige soundjes. Kerkmuziek maakt je devoot en house agressief, je vraagt je af welke muziek ze het meest draaiden in de dertiger jaren, want die enorm grote gezinnen van toen moeten een oorzaak hebben. Ik kan echt genieten van de samenwerking tussen oud en nieuw. Op de platenspeler ligt een plaat die is opgenomen met een aftandse microfoon en uitgebeiteld in een matrijs die er een plakje plastic van perste. De platenspeler stuurt wat analoge geluiden via een snoertje naar een moderne mengtafel die ik dan weer zo kan instellen dat het hoog hoger wordt en het laag nog lager, een mirakel! Vervolgens vliegen de geluiden door snoertjes langs mijn toetsen bord de computer in. Daar vangt een digitaal opname apparaat het zooitje op en daarmee kan ik dan volledig controleerbaar het geluid verwerken tot een klein pakketje (MP3). Ook wel frustrerend dat ik jarenlang met kisten vol grammofoonplaten heb lopen zeulen terwijl straks alles in één hand is te dragen. Nou ja, ik zeg straks maar bedoel eigenlijk later want eerdat ik er mee klaar ben bestaat de cd al niet meer denk ik. Sterker nog, ik heb zitten uitrekenen dat als ik in het huidige tempo doorga ik minimaal 200 jaar oud moet worden (en daarna nog 50 om alles te beluisteren). Ik vrees dat ik dat niet ga halen met mijn slechte leefgewoonten, toch dokter? Maar ja mocht ik ooit weer terug komen op deze wonderbaarlijke aarde dan weet ik in ieder geval zeker dat ik nog kan luisteren naar Annie Palmen en Truusje Koopmans.

Jan Koopmans