Geen klachten

Eigenlijk is het tijd voor weer een humoristisch stukkie, want mensen klaagden en vroegen zich af of het wel goed met me gaat. Maar ja, ik kan toch ook niet altijd lollig zijn? Trouwens wat is er lollig als je al zeven maanden loopt te tobben met je internet verbinding? Ja, zolang heb ik al problemen. Ik ben al ongeveer 40 jaar klant bij de eerste lijnbezitter van ons land, en ongeveer 15 jaar heb ik daar ook mijn internet verbinding. Dat ging prima, maar ja, ik ging in november vorig jaar mijn twee losse abonnementen, telefoon en internet combineren, had ik niet moeten doen want dat blijken ze niet aan te kunnen. Inmiddels meer dan 80 euro kwijt aan de helpdesk en veel vrienden verloren door onbegrip en ik zal het maar niet hebben over de ergernis. De grote baas zelf al een paar keer geschreven maar het enige wat er gebeurd is wederom een dag of wat zonder internet en telefoon. Ik heb het zo zoetjesaan wel gehad met vadertje post en kijk uit naar een betere provider. Trouwens waarom kost een helpdesk eigenlijk geld? Als ik bij een groot warenhuis met een artikel bij de klachtenbalie kom dan praten ze toch ook niet tegen me voor een dubbeltje per minuut? Ik begin een beetje af te kicken op het huidige internet, je wordt knettergek van de Spam en als ik terug kijk op mijn leven dan had die ouwe Remmington ook wel iets. Ja goed, het was wat lastig om steeds je tikfouten te herstellen met ‘typex’ en je moest de schrijfsels zelf ter plekke brengen, maar het werkte wel! Wat werkt er eigenlijk nog wel? Vroeger had kwaliteit de hoogste prioriteit, tegenwoordig kijkt men alleen nog maar naar het winstpercentage. Ik heb het afgelopen weekend een tl- lampje gemonteerd waarvan de kloterige plastic klemmetjes al afbraken als je er naar keer, dat had je vroeger met die metalen schroefjes nooit. Vorige week heb ik een gevecht op leven en dood gehad met een deurhor. Ik heb gewonnen en de hor staat nu half in de doos te wachten tot ik hem bij de bouwmarkt naar binnen smijt. Werkelijk niets was op maat, weinig paste in elkaar en de bijgeleverde schroefjes waren zo slap dat je er nog geen postzegel mee op een pakje margarine kunt schroeven. Gelukkig koste het ‘ding’ maar 76 euro, dat is dus zo ongeveer 180 gulden! O, ja, je mag niet meer in guldens denken… maar, laten we niet vergeten dat sinds de euro de prijzen zijn afgestemd op dit nieuwe betaalmiddel maar de lonen zijn nog steeds op het ouderwetse gulden niveau. Een bankstelaanbieding van een bekende ‘meubelaar’ kost nu 998 euro, dat zelfde stel in de guldentijd 998 gulden, is uw salaris ook verdubbeld? Nee, ik ben niet aan het mopperen hoor, ik zou immers vrolijk gaan doen. En geloof me, ik ben vrolijk, ik heb een heerlijk wijf, fijne vrienden, een pokke hond en een zooi kinderen en kleinkinderen, een lege knip, een leuk huis, een fijn vluchtoord en geen internet, dus wat wil ik nog meer?