Echte vent

Je maakt soms wat mee in je leven he? Ik was ooit een magere spiering die de meiden om de vinger kon winden, echt waar, toen vielen ze nog voor slanke jongemannen, nu slechts voor spierballen en minder voor knappe koppies. Maar goed, ik ben begonnen aan mijn tweede jeugd dus dacht; ‘kom laat ik ook eens vlot doen’. Omdat ik aan het afvallen ben, want mijn eega en die Sonja Bakker willen dat nu eenmaal, zakken mijn broeken wat sneller naar mijn enkels. Het was best een blamage toen ik onlangs in de binnenstad ineens in mijn bloemetjes slip stond, hele hordes vrouwen vielen in katzwijm! Dus om herhaling te voorkomen heeft mijn Jootje gezorgd dat ik bretels kreeg, je moet er maar op komen. Daar schreef ik vorige week al over. Maar ik moet zeggen het bevalt me best, je voelt je lekker veilig, ik weet nu wat dames bedoelen met hun ‘vleugeltjes’. De vervelende bijverschijnselen neem ik maar voor lief, want wat kun je er aan doen als iemand tegenover je staat en een onbedwingbare zin krijgt om aan je elastieken te trekken en ze dan weer ‘lekker’ te laten schieten? Sadisten! Handig is het wel als je in huis moet klussen, je voelt je veilig want je pantalon blijft waar hij hoort te zijn, in alle standen, van bukken tot trapje beklimmen en van uitrekken tot zithouding. Ik was vorige week bezig om drie kastjes aan de muur boven het bureau te maken. Drie losse kastjes die met keilbouten aan de muur bevestigd moesten worden. Een hele klus want ze moesten natuurlijk goed op elkaar aansluiten en niet scheef hangen, maar ja, probeer dat maar eens als er geen stelmogelijkheden aan die kastjes zitten.
Na uren geklooi hing de zooi, nog maar één kastje, zo scheef als een publieke dame en eigenlijk zag ik het even niet meer zitten.
Mijn eega, Jootje dus, werd des duivels en tierde dat ze er wel een échte man bij zou halen. Nou weet ik dat dat toch niet lukt, want ik ben al de echte, maar ik liet me toch wel even onder de indruk brengen. Ik ben van huis uit een echte ‘doener’ dus alles zelf repareren en maken is voor mij altijd heel gewoon geweest. Het probleem zat hem in onze boorhamer, een goedkoop model waar je met een beetje geluk geen gaatje mee boort maar meteen een doorgeefluik in de muur dreunt. Ik kreeg een brainwave, het deed geen pijn hoor, en besloot om met mijn oude maar nog werkende simpele klopboormachine eerst een beetje voor te boren. Kijk, en daar kan alleen een échte vent op komen he? Uiteindelijk kwamen de kastjes prachtig te hangen, een mooi gezicht. Ik heb er ook nog een mooi buisverlichtingornament (3x woordwaarde) onder gemonteerd zodat we ook de toetsenborden goed kunnen zien. Ik ben best tevreden over het resultaat, het maakt de ruimte fraaier en de glazen deurtjes in de kastjes, die een motiefje hebben, passen goed bij mijn bretels. Nu nog even op Jootje wachten met inrichten, want ze wilde eerst de kasjes nog ‘uitsoppen’, hopelijk lukt haar dat wel, anders haal ik er wel een echt wijf bij.