Dag
Caithlin en Justin
Soms zou je willen dat je
geen kranten las of tv keek of sterker nog, helemaal niets weet.
Ik wilde deze week weer eens een
humorvolle column voor u maken, maar eigenlijk zou ik op dit moment het
liefst er een overslaan.
Vorige week gebeurde er iets vreselijks in onze woonplaats. Bij een korte
maar venijnige brand kwamen twee kleuters om het leven. Onschuldige
kinderen, want op die leeftijd heb je nog een recht- door – zee hart dat
in alle onschuld leeft.
Caithlin en Justin kwamen jammerlijk om het leven, oorzaak onbekend maar de
gevolgen zijn al duidelijk; niets zal meer het zelfde zijn voor pa, ma en de
andere familieleden, vrienden en kennissen. Tot die laatste groep hoor ik
ook, zijdelings ken ik de familie. Het heeft ons diep getroffen en
speculeren over gemaakte fouten of wat er nog meer niet goed was lijkt me
onmenselijk op een moment waarop de nabestaanden nog onwerkelijk en
wezenloos beklemt zitten tussen ongeloof en diep verdriet.
Caithlin en Justin,
Jullie waren even bij ons op deze wereld
Even mochten jullie verlangend uitzien naar wat
je toekomst kon bieden
Soms waren jullie boefjes, maar veel vaker de
lievelingen
Zoekend en klauterend naar de volwassenheid zijn
jullie gesneuveld
Jullie hebben vele harten veroverd, een
glimlacht op gezichten gebracht
herinneringen gemaakt en nu achtergelaten
Lieve ukkies, jullie hebben de wereld een
beetje mooier gekleurd, al kunnen jullie zelf de kleurpotloodjes niet meer
vasthouden.
Jan
Koopmans
|