Een zware week

Nee ik ga niet klagen hoor, al voelde ik me afgelopen week wel een beetje het kind van de rekening. Na lang vraagtekens te hebben gezet bij de zelfstandige handelingen die mijn computer soms verrichtte kwam ik er begin vorige week achter dat een computer ook maar een mens is. De harde schijf, alweer een jaar oud, dus wat wil je, maakte een onbetrouwbare indruk en dus begon ik maar alvast wat informatie veilig te stellen. Dat was maar goed ook want op dinsdagochtend sloeg het noodlot toe en kreeg ik bij het opstarten van de pc een prachtige mededeling dat hij niet verder kon omdat hij wat belangrijke informatie niet kon vinden. Op zich al merkwaardig want als er ergens op een computer veel informatie staat is het die van mij wel. Vier harde schijven en nog een externe plus een zogenaamde ‘back-upp’ server vormen samen de extra hersens van ‘het krantje van Jantje’. Maar goed, meteen een nieuwe schijf opgetrommeld, normaal hebben we veel pc onderdelen wel in huis, deze moest elders vandaan komen. Allemaal best wel te overzien, maar het ergste moet nog komen. Alles moest opnieuw worden geïnstalleerd, en dat was niet mis! Het kwam er op neer dat ik drie dagen ‘heerlijk’ katten uit de boom kon gaan kijken, duimen kon draaien, stukjes kon wandelen, zelfs tv kon kijken (wat een rot hobby) en mijn jootje ‘mocht’ helpen met de meest opwindende en vermoeiende noodzakelijkheden. Zoonlief, die studeert IT en dus heeft hij er verstand van, zat dagenlang achter mijn computer op mijn stoel en met mijn muis te klooien! Gelukkig kwam het bijna allemaal weer goed, ik mis nog wat programma’s en mijn e-mail correspondentie zweeft nog ergens op de softwarevelden, maar verder werkt het wel weer. Helaas mis ik hierdoor ook wat berichtjes die ik graag wat had uitgewerkt, maar dat komt vast weer goed. Dus vol goede moed stapte ik het weekend in en wat kon me nog gebeuren? Dat had ik me niet moeten afvragen want reeds op zaterdag kwam ik er achter dat ik mijn dagelijkse pilleke, die ik moet innemen, vanwege een probleempje aan mijn eigen ‘harde schijf’, niet meer in huis had. Wat een gedonder zeg! Maar gelukkig kon ik via een huisartsenpost in onze buurgemeente een receptje krijgen zodat ik in diezelfde gemeente bij een apotheek drie overlevingspilletjes kreeg voor het weekend, alle hulde! Zo zie je maar dat ze ook goeie dingen hebben in dat eilanddorp verderop.
En zo kon ik afgelopen zaterdag met een werkende pc en een goed kloppend hart een feestje vieren met vrienden. Dat feestje werd zoals gebruikelijk weer erg laat zodat ik tegen de tijd dat de vogeltjes begonnen met kwetteren en kwinkeleren ik het ledikant pas kon opzoeken, gelukkig stond het nog op de zelfde plek.
Toen ik afgelopen zondag weer het bed uitkroop, ietwat loom en krakerig, had ik het gevoel dat ik 90 was, terwijl ik niet eens had gedronken want ik was de BOB geweest. Maar ik heb me met alle kracht ingezet om ook deze week weer aan de krant te werken zoals dat elke week is, dus vandaar dat u dit allemaal kunt lezen. Maar ja, of u dit leest ga ik betwijfelen want op mijn ‘stukkie’ van vorige week kreeg ik geen enkele reactie, erg vreemd want ik was toch best onaardig tegen de niet- rokers, of zouden die er ook écht niet zijn?