Beweeglijk weekje

Soms kabbelen de weken voorbij zonder noemenswaardige gebeurtenissen en soms moet je wilde stormen trotseren om in veilige haven te komen. Zo’n week had ik nou ook, van briesje tot orkaan terwijl ik er weinig van kon horen. Nee, herrie hoor ik even niet, mijn beide oren ‘plopten’ enige tijd dicht en sindsdien is het erg rustig op de wereld.  Wel beetje lastig bij het maken van ons wekelijks radioprogramma bij Radio Hoogvliet, maar ach, praten lukt nog wel. Vooral het circus had de afgelopen week Hoogvliet in haar greep, want wat was het mooi! Ben dan ook blij dat ze een weekje langer blijven, kunnen die kamelen misschien nog een keertje de weg oversteken. Voor mij een drukke week, veel interviews, foto’s en ook met mijn Stichting  Hoogvliet Digitaal moest ik behoorlijk aan de slag want ik had wat dingen bij te werken. Gelukkig hebben een aantal mensen deze Stichting wat gesponsord, hiervoor dank aan Stichting Sportzeskamp, De Funnyboots, Flamingo en nog wat rakkers die ik niet mag noemen, zo hopen we er weer te komen, want we zitten even in een dalletje zeg maar. Ook deze week weer eens wezen kijken bij de middenstanders op het Wilhelm Tellplein. Heerlijk om te zien hoe de echte volhouders, die soms radeloos waren, nu weer blij en lachend hun deuren openden, het gaat weer goed komen op dit plein! De komkommertijd lijkt wat weg te ebben, langzaam was hij ‘medialand’ binnengeslopen en eigenlijk onverwachts snel weer vertrokken want er is weer van alles loos in ons ‘durpie’ en dat naast ons. Ja dat dorp naast ons, Pernis dus, ik heb daar een zwak voor. Een dorpje met een eigen willetje en ondanks de grote stad om de hoek blijven ze toch zichzelf. Een speeltuinvereniging, een manege een buurthuis en vooral wat actieve kerken vormen daar zo’n beetje de heipalen van het fundament. Ja ik weet het, de Oudheidkamer mag ik ook niet vergeten anders komt Andre me op de Solex achterna. Ik was er onlangs nog, de radartoren stond in de steigers en de voorbijvarende schepen werden gade geslagen door wat brandweermannen die hun rode sjees mee hadden genomen, want je weet maar nooit he?  
Ik hou van dorpen, ik kom zelf uit een dorp dat eigenlijk geen naam mag hebben, maar ja, op sommige kaarten staat het toch. Toch ben ik een Hoogvlieter in hart en nieren, want Hoogvlieter kun je worden….. Natuurlijk zie ik ook de nare dingen wel die er zijn in mijn durp, maar zolang de weegschaal maar ferm naar het positieve doorslaat is het nog te behappen. Samen met mede Hoogvlieters werken aan een mooi leefklimaat, en Jeane halen we erbij om het ook milieutechnisch gezond te houden met haar Bomenridders. En het moet maar eens uit zijn met molens die niet draaien omdat de molenaar pijn in z’n linker teen heeft, ambtenaren, overtref jezelf eens met meer daadkracht! Hiermee bedoel ik dan niet alleen de locale politiek maar ook zeker die vastgeroeste en voorgeprogrammeerde Coolsingel swingers die slechts denken aan getallenreeksen op een scrollend computerscherm en vaak niet weten dat elk getal een stukje welzijn kan betekenen voor mensen van vlees en bloed, net als zijzelf.