Alweer natuur

Het was weer een druk weekje in Hoogvliet, er gebeurde van alles en ook het bestuur rende van hot naar her. Opvallend vaak zag je een portefeuillehouder, of erger, met een boompje zeulen of in de grond wroeten, het is echt voorjaar!  Kees van Pelt bemoeide zich met de ‘kaveleristen’ in Oudeland en ook Yvonne Bekker wist van geen ophouden als het om boompjes ging. Het was een echte week van ‘vernieuwingen’ want ook de bouwplannen op de Zalmplaat zijn nu duidelijker en her en der zie je in de ‘stad’ bouwvakkers zeulen met materialen, het lijkt Rotterdam wel. Het huwelijk in Pernis, met Oldtimers als smaakvol decor, is ook al een bouwproject, het bouwen aan de toekomst voor twee mensen. Of de bovenwoning in het Oosterbaken nog verkocht is aan de president van de VS is me niet duidelijk geworden, maar ja, wie gaat er nou ook op 1 april naar Hoogvliet om een penthouse te bezoeken? Dat Oosterbaken, u weet wel, dat hoge gevaarte op de Hoek Aveling met de Groene Kruisweg, was onlangs nog de schrik van Spijkenisse, men vond het overdreven om zo’n hoge kolos neer te poten in deze omgeving. Dat zelfde Spijkenisse gaat nu een toren bouwen die slechts drie verdiepingen hoger is, beetje zielige nabootsing dus. Als je iets doet doe het dan goed, bouw er dan een van 60 verdiepingen of zo, dan kun je tenminste een eindje verder kijken. Als je alles op een rijtje zet leeft Hoogvliet eigenlijk best wel, er gebeurd van alles, natuurlijk vallen er spaanders en natuurlijk gaan er dingen fout, maar dat maakt het vaak juist zo leuk. En uiteraard moeten we ook aandacht besteden aan de problemen die er zijn, de ongemakken hier en daar, de veiligheid en ook het onderhoud aan de stad mag niet in het verdomhoekje geraken. Laatst zag ik in en om het Ruigeplaatbos toch heel wat onhebbelijkheden, veel zwerfvuil dat er best even weggehaald had mogen worden. Helaas heeft men besloten dat het bos zichzelf moet bedruipen zonder ingrijpen van de mens (ook een natuur- onderdeel). Dat bos weet wel de weg, de takken, schimmels en (zeldzame) diersoorten schieten omhoog en laatst werd er zelfs een éénogige kwinsel waargenomen op een verrotte omgewaaide boomstam, de biologen raakten van geluk in zwijm. Alleen lege blikjes, potjes, huisvuil en andere narigheid oogt niet echt in een natuurbos en het zelfreinigende vermogen van de wildernis is te beperkt om een colablikje wortel te laten schieten. Afgezien van de heren die het ‘met’ doen is het bos ook niet echt meer toegankelijk voor de minder vitale medemens en mocht je nog wel goed ter been zijn dan is de kans groot dat dat na een wandeling over de niet meer vindbare paden een andere wending krijgt. Toch klaag ik niet hoor, het is nog steeds een prachtig bos, het was een goeie keus van de deelgemeente en het WNF om er een ‘wild bos’ van te maken, al mogen van mij die uitheemse koeien wel weg, die maken er echt een zooi van, ze horen ook niet in een bos te lopen maar op een hooglandse wei. Kijk nu eens naar ‘de Heerlijkheid Hoogvliet’, een prachtig voorbeeld van hoe je natuur en cultuur samen kunt smelten tot een smaakvol geheel, zelfs de schoorstenen van de olieraffinaderij passen goed in het totaalplaatje, uniek toch? De Heerlijkheid is ondanks haar natuurlijke inrichting goed toegankelijk voor alle mensen, of je nu kreupel, blind of doof bent, er is voor iedereen wat te beleven, zelfs voor gezonde mensen. Nee, ik ben ondanks de kritiek op sommige dingen best blij dat Hoogvliet de koers vaart die is ingezet, en om voor één keer de burgermeester van de buurgemeente Rotterdam te citeren: ‘we zijn er nog niet maar we gaan goed’. Hopelijk worden zijn uitspraken voor Hoogvliet wél werkelijkheid.