Dansgedoei

Het lijkt wel of heel Hoogvliet weer aan het dansen gaat. De komkommertijd lijkt er op te zitten en overal vangen cursussen weer aan. Van stijldans tot paaldans en van linedans tot streetdance, het kan allemaal in Hoogvliet worden geleerd. Hartstikke leuk natuurlijk want bewegen is gezond en dansen schijnt voor velen ook een leuk vermaak te zijn. Ik beperk me meer tot het er naar kijken want na mijn laatste sliding zo’n 40 jaar geleden bij dansschool Sitton in Schiedam mag ik van geen enkele dansschool meer op de gladde vloer komen, beetje lullig maar ach. In de tijd van de ‘Twist’ en ‘Rock and Roll’ had ik voor mezelf een prachtige solodans bedacht. Meneer Sitton kende ik persoonlijk want ik had voor hem een draadloos microfoontje gebouwd zodat hij tijdens het lesgeven geen draadjes om zich heen had. Er waren toen vrijwel geen fabrieksapparaten. Een prachtig nummer van Elvis met iets van ‘hula hula hoep’ er in zat in m’n hoofd en ik had thuis op het gladde zeil flink geoefend. In die tijd dronk ik nog bier en ik nam er voor de zekerheid maar een paar van te voren want dat maakt de spieren losser, dacht ik. Eenmaal aangekomen bij de dansschool, ik had wat vrienden meegenomen, stond meneer Sitton al les te geven in de rumba of foxtrot, het verschil kende ik ook toen al niet. Maar dat maakte me niet echt uit want ik wist de weg in het fraaie pand aan de haven. Ik wilde meteen diepe indruk maken en dus nam ik in de gang een aanloop en rende de danszaal binnen, even zonder rekening te houden met de dorpel, dus…. Neersmakkend op mijn knieën gleed ik regelrecht af op een groepje in petticoat dansende deerntjes waar ik meteen mijn eerste strike maakte. Her en der struikelden de dames en vielen als theemutsen over elkaar heen, ik dolf het onderspit en moest door vrienden worden losgepeuterd van de hoepels en kanten randen alsmede restanten van klokkende jurken. Ik zag in mijn ooghoeken hoe meneer Sitton plotsklaps een heel ander gezicht trok, zo kende ik hem eigenlijk niet. Ik heb nog jaren de Lange haven in Schiedam gemeden, ’t was maar beter dat ik daar niet in de buurt kwam. Wellicht is het hierdoor dat ik nooit fatsoenlijk heb leren dansen, ik heb er geen aanleg voor denk ik. Ironisch genoeg kom ik tegenwoordig enorm veel in contact met dansscholen, best wel aardige lui eigenlijk, ze vallen best mee. Nee, ik waag me niet aan linedance en ik klim zelfs niet de paal in, laat mij maar gewoon kijken, fotograferen en er over schrijven, dat is veiliger voor mij maar ook zeker voor de dansscholen. Laatst heb ik nog wel op een bruiloftsfeest een poging gedaan om mee te doen aan de nieuwe rage ‘jumpstyle’. Ook al geen succes, ik scheurde uit mijn pantalon en bij het neerkomen veroorzaakte ik een dreun op de grond waardoor de geluidsinstallatie uitviel, alweer wat vrienden minder! Nee, dansen is plezier voor twee, maar dan wel zonder mij hoor. Ik hou het dus bij kijken, ik doe mijn best om over elke dansschool iets positiefs te schrijven, dat wil ik ook graag blijven doen. Ik hou ze graag te vriend want er zijn er zoveel in ons culturele Hoogvliet dat dat in geval van een akkefietje zoals bij Sitton ik nergens meer kan langsrijden. Overigens is het best leuk dat Hoogvliet zoveel dansinitiatieven heeft, het is erg gezond om te doen en het geeft veel vreugde voor mensen die van ritme en muziek houden. Ik denk dat voor mij de bowlingbaan een gezondere omgeving is, want ik ben erg goed in het werpen van strikes.