Arme Jan

Een gek gezin krijgt ook een gekke hond natuurlijk. Ik had het kunnen weten, nooit gaat er bij ons iets gewoon dus onze nieuwe puppy, een New Foundlander, is ook een beetje gek. Hij is in de weken dat we hem hebben al aardig gegroeid, van 14 kilo naar bijna 20 en inmiddels is hij de honden van de kinderen qua afmeting al ver voorbij. Alleen het is echt een sul he, lodderig, sloom en vooral erg lief als je hem net wilde uitschelden. Hij kan je aankijken met een blik van ‘ikke nie wete, ikke pup’. En ja, wat doe je dan he. Het mormel is ‘krant zindelijk’ dat wil zeggen dat hij altijd zijn behoefte doet op een krant. Die kranten liggen we dan neer bij de voordeur, en ja hoor, hij doet het daar keurig. Natuurlijk gaan we ook steeds naar buiten met hem, maar hij kijkt dan met een blik van ‘waarom moeten we naar buiten, binnen is toch veel leuker?’ Hij snapt simpelweg niet wat hij buiten moet doen, terwijl er links en rechts andere honden het goede voorbeeld geven. Vorige week, een dag na de storm heb ik een kwartier staan blauwbekken op het grasveld aan de Groene Kruisweg, ik hoopte dat hij dan vanzelf wel wat ging doen, maar nee hoor, hij keek me echt aan alsof ik een munzel was. Uiteindelijk ben ik naar huis terug gegaan, hij wist de weg goed te vinden moet ik zeggen. Net op tijd deed ik de voordeur open want hij moest erg nodig wat neerleggen…………… op de krant achter de voordeur grrrr.
Die storm vorige week heeft trouwens ook voor ons aardig wat overlast gegeven. Onze schutting, die we onlangs pas nieuw hadden neergezet, is vrijwel helemaal plat gegaan. We hadden met touw, daar hebben we gelukkig altijd zat van in huis, op diverse plaatsen de schutting vastgezet aan bomen en andere palen in de tuin. Maar ja, we konden hiermee niet verhinderen dat de palen afbraken en het nu een mistroostige boel is dat nog een beetje blijft bengelen aan de touwtjes. Nu maar kijken of we vrijwilligers kunnen strikken om te helpen bij de restauratie.
Het is hier in huize Koopmans trouwens helemaal een puinhoop hoor, overal hangen in aanbouw zijnde schotse kilts en voor je het weet struikel je over een voetpedaal van een naaimachine. Al deze ellende hebben we op een website gezet die we speciaal voor onze hond en de schotse bruiloft hebben opgezet (www.komawa.nl).
Ik kreeg deze week enorm veel belletjes en e-mailtjes van mensen die de column van vorige week mooi hebben gevonden. Natuurlijk ben ik daar trots op en ook erg blij want het is prettig als je weet dat men deze stukjes waardeert. Hoewel het een verdrietige column was vanwege het heengaan van belangrijke Hoogvlieters was voor mij heel belangrijk om aan te geven dat het ook voor mij persoonlijk een groot verlies is. Ik deed niet meer als wat ik kon en waarvan ik vond dat ze het verdiend hebben. Maar nogmaals alle bellers en schrijvers hartelijk dank!
Hoogvliet gaat verder en Hoogvliet moet mooi worden met een plekje voor iedereen. Want Hoogvliet verdiend het, wij wonen er toch met z’n allen, wij moeten het toch gaan maken? Nee niet roepen vanaf vier hoog dat dit en dat klote is en dat het anders moet, nee meedenken en in gesprek gaan werkt stukken beter. Vaak zijn de wegen naar de mensen die beslissingen moeten nemen niet zo moeilijk begaanbaar, je moet alleen durven deze wegen in te slaan. Aan het eind van zo’n weg staat geen leeuw die je verscheurd, daar staat hooguit een mens die best een dialoog met je wil aangaan, geloof me, het is zo. Laten we proberen Hoogvliet en Pernis voor onszelf te houden, laat ze op de Coolsingel maar denken wat ze willen, het is van ons en niet van hen. Wij hebben straks een baken in de stad, een haven waar weer activiteiten zijn, sportvelden, amusement, een rommelmarkt, tennisbaan, manege, ruigeplaatbos en kunstkop, wat willen we nog meer? Ja ja……. Betaalbare woningen voor de minder draagkrachtige, maar die zijn er straks ook, ik woon al in een goedkopere woning omdat ik ook arm ben.