Het zit er even op

En zo is er ook aan dit jaar weer een eind gekomen. Ja, er komt nog wel een weekje maar dan is er geen Weekblad Hoogvliet want de volgende is in januari 2007. Voor mij een soort hergroepering, nieuwe mapjes maken voor de 52 weken van 2007 op de harde schijf van de computer en een mooi verhaal schrijven voor bij het foto-overzicht dat in de eerste week van januari in uw en onze krant komt te staan.
Zo, n terugblik op het jaar is altijd een beetje triest vind ik, je ziet dan hoe de tijd heen ging en hoe vaag de toekomst feitelijk is. Elders in deze krant leest u mijn afsluiting voor dit jaar, niet echt een vrolijke boel, maar ach, achter elke mistbank komt weer helderheid en na een hobbel komt er weer een dal, rij maar eens over een verkeersdrempel. Toch zie ik het allemaal wel goed in hoor, het komend jaar gaat vast beter worden, lang leve de optimist toch?
Wat Hoogvliet betreft zie ik het ook best goed gaan, al zijn er natuurlijk altijd doemdenkers die dat anders zien. Ik had in het afgelopen weekend een kort gesprekje met Kees van Pelt, voorzitter van het DB. Het was een informeel gesprekje dus mijn uitspraken zijn niet bindend (haha). Samen ‘wandelden’ we even een stukje door het vernieuwende Hoogvliet, we kwamen er achter dat het best mooi gaat worden. De hoge en veel besproken flat met de naam Oosterbaken is eigenlijk een symbool voor de groei en ontwikkeling van onze woonplaats, het is een soort baken welk aangeeft dat Hoogvliet leeft, bruist en zich ontwikkeld, mooi toch? Je kunt natuurlijk gaan zitten mijmeren over het Hoogvliet van ooit, maar mag je anno 2007  nog verwachten dat we allemaal in vlakke gebieden wonen in huisjes met schuine daken?
Soms moet ik wel eens denken aan Silvian Poons met zijn ‘Zuiderzeeballade’, ook een nostalgische terugblik naar een mooie tijd die ingehaald werd door een nog mooiere. Straks kunnen we zingen: ‘Waar ooit de paarden draafden pruttelen nu de pannenkoeken’, want het pannenkoekenhuis komt er vast. Natuurlijk heb ik nog de pest in dat mijn visstekkie van weleer nu is bezet door die betonkolos van 99 meter hoog, maar ja, vissen kan ik ook wel ergens anders, als ik er ooit nog de tijd voor kan vrijmaken.
Waar gewerkt wordt vallen spaanders, ook in Hoogvliet. De vernieuwingen gaan soms best ten koste aan menselijk welzijn, meer dan gedacht zijn er mensen toch min of meer emotioneel of financieel door geraakt. Ik weet dat ook die kwestie aandacht krijgt, want spaanders moet je niet zomaar laten liggen. Natuurlijk zal dat lang niet altijd gaan zoals men wenst, maar heel het leven is een kwestie van compromissen en het beste er van maken. Ook ik moet soms dingen inleveren, niet leuk, maar dan vergelijk ik mezelf maar met anderen die het echt tegen hebben zitten en dan zie ik weer dat het allemaal nog wel meevalt.
Hoogvliet is een eigenzinnige gemeente, een dorp, een stad een episch centrum en ook uw en mijn woonplaats, tenzij u in Pernis woont, maar dan valt u vast ook onder onze warme sfeer. Wat mij betreft mankeert er nog één ding echt aan Hoogvliet; het zou een zelfstandige gemeente moeten zijn, los van de Coolsingel waar de meeste ambtenaren vaak niet eens weten waar Hoogvliet ligt. Ja ja, ik weet het, nu blik ik zelf terug naar ooit, maar ooit waren sommige dingen toch leuker dan nu, ja toch?
In deze tijd sturen we elkaar kerstkaarten en nieuwjaarswensen, ik ontvang er hele bergen van, zeker per e-mail. Maar ik verstuur ze zelf zelden, ik vind het beste wensen voor een kleine maand wat te kort, ik wens de hele mensheid veel liever heel veel welzijn en plezier in een vredig leven vol met onderling begrip en respect.

Jan Koopmans