Vlekje

Je hebt van die momenten dat even niet meer weet wat je er van moet zeggen, gelukkig kan ik het dan nog wel opschrijven. Mijn thuiskantoor gaat een verdieping zakken zodat ik meer ruimte heb en ook is het een betere plek in de zomer want daar is een airco. Mijn Jootje, u kent ze vast nog wel van andere koddige situaties, was driftig aan het witten en behangen, want een nieuw kantoor hoort fris en helder te zijn. Het plafond heeft ze in fases gedaan want die lap in één keer doen is zelfs voor haar te veel, ze is ook geen 18 meer he? Nu is alles spierwit en zelfs een fruitvliegje met camouflage jas aan zie je op 6 meter afstand nog lopen. Om die reden was een zogenaamde ‘spekkendief’ dan ook totaal kansloos toen hij de euvele moed had onze smetteloze kamer binnen te vliegen. Maar toen ik met gevaar van kapseizen één van mijn veelbesproken slippers uittrok om de doerak om te bouwen tot plakplaatje gaf mijn Jo een enorme gil dat ik dat niet moest doen omdat het vlekken geeft op het spierwitte plafond. Maar ja, het gevleugelde monster was zo goed om precies naast het reeds gewitte gedeelte neer te strijken en dus kon ik daar alsnog de metamorfose van de spekkendief doen plaatsvinden. Een fraaie vlek van behoorlijke omvang is nu het enige zichtbare van de onbezonnen vlucht van dat lang- potige kreng. We hebben het witten van dat laatste stukje even uitgesteld want volgens kenners moeten we nu eerst wachten tot het monster is opgedroogd. Nochtans blijf ik mijn hoop op een onberispelijk plafond behouden. Trouwens wel een heel gedonder hoor al dat verhuisgedoe, kabels moeten worden omgelegd en ineens blijken er weer ‘kastjes’ bij te moeten komen die de bits en bytes uit elkaar halen of juist samenbrengen. Waar is die goeie tijd gebleven dat je een stekkertje in de muur prikte en er was ineens van alles. Het draadloze tijdperk waarin we leven heeft talloze nieuwe draden het leven geschonken. Data kabels, kabel kabels (schijnen kabel tv draden te zijn) telefoondraden, lichtkabels, censordraadjes, printerkabels, scanner draden enzovoort maken het draadloze tijdperk tot een oogverblindende wirwar van draden. En dan al die zogenaamde ‘stekkervoedingen’ die aan bijna elk apparaat zit. Knotsgek word ik er van!
Maar ja, mij hoor je verder niet klagen hoor, ik heb een schuur vol draden die ik lekker bewaard heb ondanks dat iedereen tegen me zei dat je niks meer aan die rommel hebt. Over schuur gesproken, die moet ik nodig eens opruimen want op die paar vierkante meter die hij groot is moet ik soms twee uren zoeken naar een hark. Maar ook dat is zo weer opgelost want ik heb nooit echt een hark nodig, dat is meer Jootje’s afdeling, die gaat over de tuin en witte plafonds met spekkendieven.
Het is overigens wel gekkenwerk om steeds maar op te passen dat je hier in huis niks meer vuil maakt, want al dat wit is erg besmettelijk. Onze hond Joris moeten we steeds terugfluiten als hij te dicht bij het behang komt en mijn Jo, waar ik toch al heel lang mee in goede harmonie leef overweegt zelfs een rookverbod binnenhuis! Ze denk aan een prieeltje in de tuin met afzuiginstallatie. Ik ga dit natuurlijk met hand en tand verdedigen want al dat smetteloze wit wat je vaak ziet is zo ongezellig en sfeerloos, geef mij maar een lekker bruin tintje op muur en plafond, dan zie je dat er geleefd word. En trouwens wat dan nog, mijn eega heeft een schoonmaakmiddeltje gevonden bij de bouwmarkt hier om de hoek waar je zelfs de zwarte vlekken op een koe nog mee weg krijgt.