Looprekjesoorlog

Internet, nog niet eens zo erg oud dat ‘communicatiemiddel’ maar het is vrijwel niet meer weg te denken. Soms hebben mensen wel eens een storing of onderbreking, want er bestaan ook slechte leveranciers, en dan is het huis te klein! Maar ja, dat is met de mobieltjes al niet veel anders. Ineens is iedereen belangrijk en ‘moet’ altijd en overal bereikbaar zijn. Waar is die goeie tijd dat ik beroepshalve bereikbaar moest zijn en ik het heerlijk vond dat ik zonder dat apparaatje eens lekker een vrij weekend had en kon gaan waar ik wilde zonder gestoord te worden?  
Nee, dat is voorbij helaas, men moet overal te vinden zijn, pure vrijheidsberoving! Ja, ik heb er ook een hoor, maar die neem ik vaak alleen maar mee voor noodgevallen, zelden neem ik dat ding op. En dan heb je nog de ‘vingeraars’, mensen die met hun mobieltje een zogenaamd tekstberichtje verzenden, ze noemen dat sms of zo. Eigenlijk terug in de tijd dus, de tijd van de telex, toen kon je nog niet haarzuiver met elkaar spreken dus deed je het met tekst. Sms is waarschijnlijk erg populair omdat mensen erg schuw zijn geworden en liever elkaar niet meer spreken want dat is zo eng, een tekstberichtje is veel afstandelijker en kun je ook zogenaamd niet hebben gelezen, bellen is veel te direct.
Maar ik had het over internet. Je komt het overal tegen en de zware rijen met boeken die men vroeger kocht omdat iedereen met kids nu eenmaal een encyclopedie in huis hoorde te hebben, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Alles is snel op internet te vinden en dus ga je niet zitten bladeren natuurlijk. Gelukkig zijn er nog wel veel mensen die een echt boek lezen, want internet kan de ‘heerlijke achterovergelegen leeshouding’ niet vervangen.
Ook de ouderen gaan steeds vaker over op internet, ze moeten wel want er zijn al handelingen die je nog alleen maar via de elektronische snelweg kunt doen. Laatst zag ik nog een handgemeen tussen een aantal oma’s en opa’s in de recrea van een bejaardenflat. De looprekjes, wandelstokken en kunstgebitten vlogen door de ruimte omdat opoe achter de pc zat en een andere opoe haar kleinzoon in Friesland een mailtje wilde sturen. Ja, het is soms triest dat er in recreatieruimtes van ouderen huisvestingen maar zo weinig mogelijkheden zijn om te internetten. Niet iedere bewoner van zo’n gebouw kan simpel even internet aanschaffen omdat ze dat vaak moeten doen via een telefoonlijn. En daar zit het addertje, want de telefoons in een bejaardenwoning zijn vaak ook aangesloten op een beveiligingssysteem ( persoonsalarmering) waardoor er hoge kosten gemaakt moeten worden voor een internet aansluiting. Beter zou het zijn als dergelijke onderkomens een centraal systeem zouden krijgen, net zoals dat tegenwoordig op de betere recreatieparken ook al gebeurd. Een draadloos netwerk waar iedere oudere op kan inloggen. Want laten we eerlijk zijn, een ontwikkeling die mede door al die ouderen is ontstaan mogen we ze toch niet onthouden? En men is nooit te oud om te leren omgaan met internet, ik weet zeker dat het wel lukt. Zolang men nog met looprekjes kan gooien kan men ook een muis over een matje schuiven.