Schuurtje

We wonen nu een jaar of negen in Tussenwater en het huis heeft zich inmiddels aardig aan ons aangepast. Behalve het traditionele ophogen van de tuin en de bestrating is het hier vrij ontspannen wonen. Goed, er ontbreekt een buurtwinkeltje, misschien iets voor de familie Oly? En ook een wat creatievere oplossing van het parkeerprobleem zou handig zijn, de bewoners hebben ideeën genoeg maar kennelijk denken de verantwoordelijken in andere richtingen. Verder hoop ik dat er wat meer Opzoomer activiteiten hier naar toe worden gehaald en dat die pokke brommers eindelijk eens van de stoep af pletteren, het liefst zo hard mogelijk.
In deze sfeer zijn we de afgelopen week begonnen met het opruimen van onze schuur, waar zijn we aan begonnen! We zijn in de afgelopen dikke twintig jaar drie keer binnen Hoogvliet verkast en in de schuur staan nog dozen die na de eerste verhuizing niet open zijn geweest. Het is net sinterklaas, de ene na de andere verrassing kom je tegen. Als ik sommige dozen eerder had opengemaakt had ik heel wat ritjes naar de bouwmarkt kunnen uitsparen want vrijwel alles wat we bij onze laatste binnenhuis verbouwing hebben gekocht kwam uit die ‘nostalgische’ verhuisdozen met twee gulden vijftig aan statiegeld er op. Ik vond ook mijn schaatsen weer terug, echte hoge noren en lams lederen schoen. Net als mijn originele houten klompen, hoera ik ben een Hollander! Nu zoek ik nog een melkbus en een klompenrekje, dan ben ik echt weer een boer op stadserf. Maar het gaat allemaal goed komen hoor, mijn Jootje helpt me enorm en heeft ondertussen honderden schroevendraaiers en tangen teruggevonden en uitgesorteerd in bakken. En dan die enorme hoeveelheid verf en aanverwante artikelen, genoeg om een hele wijk in het nieuw te kleuren. Ik heb een keurige werkbank in de schuur gemaakt, kompleet met alle gemakken zodat ik eindelijk al die rot klusjes eens te lijf kan gaan in een relaxte omgeving. Mijn hengels kwam ik ook weer tegen dus de kans is aanwezig dat ik vandaag of morgen tussen de eenden, reigers en ander gevogelte langs de Groene Kruisweg op haaien zit te vissen.
Mijn eerste klusmoment zal vermoedelijk aankomende week al zijn want we hebben een ludieke tuindeur die op wonderbaarlijke wijze nog net niet uit elkaar valt, het is een mirakel dat dat ding nog blijft hangen. Ik heb me voorgenomen het aan te pakken zoals een restaurateur van een echte Rembrandt dat ook zou doen; met liefde en handschoenen aan. Mocht de deur evenwel toch op de werkbank ernstig te gronde gaan dan zal een ritje naar de bouwmarkt er alsnog in zitten. Gelukkig heb ik mijn levenlang met mijn handen moeten werken zodat ik goed met gereedschap kan omgaan, ik ben bepaald geen pennenlikker, al sta ik hierboven wel aan een pen te sabbelen, maar dat verander ik nog wel eens.
Die schuur komt dus dik in orde, al zal ik er niet dag en nacht vertoeven want er is meer te doen dan deuren reanimeren en vogelhuisjes restaureren. Mijn nieuwe kantoor is ook zo goed als gereed dus kan ik weer lekker schrijven, foto’s maken en verzamelen, en al die websites eens lekker opfrissen, want na 12½ jaar internet mag er hier en daar wel eens wat worden aangepast, uiteindelijk ben ik ook modern geworden en ga ik m’n tweede jeugd in.