Gatenballen

Eigenlijk heb ik geen tijd voor zulke dingen maar soms moet je dan maar even de tering naar de nering zetten en er gewoon voor gaan. Een aantal van onze kids vonden dat we er maar eens even een avondje uit moesten. Nou kun je echt van alles verzinnen, diner bij kaarslicht, naar een striptent, karten, museum, toneelvoorstelling, raadsvergadering, diepzeeduiken, parachutespringen, bungyjumpen, overlevingstocht, Parijs- Dakar rijden op een Solex of simpel bovenop een kameel over de Aveling lopen, maar nee onze kinderen wilden bowlen! Op zich ook niet onaardig natuurlijk want je hoeft er niet het land voor uit of een visum aan te vragen. En zo togen we op de bewuste avond richting naburige gemeente, want in onze woonplaats is er nog steeds geen bowlingbaan. Eerst de beruchte brug der zuchten over en een paar verkeerslichten verder is de plaats des onheil.
Het begint al meteen intiem daar want je moet je schoenen uit! Zelfs mijn slippers, waar ik mee uitgetekend kan worden moesten van mijn poezelige voetjes. Vervolgens krijg je gympen die om en nabij je voetmaat wel zo’n beetje passen. Wat mank lopend, want schoenen zijn niks voor mij, komen we in een zaal met een hele rij glimmende banen met helemaal in de verte een zooi demonstrerende kegels. Meteen begon onze schoonzoon het computerding te programmeren, dan kun je automatisch zien wat je hebt gescoord. Gelukkig werkt hij bij de spoorwegen dus hij kan goed op knopjes drukken. Mijn eerste worp was meteen erg succesvol, althans als je het beziet in het kader van voetbal want de eerste sliding ging perfect. Nadat ik overeind was gekrabbeld bleek dat ik niets had kapot gegooid want alle kegels stonden er nog keurig en helemaal heel. En zo ging het nog een aardig poosje door, al gooiden onze kinderen wel slechter, er was er zelfs een die ze in één keer allemaal omwierp! Na een uur had ik het helemaal door, het was de bedoeling dat je ze om gooit met die gatenbal, schrijft u het ook even op? ( handig voor als uw kinderen u ook eens meevragen) . Ik kreeg zowaar drie keer voor elkaar om ze in één worp te vellen, zo zie je maar, nooit te oud om te leren.
Over oud gesproken, ik ga de vijftig uit morgen, want donderdag ben ik alweer jarig en dat voor de zestigste maal! Maar ja, het schijnt niet erg te zijn en men zegt dat je er ook niets van voelt, alleen  gaat alles wat kraken en moet je voor nóg meer dingen pilletjes slikken, maar ach… Wij vieren overigens verjaardagen niet zo uitbundig hoor, het wordt zo’n sleur he? Wel heb ik de stille hoop dat ik wat losse centen krijg in enveloppen want ik spaar me de neten voor een camera van ‘knon’. Maar dat wachten we maar af, want de inflatie heeft ook binnen onze familie aardig toegeslagen. Trouwens die zwarte rakker Joris, een hond van het merk New Foundlander, was een cadeautje vooraf van mijn eega, dus ik mag niet zeuren. Mijn eega is trouwens, terwijl ik dit schrijf, druk doende met het omwisselen van onze slaapkamer met die van een uit het nest gevlogen zoon. We gaan weer een verdieping ‘zakken’ zodat ik nu vanuit het peeskamertje (kantoortje) direct aan de overkant te bedde kan gaan. Zo krijgen we een hele zolder vrij om leuke dingen te gaan doen. Nu wilt u vast weten wat we daar gaan doen, maar helaas, ik zeg het lekker niet. Heeft u trouwens gezien dat het Oosterbaken lichtjes heeft? Als je nu vanuit ons zolderraam kijkt dan heeft de flat van beneden naar boven en omgekeerd allemaal lampjes in het trappenhuis, echt een leuk gezicht, nu nog wat bewoners er in en dan kan het deksel er op. Al wil ik voor die tijd nog wel graag even wat foto’s vanaf het dak maken, het liefst met een kanon.