Bretels
Zoals u vorige week voor
het eerst kon zien aan mijn foto bij dit stukje ben ik een beetje op de
rebelse toer gegaan.
Ja, ‘hoe ouwer hoe gekker’ zeggen ze wel eens maar eigenlijk moet het
zijn ‘hoe ouder hoe wijzer’.
Waarom zou je als je wat ouder wordt ineens niet meer de dingen mogen doen
die je deed toen je nog jong was? Goed, er zijn wat grenzen opgetrokken
vanwege je toenemende stramheid, dus een spontane handstand op de Binnenban
zal ik niet meer maken, terwijl ik daar ooit een kanjer in was. Maar lekker
‘hee men te gek joh hee’ zijn mag toch nog wel? Ooit liep ik als halve
hippie met belachelijke broeken te paraderen en floot naar de meiden, ooit
zoog ik Nederwiet in mijn hoofd om vervolgens hard ‘Peace’ te roepen
naar elke voorbijganger. Maar nu je dus zestig bent moet je ineens gaan
denken aan stropdassen, grijze sokken, schoenen met veters en een pijp
opsteken in plaats van een keurig sjekkie. Nou, mooi niet hoor, deze jongen
wil nog een heel lang poosje aan de jonge kant van het leven blijven meedoen
en zal zijn wilde haren weer met een kammetje tot leven roepen. Nee geen gel
in m’n kop, dat veroorzaakt vroegtijdige kaalheid en dat staat weer oud,
maar gelukkig wist mijn haardos nog dat het vroeger achterover stond en
blijft het met een beetje water ook zitten.
Nee ik ga geen wiet roken hoor, dat heb ik niet meer nodig om gek te doen.
En ook draag ik geen bloemetjes broeken en overhemden meer, die vervang ik
nu door een spijkerbroek waarin, volgens mijn eega, m’n markante kontje zo
mooi in uit komt. Ik slof nog steeds op sloffen, want schoenen zag ik nooit
zitten en ik rook nog steeds mijn peukje. Zoals u op de foto ziet doe ik
daar mijn ene oog bij dicht om te voorkomen dat ik wat wazig ga zien met al
die rook om mijn hoofd. Ja, ik draai weer Boudewijn de Groot en andere
muziek uit de tijd dat muziek nog puur en echt was, je had nog echte
schrijvers en instrumenten, de digitale noten zaten nog opgesloten in de
hoofden van hersenloze componisten die de computer lieten denken en zelf het
opschrijfwerk deden. Wat u niet ziet op de foto zijn mijn fraaie bretels! Ik
ben wat aan het afvallen en om te voorkomen dat ik plots in een volle zaal
in mijn zeeman tanga kom te staan heeft mijn creatieve echtgenote bretels
voor me gekocht. Ik vind ze stoer en keigaaf! Ik kan zo in de Quote 500 want
alle rijken dragen bretels heb ik me laten wijsmaken. Nee, ik ben niet rijk,
eerder straatarm, maar de bretels heb ik al. Maar ach, de echte
veranderingen zijn dat ik gewoon wat rebels wil worden en soms zomaar een
hoed op wil zetten of als sinterklaas in de zomer kerstkransjes uitdelen aan
de herten van het hertenkamp in Pernis. In de wereld waarin het denken aan
de computer word overgelaten en mensen alleen nog de kant op rijden waar de
TOM TOM het beste werkt wil ik weer eens lekker ouderwets gaan prakkiseren
en u aan het lachen maken, desnoods vraag ik de computer om advies.
U vraagt zich nu vast af; ‘is die Koopmans gek geworden?’ mijn antwoord
is simpel: ‘nee, gebleven’.
|