Poot stijf

Geloof me, 16 september gebeurt het allemaal.  
Niets ten nadele van de organisatoren maar zaterdag 16 september vinden er talrijke evenementen op het zelfde moment plaats. Om er een paar te noemen; opening van het multiculturele centrum de Zevensprong, opening Kunstkop, het kuipgala, opening Jazzdansstudio Marleen en ik laat er maar een paar zitten want anders heeft iedereen maar tien man op visite.
Ik heb een poosje in Schiedam gewoond en daar hadden ze een ‘wethouder feestzaken’. Die meneer Drenth, want zo heette hij, zorgde er voor dat alles keurig zo geregeld werd dat er geen dubbele agenda’s ontstonden waardoor alles in één dag werd opgesoupeerd. Kennelijk missen we zoiets in Hoogvliet want nu moet het volk van hot naar haar rennen om overal bij te kunnen zijn, beetje jammer, een maand met feesten was leuker geweest dan een dag.
Gelukkig gaat het uitgaansleven in onze prachtige woonplaats weer van start en kunnen we straks weer genieten van allerhande muzikale- en culturele dingen. Eigenlijk zouden we een gids moeten hebben die de toeristen rond kunnen leiden langs onze kunstwerken. Want op de flats zijn hier en daar nog steeds fraaie hersenkronkels te zien van Marcellus Hoornweg. ‘Schilder volgens de werkwijze der oude meesters’ zoals hij zelf altijd trots zegt. De bollen op de parkeerplaatsen aan de Middenbaan- Zuid, bal voor bal heeft Marcellus er iets moois van gemaakt, zelfs mijn bal zit er tussen! Jammer dat ze hier en daar wat averij hebben opgelopen door stuurfoutjes en klungeligheid van ‘automobilisten’, maar ja. Ook kunst is er in de vorm van beelden, ze staan her en der in onze woonplaats, maar niemand weet ze allemaal te vinden. En er missen ook wat beelden heb ik me laten vertellen. Op het schoolplein van het Einstein Lyceum heeft er ook ooit een gestaan, maar na een harde confrontatie met de vrachtwagen van de melkboer heeft men niks meer vernomen van het kunstwerk. Ook muzikaal gaat het allemaal weer gebeuren, muziek en dans zal weer plaatsvinden in de diverse locaties, het talent krijgt weer hun kans.
Natuurlijk is het grootste kunstwerk het Oosterbaken op de hoek Aveling- Groene Kruisweg waar maar liefst 33 verdiepingen beton wordt opgestapeld. Voordeel als je zo hoog woont is dat je geen vloedschotten voor je deur hoeft te maken want bij overstromingen blijft je interieur gespaard. Alleen als je je sleutels per ongeluk laat vallen dan hoef je ze niet meer op te halen want dan passen ze niet eens meer in het sleutelgat van het Muiderslot. Ik hoop trouwens dat ik bij de genodigden hoor straks bij de opening en dat ik ook het dak even op mag om mijn Hoogvliet van bovenaf te fotograferen, want daar ben ik gek op. Maar is smoes nog wel even met de een of ander.
Ons ‘durpie’ ontwikkeld zich tot een plaats waar straks alles anders is, geen wijk is meer het zelfde en waar je vroeger sliep verdwaal je nu. Of het mooi is is persoonlijk, de smaken verschillen nu eenmaal sterk. Wel hoop ik dat Hoogvliet zichzelf blijft, dat de mensen niet veranderen en dat we het ‘stempel’ wat we ooit kregen van Ivo Opstelten: ‘Een eigenzinnige gemeente, met bewoners die weten wat ze willen en met een bestuur dat het ons moeilijk maakt’ mogen blijven behouden!
Hoogvliet is apart, we zijn formeel wat anders dan we zijn. Een Hoogvlieter voelt zich geen Rotterdammer maar Hoogvlieter, dat was zo, is zo en moet zo blijven. We willen best een beetje meedenken met de Coolsingel, maar we hoeven er geen ‘slimme’  ideeën voor terug. Zoals mijn ouders altijd riepen: Frieslân Boppe, zo roep ik gaarne: ‘Hoogvliet hou je poot stijf!’

Jan Koopmans