Dierenliefde
April doet wat hij wil, een
oeroude regel die ondertussen wel op de schop kan. Want laten we eerlijk
zijn; in januari liepen bij ons in de tuin de planten en struiken al uit en
stonden diverse dappere takken al in de knop.
Ik zit dit epistel aan u te schrijven bij een temperatuur van 28 graden
midden in april! De slagerijen kunnen het bijna niet meer aan wat betreft
het zogenaamde barbecue vlees, want of je nu wel of niet een fornuis in de
keuken hebt, men gaat weer terug in de tijd en laat het vlees warm fikken in
de tuin.
Alles is meteen anders, de tuinstoelen komen uit de schuurtjes, de stereo
gaat weer de tuin in en iedereen ligt lui te bakken in de zon.
Ik hoor via het geopende raam van mijn kantoor weer vrolijke geluiden van
dartelende kinderen en zuipende volwassenen die ineens elk merk bier lekker
weer vinden. De politie heeft het er ook maar weer druk mee want tientallen
keren moeten ze uitrukken omdat weer iemand 112 belde vanwege
geluidsoverlast van de vrolijke buren. Beetje zielig wel als mensen op
zaterdagavond omstreeks half elf al bellen dat de buren zo luidruchtig zijn,
dan ben je toch echt rijp voor een hutje op de heide lijkt me. Ik hoorde die
melding en moest meteen denken aan vroeger toen men gewoon lekker nog kon
doen wat men wilde. Zelf zal ik niet snel overlast maken want ik hou niet
van herrie als ik heerlijk laat op de avond geniet van het geluid van de
natuur.
Trouwens onze ‘huismerel’ is al weer volop bezig met het nest voor de
nazaten. Laat op de avond hoor ik hem nog vrolijk fluiten en bij het krieken
van de dag is hij ook weer van de partij. Zelfs onze levende have in de
vijver doet het helemaal perfect, de vissen bluppen heel wat af en de
salamanders liggen op de lavastenen te zonnen alsof het Duitsers zijn. De
kikkers hebben ook niet stil gezeten en naar schatting krijgen we dit jaar
wel drie miljard donderkoppies. Ja, de natuur heeft zich sneller aangepast
aan het wisselende klimaat dan de mens, die overigens ook deel uitmaakt van
die natuur.
Dieren zijn sterker dan mensen! Waar ik me de afgelopen week een beetje aan
ergerde was de actie van dierenactivisten die het circus op de korrel namen.
De circusdieren mogen wat hen betreft niet meer optreden omdat het
uitbuiting zou zijn. Achteloos vergeet men er bij te vertellen dat die
dieren juist een mateloos goed leven hebben. Meestal zijn het beesten die al
generaties lang in mensenhanden worden gekoesterd. Als je zo redeneert dan
weet ik er nog wel een paar. Honden worden vaak ook allerlei kunsten
geleerd, katten trouwens ook. Paarden moeten soms de meest vreemde
bewegingen maken tijdens wedstrijden, hoor er nooit iemand over. Aquariums
puilen uit van vissen die er alleen maar inzitten omdat een mens graag naar
een bewegend schilderij kijkt. Ieder dier wat maar een beetje iets kan moet
of mag van een mens een kunstje leren, dus is het wat hypocriet om alleen de
circusdieren als zielig te bestempelen. En wat dan nog? Je ziet vaak dat de
dieren het met plezier doen en allang blij zijn dat ze ergens mee bezig
zijn. Tegen echte dierenmishandeling ben ik natuurlijk ook, dat vind ik
onmenselijk en kwallen die dat doen moeten zeker worden bestraft, maar het
gaat me wat te ver om goede verzorging als mishandeling te zien, zoals men
dat bij circusdieren probeert voor te spiegelen. Als er één diersoort echt
wordt uitgebuit zijn het de mensen wel. We moeten in betonnen ‘bakken’
wonen en in andere bakken werken om vervolgens een systeem gaande te houden
waar we niet altijd achter staan. Mensen mogen steeds minder van
soortgenoten in andere bakken, men moet in het keurslijf van het regime
lopen. Misschien tijd om eens ‘mensactivist’ te worden? Ik heb een hond,
een oerdom en sullig beest, hij kan al een pootje geven, nou ja laat dat
‘tje’ er maar af. Ben ik nu net zo ‘slecht’ als het circus? Nee
toch, dat beest heeft het prima, geen zorgen om eten, geld, relaties, of
activisten, gewoon een dier dat in mensenhanden een tof leven heeft.
|