Dag  Caithlin en Justin

Soms zou je willen dat je geen kranten las of tv keek of sterker nog, helemaal niets weet. Ik wilde deze week weer eens een humorvolle column voor u maken, maar eigenlijk zou ik op dit moment het liefst er een overslaan. Vorige week gebeurde er iets vreselijks in onze woonplaats. Bij een korte maar venijnige brand kwamen twee kleuters om het leven. Onschuldige kinderen, want op die leeftijd heb je nog een recht- door – zee hart dat in alle onschuld leeft. Caithlin en Justin kwamen jammerlijk om het leven, oorzaak onbekend maar de gevolgen zijn al duidelijk; niets zal meer het zelfde zijn voor pa, ma en de andere familieleden, vrienden en kennissen. Tot die laatste groep hoor ik ook, zijdelings ken ik de familie. Het heeft ons diep getroffen en speculeren over gemaakte fouten of wat er nog meer niet goed was lijkt me onmenselijk op een moment waarop de nabestaanden nog onwerkelijk en wezenloos beklemt zitten tussen ongeloof en diep verdriet.

Caithlin en Justin,  
Jullie waren even bij ons op deze wereld  
Even mochten jullie verlangend uitzien naar wat je toekomst kon bieden  
Soms waren jullie boefjes, maar veel vaker de lievelingen  
Zoekend en klauterend naar de volwassenheid zijn jullie gesneuveld  
Jullie hebben vele harten veroverd, een glimlacht op gezichten gebracht  
herinneringen gemaakt en nu achtergelaten  
Lieve ukkies, jullie hebben de wereld een beetje mooier gekleurd, al kunnen jullie zelf de kleurpotloodjes niet meer vasthouden.