De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 03

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Bretels

Zoals u vorige week voor het eerst kon zien aan mijn foto bij dit stukje ben ik een beetje op de rebelse toer gegaan. Ja, ‘hoe ouwer hoe gekker’ zeggen ze wel eens maar eigenlijk moet het zijn ‘hoe ouder hoe wijzer’. Waarom zou je als je wat ouder wordt ineens niet meer de dingen mogen doen die je deed toen je nog jong was? Goed, er zijn wat grenzen opgetrokken vanwege je toenemende stramheid, dus een spontane handstand op de Binnenban zal ik niet meer maken, terwijl ik daar ooit een kanjer in was. Maar lekker ‘hee men te gek joh hee’ zijn mag toch nog wel? Ooit liep ik als halve hippie met belachelijke broeken te paraderen en floot naar de meiden, ooit zoog ik Nederwiet in mijn hoofd om vervolgens hard ‘Peace’ te roepen naar elke voorbijganger. Maar nu je dus zestig bent moet je ineens gaan denken aan stropdassen, grijze sokken, schoenen met veters en een pijp opsteken in plaats van een keurig sjekkie. Nou, mooi niet hoor, deze jongen wil nog een heel lang poosje aan de jonge kant van het leven blijven meedoen en zal zijn wilde haren weer met een kammetje tot leven roepen. Nee geen gel in m’n kop, dat veroorzaakt vroegtijdige kaalheid en dat staat weer oud, maar gelukkig wist mijn haardos nog dat het vroeger achterover stond en blijft het met een beetje water ook zitten. Nee ik ga geen wiet roken hoor, dat heb ik niet meer nodig om gek te doen. En ook draag ik geen bloemetjes broeken en overhemden meer, die vervang ik nu door een spijkerbroek waarin, volgens mijn eega, m’n markante kontje zo mooi in uit komt. Ik slof nog steeds op sloffen, want schoenen zag ik nooit zitten en ik rook nog steeds mijn peukje. Zoals u op de foto ziet doe ik daar mijn ene oog bij dicht om te voorkomen dat ik wat wazig ga zien met al die rook om mijn hoofd. Ja, ik draai weer Boudewijn de Groot en andere muziek uit de tijd dat muziek nog puur en echt was, je had nog echte schrijvers en instrumenten, de digitale noten zaten nog opgesloten in de hoofden van hersenloze componisten die de computer lieten denken en zelf het opschrijfwerk deden. Wat u niet ziet op de foto zijn mijn fraaie bretels! Ik ben wat aan het afvallen en om te voorkomen dat ik plots in een volle zaal in mijn zeeman tanga kom te staan heeft mijn creatieve echtgenote bretels voor me gekocht. Ik vind ze stoer en keigaaf! Ik kan zo in de Quote 500 want alle rijken dragen bretels heb ik me laten wijsmaken. Nee, ik ben niet rijk, eerder straatarm, maar de bretels heb ik al. Maar ach, de echte veranderingen zijn dat ik gewoon wat rebels wil worden en soms zomaar een hoed op wil zetten of als sinterklaas in de zomer kerstkransjes uitdelen aan de herten van het hertenkamp in Pernis. In de wereld waarin het denken aan de computer word overgelaten en mensen alleen nog de kant op rijden waar de TOM TOM het beste werkt wil ik weer eens lekker ouderwets gaan prakkiseren en u aan het lachen maken, desnoods vraag ik de computer om advies.  
U vraagt zich nu vast af; ‘is die Koopmans gek geworden?’ mijn antwoord is simpel: ‘nee, gebleven’.

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org