Contrasten

Het was een onstuimige week, niet alleen vanwege het weer dat er maar een zooitje van maakte maar ook vanwege de gebeurtenissen. Soms kun je je ontrekken aan dingen waar je niks mee hebt, maar ja, ik ga vanwege mijn noeste arbeid voor uw krant vaak op pad, ook naar dingen waar ik eigenlijk niet echt klaar voor ben. Toch is het geen echt drama, ik kan er mee omgaan en doe het ook gewoon, want al ben ik geen bodybuilder met spieren als kabels, ik ben geen slapjanus die wegrent als het ergens minder leuk is.
En zodoende had ik een weekje erg veel te doen en moest ik overal en nergens naar toe. Afgezien van de turbo hete bami die mijn Jootje regelmatig maakt en de oorzaak soms is dat ik winden laat die hele zalen leegblaast, heb ik verder geen plekken overgeslagen die deze week in het nieuws waren. Soms moest ik wel de bezoekjes wat verkorten, zoals bij de Buitententoonstelling, maar ach, ik kom vaak buiten dus had het meeste al eens gezien. Een bezoek aan twee nieuwe ondernemers in Hoogvliet heb ik keurig volbracht, zonder knoflook geuren en ik hoop dat ze tevreden deze krant opslaan. En toen kwam het festival de Heerlijkheid. Een mooi opgezet geheel wat erg veel op het programma had staan. Bij de opening regende ik haast te pletter en kon maar nauwelijks mijn nieuwe Canon droog houden, bijna een jaar sparen naar de haaien. Ik heb niet heel het avondprogramma gezien want ik kreeg het koud en de bami zocht een uitweg. De volgende dag alweer een ander contrast. Want afgelopen zaterdag werd het monument voor Caithlin en Justin onthuld, een heel verschil met het feestgedruis op de Ruige plaat. Veel emotie maar toch werd er ook gelachen, een onwerkelijk gebeuren dat deze twee kleintjes vast hadden gewaardeerd. Later die middag liep ik weer op het winkelcentrum aan de Binnenban en moest even een plaatje maken van onze beroemde visboer aldaar. Natuurlijk deed ik dat opvallend want deze kanjers hadden me een harinkie beloofd als ik langskwam. Ik maakte een foto en hup, een lekker zeebanketje ging er wel in. Hoe contrastrijk met het monument en het feesten in de regen. Zondag was het eindelijk beter weer en tussen de wolken door was te zien dat de zon nog steeds brand. Ook op het festivalterrein was het goed toefen, ik heb even lekker genoten van wat klassieke muziek die vanaf het hoofdpodium op me neerdaalde. Terwijl ik over het grasveld langs de wilgentakken, en ander groen, de metalen distilleerketels en andere Okkie Trooi uitvindingen van onze vriend SHELL aan de einder zag, dacht ik alweer aan die contrasten. Eigenlijk is dat contrast niet eens zo hard als je zou denken, de natuur van ooit is de chemie van het heden. Dat wilgentakje wordt ook ooit verheven tot delfstof of aardolie en zal eens als een sierlijke pluim zijn geuren verspreiden, net als ik dat heel de week al doe vanwege de knoflook. Ik ben ook nog gaan kijken bij Ineke’s natuurspeelplaats, wat mooi gedaan en wat is er voor kinderen, maar ook voor volwassenen veel te doen en ook nog te leren. Tof wijf die van Dort, heel de dag met de blote voeten in de bagger en dan nog enthousiast blijven ook,  je moet het maar kunnen! Evenveel respect voor de mensen van het Arboretum, kanjers zijn het, zij pakken dingen aan die de kans vergroten dat de natuur zoals we die graag zien ook voor onze kids behouden blijft. Eigenlijk is Hoogvliet één heel groot contrast geworden ten aanzien van de omgeving, want de Heerlijkheid en directe omgeving doet je denken aan een heel andere wereld, een wereld waar het leven goed is. (sorry van de knoflook)