Burn out

‘Je moet als je geen inspiratie hebt gewoon geen column maken’.  
De woorden van vriend- collega columnist Joop van ‘die andere’. Hij vervolgde met: ‘Als je niks kunt verzinnen begin je altijd over mij’, zou hij daar nou blij of verdrietig om moeten zijn? Maar gelijk heeft hij, vorige week wilde het niet echt met m’n wekelijkse epistel. Deze week is ook maar afwachten want ik ben een beetje afgebrand. Om die reden was ik vorige week ook vier dagen in Friesland, even onthaasten in mijn roots.
Ja, ik ben natuurlijk wel naar het grote feest in de Flamingo geweest, lekker plaatjes schieten en leuke mensen ontmoeten, maar toch was ik er niet echt helemaal. Ik denk dat iedereen wel eens van die periodes heeft waarin het allemaal minder gaat of wil. Gelukkig heb ik mijn trouwe merrie Jo, die blijft maar aan de kar trekken en lijkt wel de energie te hebben van een meid van 18! ( jammer dat ze er net een ‘tikkie ouwer’ uit ziet.)  
Toch heb ik wel zin om nog eens iets te gaan doen in het leven dat helemaal van en voor mezelf is. Ja, die columns zijn iets van mezelf, daar heb ik er inmiddels vele honderden van gemaakt, maar ik heb nog zoveel andere dingen die ik altijd heb willen doen. Nee, geen wereldreis of zo, ik reis wel met Google en voor de close-ups naar plaatjessites op internet. Ik heb me in die week Friesland heerlijk gevoeld, echte paarden aanraken, toespreken en lekker aaien, kippen zien rennen en eieren rapen, muizen in de woonstee gevangen met wrede klemmen en vleermuizen in de deel zien fladderen. Slapen in een vreemd bed met het geluid van de wind om de daken en een duisternis die donkerder is dan het zwartste zwart, een soort ‘weg van de snelweg’ maar dan in het echt!  Geen tv en geen computer, alleen een radio die zachtjes muziek liet horen, soms afgewisseld met Friese aankondigingen die ik gelukkig nog kon verstaan. Wij binne ût fan hûs, we waren niet thuis maar eigenlijk toch thuis. We hadden het even nodig, weg uit de drukte van het dagelijks bestaan, zelden nemen we vakantie en nimmer hebben we een vrij weekend, dus namen we ad hoc de beslissing om weg te wezen en zijn met onze Vectra de polders doorgescheurd en via Kuinre, waar ik geboren ben, Friesland binnen getuft.
Onze gastheer en dame waren heel goed voor ons en begrepen geweldig goed waar we voor kwamen. We hebben heerlijk over van alles gesproken, over ons werk, onze ‘extreme’ levensstijl en over toekomst en verleden. We hebben het over paarden gehad en over de zwepen die je er bij nodig hebt, we hebben ze zelfs uitgeprobeerd op elkaar, wat kunnen extremen dan soms gewoon lijken. Ik heb daar ontdekt dat het leven veel rijker kan zijn dan je denkt. Leven omdat je leven je stuurt naar de richting die voor de hand ligt is wat anders dan leven zoals je innerlijk wenst. Ik ben van plan te leven met mijn Jootje zoals we dat beide graag willen doen. Wellicht moeten we dan dingen laten, maar we krijgen er vast veel voor terug. Toch hebben we ook in Hoogvliet een vol en bevredigend leven, Hoogvliet Digitaal bestaat komende maand 12½ jaar en al doe ik er niets aan, de centen ontbreken, ik ben er toch trots op. Soms kom je even jezelf tegen, maar maak u geen zorg, ik zal u ook weer tegenkomen, want als ik zo nu en dan kan onthaasten in Friesland dan zal ik als ‘echte Hoogvlieter’ weer graag met u genieten van de wederopbouw van deze prachtige gemeente! Ik hoop van harte dat ik nog zeker een meerfout van het aantal columns dat ik schreef kan maken, want wat is het heerlijk om zo nu en dan even je gevoelens in dit gekke durp kwijt te kunnen. Hoogvliet, maar ook Friesland zijn zo gek nog niet!