Natte hond

Soms zit het tegen en soms zit het mee, een normaal verschijnsel in het leven van mens en dier. Onze tuinvijver was lek, een onverlaat, je moet maar zo’n tik hebben, had wat scherpe dingen over de schutting geworpen en zodoende was onze vijver naar de haaien gegaan. In afwachting van het moment dat we gelegenheid hebben het weer te herstellen hebben we het water er uit gehaald en ook de folie verwijderd. De kikkers zijn boos richting Groene Kruisweg gesprongen en zullen daar wel ergens in de singel zitten te mopperen. De salamanders, waar ik juist zo gek op was, zochten hun heil tussen de lage struikjes en rotspartijen, hopelijk ga ik ze weer terug zien. De vissen, wat er van over is na het bezoek van al die loslopende ‘huiskatten’ van anderen, zitten nu in een enorm aquarium van onze ‘Schotse’ zoon. Merkwaardig genoeg is die braakliggende kuil ineens vol met water gelopen, het zal wel het grondwater zijn dat op een hoog peil staat. Onze nieuwe aanwinst, nou ja nieuw, Joris de New Foundlander komt normaal niet bij de vijver want we hebben er een hek voor gemaakt. Toch heeft deze doerak kans gezien door het hek te breken en een salto achterwaarts met schroef gemaakt aan de kade van de vijver. Het resultaat was een druipende zwarte hond die beteuterd stond te kijken met een gezicht van; ‘hadden jullie niet kunnen zeggen dat je niet op water kunt lopen’. Maar ja, hij moest wel eerst even opdrogen voordat hij naar binnen mocht, een uitgelezen moment om mijn nieuwe camera, die ik dus eindelijk heb, uit te proberen.  Maar ja, een nieuwe camera en een natte hond, kan die combinatie wel? Ja het kan, maar alleen als je hard kunt lopen en je camera hoog houd. Gelukkig kon ik het laatste nog wel dus is de schade beperkt tot een natte broek, nee geen kilt, en slippers die onder de bagger zitten, de camera bleef uit de gevarenzone. En zo zie je maar hoe vandalisme kan leiden tot natte kleren van iemand zoals ik die altijd keurig en netjes is. Maar goed, het komt allemaal wel weer goed, Joris heeft er geen emotionele schade aan overgehouden en hoeft niet naar het Riagg.
We zomeren al weer aardig en als het zo doorgaat voorzie ik weer enorme warme tijden. We hebben een airco klaar staan om de woonkamer straks te koelen als het heet word, maar voorlopig was het nog te warm om die installatie aan te brengen. Maar ook dat zal wel goed komen, een kwestie van tussen twee hittegolven door een gat door de betonnen muur boren en wat leidingen leggen, peanuts! U ziet het al, ik heb dezelfde dagelijkse beslommeringen als u, dus niet mopperen. Als het meezit ga ik binnenkort een weekje naar mijn ‘roots’. Ik krijg de kans om in de omgeving van waar ik geboren ben een huisje te betrekken voor een aantal dagen. Natuurlijk ga ik daar flink wat foto’s ‘schieten’ en weer eens bij mijn ‘ouwe’ langs die al vanaf mijn negende verjaardag daar begraven ligt. Even na lange tijd de geur van het verleden opsnuiven, maar geloof me, ik kom ook weer terug naar ‘mijn’ Hoogvliet hoor. Ik heb via Google al gekeken of dat minidorpje nog een beetje is zoals het was, nee dus, maar ons ouderlijk huis en werkplaats staan er nog wel. Helaas is de oude melkfabriek geweken voor wat luxe woningen, maar ja, je kunt ook niet alles willen. Maar goed, u zit vast niet op mijn persoonlijke herinneringen te wachten en dit A-viertje is vol. Waarom ik dit alles hier aan u vertelde? Gewoon omdat u van mij verwacht dat ik het elke week ergens anders over heb. Dank voor de aandacht en tot volgende week.