Schots en scheef

Ja soms zit je met een mond vol tanden als je aan het eind van een dag, na vele lettertjes te hebben geschreven, nog ‘even’ een column moet maken. Meestal komt het vanzelf goed, zodra ik een eerste woord heb getikt volgen de anderen vanzelf. Maar ja, ik vraag soms ook wel aan mijn omgeving waar het ‘dit keer’ over moet gaan. Dan komen de meest idiote opmerkingen voorbij. De een roept iets waar ik niets mee heb en de ander waar ik niks mee kan.
Dit keer waren er veel die vonden dat ik het maar moest hebben over de op stapel staande bruiloft van een van onze kids. Maar ja, wat is er nou zo bijzonder aan een Schotse bruiloft? Ja, ik ga ook mee, in kilt nog wel zelfs, maar wil u dat zien? Natuurlijk niet toch? Je hebt kinderen, je deed en doet je best om ze zo normaal mogelijk groot te laten worden en dan krijg je toch dit! Nog een geluk dat het geen verwoede naturisten zijn want dan zou ik zeker voor paal staan, met een kilt aan valt dat nog wel mee. Ik ben die dag een echte Mac Jan- Duff, een ouwe geitenbreier met baret op en tassie op de gevoelige plek. Dat tassie heet trouwens een ‘sporan’, dit even voor de duidelijkheid want als een echte Schot dit leest vliegt hij meteen in de doedels. Het gaat vast een mooie dag worden en hopelijk zie ik mijn eega daarna ook weer wat vaker. Dag en nacht zat ze op zolder achter haar machinepark ruitjes en kieltjes te fabriceren, ze kwam alleen naar beneden als ik wat moest passen of er foto’s van moest maken. Ik bleef natuurlijk ook niet buiten schot(s) want mijn markante voorkomen stond model voor al die rimpels en plooien in die rokken, die een echte Schot dan weer kilt noemt. Wel heb ik erg veel geleerd over Schotse tradities en gewoonten, want of je nu wilt of niet, je krijgt een echt ‘hooglandergevoel’ en soms ging ik zelfs te rade bij die koeien in het Ruige Plaatbos. U moet er natuurlijk niet heen gaan om te kijken, maar om drie uur in de middag gaat het huwelijk in de Dorpskerk gesloten worden, we moeten er al wat eerder zijn want de koster moet van te voren even wennen aan Bravehart en bagpipe’s. Vrij vertaald pijpzak, wat weer een soort etuitje is waar je een pijp in kunt doen………… denk ik. Ze kozen voor de Dorpskerk omdat dat een mooie locatie is, de fraaie trouwzaal in de gemeentesecretarie is wel mooi, maar past niet bij een Mac Duff zoals wij. Na het huwelijk gaan we met z’n allen lekker doedelen en pijpzakken in een feestelijke omgeving. Ik ben die dag een van de ‘BOB’’s dus voor mij geen Glenfeddich of jajem, maar evengoed kan ik op een heerlijke gekoelde chocomel ook lekker uit het dak gaan. Ik heb afgelopen week alles gepast, de kilt, de boezeroen of weet ik veel hoe zo’n draperie heet, de sokken met kwastjes, de baret en natuurlijk de sporan. Geloof me, nu begrijp ik waarom veel Schotten een beetje fors zijn uitgevallen, je sjouwt je een ruitje! Eerst wilden we ook nog dat alle honden meegingen in kilt, maar we hebben besloten dat we ze dat maar niet aan doen, dus blijven ze de wacht houden. Nu maar hopen dat ze niet uitbreken natuurlijk want vooral de onze is een echte donder- aap. Maar ondertussen heb ik nog steeds geen onderwerp voor deze column, best wel jammer eigenlijk want nu weet u nog niks, behalve dan dat u vrijdag niet naar de Dorpskerk moet komen natuurlijk.