Relatief

Ik tob al een poosje met een hardnekkige griep of zo u wilt verkoudheid. Je voelt je dan gewoon hopeloos, maar hoe hopeloos kan men elders zijn? De ouders van Justin en Caithlin voelen zich ongetwijfeld hopeloos en dat staat in geen enkele verhouding met mijn verkoudheid. Wat ben ik eigenlijk kleinzerig. Gevaarlijk zijn betekend eveneens niet zo veel meer blijkens het nieuws omtrent de ontsnapping van een gevaarlijke TBS’er. Gevaar is relatief want de ene dag ben je nog een ongevaarlijke crimineel maar al snel kun je worden opgewaardeerd tot ziekelijke en gevaarlijke man. Alsof er ongevaarlijke TBS’ers zouden bestaan. Ook de aanval op ambulancepersoneel het afgelopen weekend in Klazienaveen laat zien dat hulpverlener zijn maar een relatief beroep is, voor je het weet ben je ineens slachtoffer die hulp nodig heeft. Trouwens in dit zelfde weekend ontsnapte er ook weer een TBS’er in Sittard, gelukkig hebben ze die al weer snel kunnen aanhouden. En terwijl men hier en daar wat van deze TBS’s rondstrooit vallen politici elkaar aan om vooral maar de beste met loos gelul te worden. Want wie er ook uit de stembus rolt vandaag, alles blijft zoals het ging, want dat was slecht en zo moet je het houden.
Ook heel relatief is de aankomst van sinterklaas, wat voor de een vreugde is kan voor de ander juist heel verdrietig zijn. Het ene kind wordt overstelpt met peperdure hightech en het andere vindt slechts een inlegzooltje in de schoen, maar dat zat er altijd al in. En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen die nooit de sint meer zullen zien…..  
Hoewel de maand december eigenlijk de tijd is van bezinning heb ik dat deze week al een beetje, want wat is alles anders als je van dichtbij vreselijke dingen ziet gebeuren. De simpele sigarettenaansteker, die ik helaas heel de dag nog gebruik om mijn slechte gewoonte te voeden, krijgt een heel ander beeld, zo’n ‘onschuldig’ vlammetje kan veel, heel veel veranderen.
Het beeld dat andere landen van ons hebben zal vast wel mooi zijn, alhoewel het drugsbeleid niet echt veel bijval krijgt, maar ach, is dat belangrijk? Nederland is een keurig land, goed, er zijn soms wat omstreden wetsvoorstellen, maar over het algemeen moet het ‘daar’ wel goed gaan, want de beelden spreken toch voor zichzelf? Tulpen, klompen, molens en vooral vooruitgang in de economie! Natuurlijk laten we geen cameraploegen uit andere landen toe in de gaarkeukens en de voedselbanken, dat gaat de wereld toch niet aan? En ook mag er niet gefilmd worden hoe gezinnen krom leggen om de huur te betalen, welnee, het gaat veel te goed met ons land om je daar om te bekommeren. Hoe relatief, ja weer dat woord, is rijkdom en geluk.
Straks is het weer kerstmis, een mooie tijd voor veel mensen, klokgeklingel en vrolijke lichtjes, lichtjes die hier en daar niet zullen branden, maar ach, het feest gaat toch wel door. Iedereen is vrolijk voor zichzelf, de betrokkenheid met mede aardbewoners is tanende, ieder voor zich is meer en meer het motto. Toch zullen straks de gedoofde lichtjes meer indruk maken dan de pompeuze strengen die een vermeend geluk dienen te verspreiden. Alles is zo relatief, wat je vandaag nog hebt kan morgen anders zijn.
Soms kwam er vreugde in je leven dat langzaam uit de ochtenddauw in beeld kwam maar later via het avondschemer uit zicht verdween, voor altijd?