Romantisch Hoogvliet

Ben je eindelijk zestig en meteen slaat de bejaardentoeslag toe! Ik werd vorige week wakker met een scheef oog en wallen er onder die deden denken aan die van Drees sr. Tranen en snot, wazige blik en alles wat maar met onduidelijkheid te maken had kreeg ik op m’n dak. Kortom, ik kreeg een fikse verkoudheid, in de volksmond ook vaak ten onrechte griep genoemd. Ook op dit moment zit het allemaal niet lekker en ik tik dit epistel bij de gratie van veel paracetamol en kisten vitaminepillen. Eigen schuld, had ik maar wat columns vooruit moeten schrijven, voor noodgevallen zoals deze. Maar dat heb ik nooit gedaan, u heeft recht op vers! Eerst overwoog ik nog om dan maar niks te schrijven, maar ja, dan zit u weer erg omhoog, dus dat wilde ik u niet aandoen. Ik kreeg als reactie op mijn vorige column elf mailtjes toegezonden met bijna allemaal dezelfde commentaren. Ik had voorgesteld om de Oude Maas maar te dempen, nou, als je wilt weten of je stukkies gelezen worden moet je zoiets gaan roepen. Natuurlijk moet je de ‘rariteit’ van dergelijke schrijfsels een beetje zien, het was uiteraard een utopische gedachten kronkel, in werkelijkheid kan en zal zoiets nimmer gebeuren. Wat wel grappig was is dat de reacties vrijwel allemaal kwamen van bewoners van de ‘kustlijn’, mensen die dus aan de Oude Maas wonen. Ze wilden hun uitzicht behouden op de schepen of ze vonden het alternatief, weer een olietreintje in plaats van schepen, ook maar niks. Ik was van plan ze allen persoonlijk terug te mailen, maar voornoemde ‘griep’ weerhield me van al te veel inspanning, maar wie weet ga ik het nog doen.
Deze week heb ik tussen het gesnotter door ook nog mijn ‘Digid’ gedoe in orde gemaakt. Een verplicht gebeuren van de overheid. Ik mag een boon zijn als ik begrijp hoe men dat allemaal wil realiseren, want hoe doe je dat met mensen die geen computer hebben? Maar ja, men zal wel weten wat men doet, toch? Over een poosje is dat toch allemaal weer achterhaald, dan hebben we, zoals ik tien jaar geleden al zei, een chip in ons nekkie. Waarom zou je een simpele kat wel chippen en een mens niet? ( O, jee, dat worden weer mails)
We hebben weer een nieuwe regering zag ik tussendoor op teletekst, wat ben ik weer blij! Ik begon me de laatste tijd erg in de steek gelaten zonder een daadkrachtige regering, u ook? Dit keer schat ik de voedingswaarde niet al te hoog, want volgens mij ging er hier en daar erg veel water bij de wijn, als er nog wijn was überhaupt. Maar ja, optimist als ik ben vertrouw ik er op dat we dit jaar wel weer naar de stembus moeten. Kijk je kunt nu eenmaal niet roepen ‘ik bemoei me niet met politiek’, want de politiek bemoeit zich wel met ons!  Kees onze leider in Hoogvliet is nu op werkbezoek in Suriname, dat is ook heel belangrijk, kennis nemen en geven is altijd zinvol. Alleen mis ik nu iets. Want toen vroeger Hans Elemans nog regeerde vroeg hij altijd voor vertrek naar zijn vakantiebestemming of ik gedurende zijn afwezigheid op Hoogvliet wilde passen. Kees heeft kennelijk geen vertrouwen in me of hij heeft het allemaal zo goed geregeld dat ik niet nodig ben. Verder heb ik de afgelopen week vertederd staan kijken naar de boompjes die lagen uit te rusten op de Middenbaan- Noord, wat een snoepjes he als ze slapen. Ze krijgen een nieuw plekje, gezellig bij de mensen en mogen dan weer groter groeien. Ik heb de Bomenridders maar niet gebeld, want die wisten vast al dat het goed komt. En natuurlijk komt het ook goed, Hoogvliet wordt een mooie stad waar het goed toeven is. Als ik me straks weer fit voel ga ik weer eens alles goed bekijken, van Tussenwater tot Ruigeplaat en van Shell tot Duifhuisweg, wat kan Hoogvliet toch romantisch lijken als je griep hebt.