Vandalen

Weet u waar ik nou zo moe van word? Loop je over straat langs iemand heen en die gaat tegen je praten, niks bijzonders natuurlijk maar als je dan vraagt wat hij of zij zegt dan kijkt een verwarde blik je aan en het lijkt of die persoon oorpijn heeft want het oor wordt vastgehouden. Die wandelaar blijkt dan ‘simpel’ met een telefoon aan het oor rond te kuieren. Ik kan daar erg slecht tegen, je kunt potdorie toch wel een uurtje naar buiten zonder meteen je vrouw of man te moeten bellen? Of is het vertrouwen onder de mensheid al zo ver verloren dat men elke minuut moet weten waar men uithangt? Maar ja, ze doen maar, later ontdekken ze wel, net als ze dat na 600 jaar bij roken deden, dat het de gezondheid zwaar aantast. Ja, bewaar deze woorden maar, wedden dat ik ooit gelijk krijg?  
Gisteren was ik nog bij de koningin, leuk mens, had haar al jaren niet gesproken. Ja, je moest het wel even bij de RVD aanvragen, maar gelukkig ik mocht ook komen, uiteindelijk wilde ik nog wat dingen met haar doornemen over vroeger. Maar ja, er was geen tijd genoeg, ik had haar graag meegenomen naar het wokrestaurant en ook nog wel voor die ene keer voor haar willen betalen, maar ja geen tijd, zo blijf je als koningin arm en kom je nergens. Het was weer een volle week, met veel dingen die Hoogvliet bezighouden. Maar het zijn vaak kleine dingen waar je je over opwind. Zo hoorde ik bijvoorbeeld dat uit baldadigheid een autootje van iemand die heel zuinig moet zijn maar even in elkaar geramd werd, wie doet dat nou zoiets? En wie pikte die nieuwe fiets waar zo hard voor is gespaard? En nog erger, welke gek gooide de ruiten in bij die nieuwbouw op de Meeuwenplaat? Wat heeft het voor zin? Baldadigheid, het klinkt zo mild en eigenlijk veel te zwak voor daden die voor anderen enorme gevolgen hebben. Vernielingen van andermans eigendommen heb ik nooit goed begrepen, waar haalt iemand dat gevoel vandaan om dat te doen? Ik kan me voorstellen dat als je gezond bent en een keer een pestbui hebt dat je tegen een boom of lantarenpaal een schop geeft, maar toch niet iets echt kapotmaken? Kijk, ik snap ook wel dat niet iedere vandaal direct bij een opwelling van vernielzucht of zin om iets te jatten naar een hulpverlener rent, dat is veel te veel werk, maar neem dan een kalmeringspilletje of maak iets van jezelf verrot, dan hou je de leuke sfeer een beetje in het dorp. Voor sommigen is het nooit goed, dat kan ik deels wel begrijpen, het is best frustrerend als het je niet voor de wind gaat en je ziet dat het bij anderen zo goed gaat. Maar wat is goed gaan? Als je een keer lekker uit eten kunt omdat je toevallig eens 50 euro hebt gewonnen dan heb je een goed gevoel, maar staat er een vent voor je deur die je ouwe boetes komt innen dan heb je het wat minder toch? En ja, sommige mensen hebben alles tegen, die hebben niks te verliezen en sleuren met plezier anderen mee in hun gedachtegang. ‘Ik niks, jij ook niks’ is dan vaak de mentaliteit, dat is triest en eigenlijk de inleiding tot een toekomstige anarchie, of overdrijf ik nou weer? Ik denk dat het daarom nog steeds belangrijk is dat we mensen niet alleen veroordelen, maar ook daarna begeleiden. Uitzonderingen zijn er natuurlijk wel, want een vandaal is wat anders dan bijvoorbeeld een zedenmisdadiger, die kun je beter maar wel doorverwijzen.