6 jaar Weekblad

Vandaag ligt de krant weer bij u op de mat, tenzij u plavuizen of parket heeft uiteraard. Het is ook vandaag zes jaar geleden dat het eerste Weekblad Hoogvliet verscheen. Zes jaar geleden vroeg men mij of ik zin had om mee te doen bij de opzet van deze krant. Ik heb daar even over nagedacht want ik schreef toen nog voor een andere krant en ja, deze zekerheid was me wel wat waard. Maar de plannen die er waren zaten goed in elkaar en het klonk toch wel mooi eigenlijk. Toen ik ook nog te horen kreeg dat ik zelf alles maar moest bekijken en dat mijn wekelijkse column natuurlijk ook mee kon naar Weekblad Hoogvliet heb ik gretig ja gezegd. En daar heb ik nog geen dag spijt van gehad. Ik heb het prima naar de zin bij Weekblad Hoogvliet, en dus ook bij u als lezer.
Zonder meteen naast onze schoenen te gaan lopen durf ik best te zeggen dat we behoorlijk succes hebben, uit ‘den lande’ ( u dus) horen we heel veel positieve geluiden en er zijn zelfs mensen die de krant bewaren om later als naslagwerk te gebruiken.
Ook zelf gebruik ik soms nog wel eens informatie uit het verleden om het heden compleet te maken. Ik moet glimlachen als ik zie dat mijn eerste column al ging over Joop die me te positief vond. En ook als ik teruglees en zie dat we toen ondermeer schreven: ‘Miami Pool Beach is weer open’ en ‘Het uur der waarheid voor de sterkste van Hoogvliet’, over een activiteit die geen navolging meer kreeg, net als Miami die er niet meer kwam.
Er volgden zes jaar waarin ik mijn ei goed kwijt kon en hopelijk volgen er nog heel veel meer want ik barst nog van de eieren. Het is elke week een sport om de krant te vullen, nee niet dat we daar moeite mee hebben maar het is wel een kunst om het nieuws anders te brengen dan anderen, al lukt je dat soms natuurlijk ook wel eens niet. Ik denk dat onze krant is zoals hij is omdat we hem maken vanuit onze liefde voor Weekblad Hoogvliet, het is meer dan een beetje redacteurtje spelen. Voor mezelf is het heel belangrijk dat ik tevreden ben met de inhoud, een krant maken is één, maar een krant maken die precies is zoals je hem wilt hebben is wat anders. En gelukkig lukt dat vrijwel altijd!
Soms moeten we wel eens mensen teleurstellen omdat hun berichtje er niet dezelfde week nog ‘in’ kan, maar ja zo gaat dat nu eenmaal wel eens, deadline is deadline. De leukste die ik ooit hoorde was op de dag dat de krant in de bus zou vallen: ‘Maar meneer, de krant is toch nog niet klaar? Dan kan mijn stukje er toch nog wel even snel tussen?’ U ziet het, soms is er verwarring over inlevertermijnen voor kopij, maar meestal begrijpen u en ik elkaar wel. Al heb ik soms wel mijn twijfels want als ik in mijn column schrijf dat het dempen van de oude Maas goed is voor het verkeer dan neemt men dat nog serieus ook. Soms moet je me niet serieus nemen, want net als elke columnist wel eens doet, we houden wel van een dolletje, en dat bedoel ik dit keer heel serieus! We gaan op naar de 12½ jaar, want zolang hou ik het vast wel vol bij deze krant, toch?