De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 38

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Scheerschuim

Ik ben ruim 45, dat wil zeggen dat ik inmiddels 60 ben. Op die leeftijd hoop je verlost te zijn van je kroost en samen met je eega een rustig bestaan achter het computerscherm te hebben. Maar nee hoor, door allerlei omstandigheden zitten wij als oma en opa opgescheept met wat jonge nazaten.
Op zich nog niet zo erg, alles went uiteindelijk, maar het kan soms toch wel lastig zijn. Trouw scheer ik me regelmatig, zeker als ik ergens heen moet waar men stoppelbaarden ziet als slechte verzorging. Ik heb voor mijn scheermesje een vaste plek, net als voor de scheerschuim en mijn schaartje om m’n snor bij te punten. Op de console boven de wastafel in de badkamer ligt keurig netjes, altijd haaks op het randje, mijn scheermes, ik hou van orde. Maar ja, nu zijn er weer meer mensen in huis, waaronder ook vrouwen. Op zich ook geen probleem en ik zag ze ook niet als vijand van mijn scheergerij. Maar ja, je kunt je vergissen en dat bleek vorige week woensdag weer eens.
Ik vrolijk de badkamer in, gezicht lekker gewassen, scheerschuim geschud en een flinke dot op mijn markante wangen gesmeerd. Lekker insoppen en heel mijn aangezicht zat lekker in het witte sop, op mond en ogen na uiteraard want je wilt die prikzooi niet proeven of voelen. Zoals immer wilde ik mijn scheermesje pakken, maar hoe groot was mijn schrik; het lag er niet! Ik vond het terug in een potje met tandenborstels en onduidelijke kwastjes en ander vrouwengereedschap. Toen ik me wilde gaan scheren ontwaarde ik tussen de mesjes dingen die niet van mij waren en ik wil er ook niet aan denken hoe ze daar terecht zijn gekomen. Ik keek er naar, rook er eens aan en besloot om dit mesje uit de houder te verwijderen en te vervangen voor een maagdelijke nieuwe. Maar ja, ik heb voor afstanden korten dan mijn armen lang zijn een leesbrilleke en dus zag ik echt niet wat ik aan het klooien was met het verwisselen van het mesje. Ik kreeg dat kreng niet in de houder en begon al zachtjes het kookpunt te naderen. Witheet, want dat scheerschuim op mijn gezicht had ook die kleur, rende ik met het houdertje, de mesjes en vooral rappe snelheid naar beneden waar ik mijn leesbril had liggen. Toen ik de kamer binnenrende schoten de aanwezige wichten in de lach en in nijd ging ik op mijn stoel zitten en heb met leesbril en loep het gewraakte mesje in het houdertje geprakt. Dat dat voor de dames in kwestie kennelijk een kolderiek gezicht was kon me niet schelen. Ik ben maar weer naar de badkamer gegaan en heb me daar keurig netjes geschoren. Mijn mesjes liggen nu op een geheime plaats want voor je het weet schrapen die meiden het weer langs plaatsen waar ik niet over wil spreken. Alles kwam uiteindelijk weer goed, ik kon keurig geschoren een interview afnemen en niemand viel het op dat deze scheerbeurt zoveel om het lijf had gehad. Vroeger was scheren typisch iets voor mannen, tegenwoordig scheren de vrouwen zich ook, waar precies weet ik niet, maar het zijn zeker niet hun wangen. Ik blijf mijn mesjes verstoppen want voor je het weet krijg ik klitten in mijn baard.

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org